Fálkinn - 19.04.1961, Blaðsíða 18

SVEINN
— Meinilla við brennivín í akstrinum.
ANDRÉS
— Bezt þegar ekkert skeður.
Enda þótt sú stétt manna, sem hér
verður gerð að umtalsefni, sitji oftast
fast á sínum rassi, fara þeir þó víða
og sjá margt. Þeir kynnast ýmsum þeim
hliðum mannlegs lífs, esm varla þola
að sjá dagsljósið — og' lenda í ævintý-r
um. Ýmsir krefjast af þeim meiri og
annars konar þjónustu, en að flytja
fólk eða hluti milli staða, sem er þó
óneitanlega hlutverk stéttarinnar. Þeir
eru við allan sólarhringinn og sinna
köllum, en fá þó oft vanþakklæti að
launum. Því er heldur ekki að neita,
að nokkrir menn innan þessarar stétt-
ar eiga þar ekki heima. Þeir spilla fyrir
heildinni og setja á hana niðrandi orð.
En þrátt fyrir það: Leigubílstjórar eru
hin þarfasta stétt, sem gegnir mikilvægu
starfi í nútíma þjóðfélagi Islendinga.
★
Fyrir nokkrum dögum lögðum við
leið okkar niður á B.S.R. eða nánar til-
tekið niður í Shellport. Það var í því
porti, sem karskir strákar afvopnuðu
nokkra hermenn á stríðsárunum og
földu byssurnar bak við hús. Það var
heldur fátt í portinu, eitthvað líflegra
að gera og Sveinbjörn í afgreiðslugat-
inu var léttur á brún.
Það v'oru nokkrir komnir og búnir
að hengja upp þegar Níels kom. Níels
er búinn að vera lengi á B.S.R., en
tók sér frí í nokkur ár og á Hafnar-
fjarðarrútunni.
— Hvernig gengur atvinnan?
— Þetta er hálfgerð ördeyða. Helzt
eitthvað líf í því á laugardögum. Við
höfum annars mikið okkar föstu kúnna
hérna.
—• Attu kannske flösku?
— Nei, við eigum það ekki hérna.
-— Hvað gerið þið þá?
•—• Við ökum þeim stundum á aðra
stöð.
— Og hvað gerist svo?
— Stundum töpum við farþegunum
þar.
— Hversvegna?
— Þeir neita að selja þeim nema þeir
taki bílinn líka, sérstaklega ef langtúr
er fram undan. Ég hef tapað mörgum
túrum austur fyrir fjall og upp á Akra-
nes svona.
— Spyrja sumir um kvenfólk?
— Það eru helzt útlendingar. Kem-
ur fyrir með þá sem eru ókunnugir í
bænum.
— Þið vitið auðvitað um eitthvað
slíkt?
— Það veit enginn neitt. Hins vegar
er náttúrlega ekki hægt að komast hjá
að vita hvert Kanarnir og stelpurnar
fara. Það eru nokkur hús hérna í bæn-
um, sem virðast vera opin allan sólar-
hringinn.
— Þeir voru að tala um vændi í stór-
um stíl í Frjálsri þjóð. Heldur þú að
það sé satt?
— Það er ekki gott að segja. Það
er staðreynd, að sumar stúlkur eru ver-
gjarnar og aðrar ekki. Hefur þetta ekki
alltaf verið svona? Allt frá því fyrsta?
Sumir segja að vændi sé elzti atvinnu-
vegurinn!
— Þú varst lengi á Hafnarfjarðar-
rútunni. Hvers vegna fórst þú aftur
hingað?
— Ja, í fyrsta lagi hefði ég tapað
plássinu hér, og svo var ég orðinn dá-
lítið þreyttur á þessu.
— Þið höfðuð þó bílfreyjur.
•— Svo þú manst eftir því. Já, já, við
höfðum bílfreyjur. Það átti að vera
gott og flýta fyrir afgreiðslunni. Svo
kom Scania Vabis bíll og ég fékk hann.
Þá hætti ég að hafa bílfreyju, og fannst
það ganga betur.
— Þú hefur þá orðið bílfreyjustétt-
inni að bana?
— Það er nú kannske heldur mikið
sagt. Annars voru margir farþeganna
ákaflega hrifnir af stúlkunum. Það er
eins og með flugfreyjur. Það er sagt
að þær fái giftingartilboð frá millum
á hverju ári.
— Ertu mikið í næturakstrinum?
— Svona af og til.
— Spyrja ekki sumir um þjónustu
aðra en akstur?
— Það kemur fyrir.
— Hvað helzt?
STALDRAÐ VIÐ Á
18 FALKINN