Fálkinn - 19.12.1941, Blaðsíða 39

Á þriðja í jólum.
Ev ieg ekki Lúinn að beva yð-
uv ofan eimi sinni?
,hi, en jeg skvapp upp aftuv lil
þess að ná wjev i svolitið -meivi föt.
'■-/aM. ___________________________ _____________________________________£3
Jólatvjeð ev mælt: — Nei, jeg
held við vevðum að fá minna númev.
— Jeg hafði keypl mjev svolitinn
apa lil þess að hafa með mjev fvá
Afvíku og gefa þjev, en skipstjóvinn
bannaði mjev að ........
— l>að geviv ekkevt lil, elskan
mín. Jeg hef þig!
Copyright P. I. B. Box 6 Copenhagen
(>(/ þurkar nærfötin sin.
Tveir fjallgöngumenn voru að
nietast um hvor- þeirra vœri meiri.-
Jeg komst svo hátt, að jeg varð
að heygja mig til þess að rekast
ekki á tunglið, sagði annar.
Sástu þá manninn í tunglinu'?
spyr hinn.
— Já, hvað heldurðu!
— Þekturðu hann ekki? Það var
jeg!
— Fólk hópaðist saman kringum
myndina þína á sýningunni.
— Er það satt? En livað það var
gaman.
Já, það liafði nefnilega iiðið
yfir unga stúlku meðan hún var að
skoða myndina.
Móðivin: — Hversvegna ertu að
gráta, Lísa litla?
Lísa (4 ára): — Af þvi hann
Pjetur iitli snikkarans vill endilega
giftast mjer. Og jeg, sem hefi ekki
gert honum neitt.
— Getið l>jer ekki ráðlagt mjer
neitt við hrotum, læknir minn? Jeg
hrýt svo ferlega, að jeg vakna við
það sjálfur. •
—• Ur því svo er, get jeg ekki ráð-
lagt yður neitt betra en að sofa i
næsta herbergi við yður.
Frúin simar manninum sínum
heim úr baðstaðnum: — Þessar
fjórar vikur liefi jeg ljest um helm-
ing. Hvað á jeg að vera hjerna
lengi?
Maðurinn símar aftur: — Vertu
l'jórar vikur til, elskan mín.
/v*/V
Hún: — Jeg óskaði kynningar við
mann, sem gæti komið með birtu
i mína dimmu tilveru. Haldið þjer,
að þjer getið það?
Hann: — Ætli ekki ]>að. Jeg er
löggiltur rafvirki.
Farþeginn: — Skelfing ekur lestin
bægt. Það er ekki verandi með
henni.
Lestarvörðurinn: — Ef þjer eruð
óánægður, þá getið þjer farið út
og gengið.
Farþeginn: — Ekki dugir það.
Fólkið býst ekki við mjer fyr en
með lestinni.
— Jeg er fæddnr á fimtudégi.
— Hvernig geturðu munað það?
— Jeg man það svo greinilega,
því að daginn eftir fengum við
baunir til miðdags, en þær voru
altaf á föstudögum.
—. Er það satt að þú liafir fengið
fern verðlaun í skólanum. Fyrir
hvað var það?
— Ein voru fyrir gott minni, en
nú er jeg búinn að gleyma, hvað
hin voru fyrir.
— Hversvegna giftist þú henni
ekki?
— Hún er málhölt.
— En hvað það var leiðinlegt.
Hún getur ómögulega sagt já.
Ung ást.
Hún (nýkomin heim úr brúð-
kaupsferð til Sviss): — Hvað fanst
þjer nú fallegast af öllú, sem þú
sást i Sviss, elskan min?
Hann: — En þú — vitanlega þú,
gullið mitt.
Fyrsta skóladaginn.
Pétur: — Það er um að gera hjer
i skólanum, að hafa augun opin.
Jón: — Af hverju?
Pétur: — Af þvi, að allir nnindu
halda, að þú værir vitlaus, ef þú
hefðir þau aftur.
fíviuialiðsmaðuvinn slekkuv á jóla-
ivjenu.
Avfuv ávsins 19M'.
TT
I I:
— Pabbi, flýttu þjev að koma.
fíáðin ev ovðiti full!
—. Nú tekur Ijónið sykuvmolann
út áv munni Stelki. Sá fæv 100
kvónur sem leikur þessa lisl eftiv.
Rödd fvá áhorfanda: — Takið þjer
Ijónið burt þá skal jeg geva það
undir eins!
Yfir kaffinu.
— Þú ert ekki einnar brendar
baunar virði, segir konan.
Hann: — Nei, það ee- lika auð-
fundið á kaffinu.