Fálkinn - 15.03.1961, Qupperneq 18

LANDSPRÓF!
Þetta orð vekur ugg hjá mörgum og það ekki að ástæðu-
lausu. Það er álit flestra, að það sé þyngsta próf sem lagt er
fyrir nemendur — í eðli sínu þyngra en stúdentspróf og emb-
ættispróf.
Á sínum tíma olli þetta nýja fyrirkomulag í kennslumál-
um miklum og hatrömmum deilum og bent var á að með því
yrði allt kapp lagt á yfirferð og ítroðslu, nemendur myndu
lesa lexíur sínar eins og páfagaukar og kennarar gætu ekki
kennt eftir sínu höfði lengur.
Og enn er deilt um þetta fyrirkomulag. En hefði nú ekki
einhver gaman af að heyra álit þeirra sem nú eru að lesa
undir landspróf?
Tveir strákar og ein stúika komu í heimsókn til okkar og
við báðum þau að segja okkur ýmislegt um námið og við-
horf þeirra til landsprófsins.
—- Hvenær byrjið þið á morgnana?
— Kortér yfir átta og við erum í skólanum til tvö, það
er að segja þeir sem eru fyrripart dagsins. Það er líka kennt
seinnihluta dags.
Margir skólamenn hafa skrifað
komulag þess. En hvað skyldu
um málið ? Þrír þeirra segja
.TÓMUR n
— Og hvað vilduð þið svo segja um kennslufyrirkomulag-
ið?
— Það gengur allt út á páfagaukalærdóm — við hugsum
mest um að ,,cirka“ út spurningarnar, en það getur verið
hæpið. Árið 1959 var t. d. alveg skipt um fyrirkomulag í
Jandafræðiprófinu og það fóru margir illa út úr því. Kenn-
ararnir segja líka oft: Þið megið bóka að prófið verður eitt-
hvað í þessum dúr, það er að segja, ef þeir breyta ekki til!
— Heyrið þið nokkurntíma á kennurum að þeim leiðist að
kenna undir landspróf?
— Já, það er alveg áreiðanlegt að þeim leiðist að kenna
á þennan hátt.
—- Getið þið ekki haldið þeim uppi á ,,kjaftasnakki“?
— Jú, það er nú oft hægt. r
— Komast kennararnir þá yfir námsefnið?
— Nei, það eru margir sem ekki komast yfir það.
— Þérið þið kennarana?
— Við þúum þá yfirleitt. Þeir vilja það heldur.
-—- Hvað mynduð þið helzt vilja gagnrýna?
•—- Við viljum ekki hafa þetta millistig á milli barnaskóla
og landsprófsdeildar. Við erum t. d. alltaf að lesa þetta sama
upp aftur og aftur, t. d. í sögu og landafræði og okkur finnst
að við séum hreinlega tafin um ár. Við gætum lært mikið
meira, ef það væri ekki verið að láta okkur lesa sömu náms-
greinarnar upp aftur og aftur.
-— Viljið þið byrja fyrr að læra tungumál?
— Ne-ei þetta var agalegt grín að heyra kennarann bera
fram dönsku í 12 ára bekk, sagði annar strákurinn.
-— Er reynt að hafa lifandi kennslu — t. d. með hjálpar-
gögnum og kvikmyndum?
—- Það er af mjög skornum skammti. Það eru engin hjálp-
artæki í eðlisfræði, aldrei kvikmyndasýningar, ekkert bóka-
safn. í náttúrufræði fáum við að sjá einhver spjöld, þar sem
gras er límt upp á pappír. í haust var sagt að við myndum
fá einhver hjálpartæki, en þau eru ekki komin enn.
— Félagslífið? j
— Mesta furða hvað það er. En tilfellið er, að nemendur
kynnast lítið, því við komum sitt úr hvorri áttinni.
— Eru nokkrir með víni á dansæfingum?
— Nei, það eru allir bláedrú. Það eru margir sem stunda 4
þetta til að láta aðra halda að þeir séu séní — en það smakk-
ar enginn vín hjá okkur. Aftur á móti eru líklega 60% strák-
anna sem reykja. Svo höfum við málfundi. Þar er alltaf rif-
ist um Rússland og Bandaríkin.
— Hver eru helztu áhugamál ykkar?
— Það er ekki gott að segja. Yfirleitt hugsa krakkarnir
lítið og loka sig mikið inni. Okkur finnst að það vanti ein-
hvern stað, þar sem við gætum hitzt — rabbað saman, lesið
eða gert það sem okkur langar til. Við sækjum yfirleitt ekki
kaffihús og við höfum ekki ánægju af að vera með í Æsku-
lýðsráði. Það er eins og fólk haldi að við höfum ekki áhuga
á öðru en bíóferðum og dansi. Það er mesti misskilningur.
og deilt um landsprófið og fyrlr-
landsprófsnemendur sjálfir segja
álit sitt á því hér...
18 FÁLKINN