Fálkinn - 22.11.1961, Page 5

Otrnílecjt en, óatt
Er Abderrahman Ben Hiqu-
em var tíu ára gamall prins,
átti 31 maður á undan hon-
um rétt til krúnunnar í
Marokko. En prins þessi var
uppi á árunum 1778—1859.
Dag nokkurn hrasaði hestur
hans undir honum og kast-
aðist prinsinn út í mjög
straumharða á, sem kölluð er
Moghreb fljótið. Enginn af
fylgdarmönnum hans þorði að
kasta sér á eftir honum, og
svo virtist sem prinsinn
mundi drukkna þarna. En
skyndilega birtist þarna smali
nokkur og kastaði hann sér
út í fljótið á eftir prinsinum
án þess að hika nokkuð og
dró hann prinsinn lifandi að
landi.
35 árum seinna var svo
komið, að prins þessi var
næstur til ríkiserfða og varð
hann síðan keisari í Marokko.
Smalanum, sem eitt sinn hafði
bjargað honum úr lífsháska
barst þetta til eyrna og varð
i glaður við. Enda þótt hann
væri orðinn 55 ára gamall
hélt hann á burt frá fæðing-
arþorpi sínu og gekk áleiðís
til höfuðborgarinnar í þeirri
von, að honum mundi nú
verða launaður þessi greiði.
Þegar hann kom til hinnar
keisaralegu hallar, var hann
fljótt leiddur fyrir hans há-
tign. Hann kraup grátandi á
kné fyrir framan keisarann
og beiddist launa fyrir að
hafa bjargað lífi hans
fyrir 35 árum. Abderrahman
sat lengi þegjandi í þungum
þönkum og sagði svo að lok-
um mjög lágri röddu svo
varla heyrðist: „Það sver ég
við skegg spámannsins, að
yður mun vissulega launað
verða.“ En þegar smalinn
leit upp vongóður, sneri keis-
arinn sér að böðli sínum, sem
þarna stóð nærri með brugð-
ið sverð í hendi, og skipaði:
„Ég mæli svo fyrir, að þessi
maður verði líflátinn. Ég
hef talað.“
„En ég bjargaði 1-ífi yðar“,
sagði smalinn skelfingu lost-
inn. „Verðskulda ég líflát
fyrir það, að hafa bjargað
yður frá drukknun.“
„Nei, það kann ef til vill
svo að virðast, að ég sé
grimmur og vanþakklátur,
en munið, að ég er keisari
yðar. Engin fjárupphæð get-
ur komið í stað þess sem
þér hafið gert, hversu stór
sem hún er, enda mundi fólk
telja, að yður væri ólaunað,
ef ég gerði svo. Ég harma
það mjög, en þér verðið að
deyja.“
★
Þórður á Strjúgi Magnús-
son, var gott skáld á sínum
tíma. Eftir hann eru margar
vísur, sem enn eru landfleyg-
ar. Einhverju sinni mislíkaði
Þórði á Strjúgi við smalamann
sinn og kvað:
Fáðu skömm fyrir fíflslegt
fúll og leiður glanni. [hjal,
Héðan af aldrei happ þér skal
hljótast af neinum manni.
En strákur var skjótur til
svars:
Rækallinn, bið ég, reisi upp
rétt sem ég nú greini. [tögl,
Hafi hann af þér hár og nögl,
hold og skinn með beini.
★
Allir gjalda eigum toll,
öllum búin sjá má föll,
allir forðist illra soll,
öllum reynist lukkan höll.
Brynjólfur Halldórsson
prestur, Kirkjubœ.
★
Manni, sem var að kvæn-
ast, var send þessi vísa:
Borinn varstu af blindri
hending
brúðkaups upp í naust,
eftir að hafa upp við lending
erjað sleitulaust.
★

Rætur menntunarinnar eru
beiskar, en ávextir hennar
eru sætir.
Aristoteles.
★
Þeir einir, sem menntaðir
eru, eru frjálsir.
Epictetus.
★
Öfund á sér aldrei hvíldar-
dag.
Francis Bacon.

óem
FÁIR gorta meira en olíukóngarnir í Texas.
Hér er ein saga af slikum manni, sem skaraði
langt fram úr stéttarbrœðrum sínum.
„Vitið þér,“ sagði hann við barþjóninn,
„hvað ég hef marga þjóna?“
„Nei.“
„24.“
„Og hvað hafið þér að gera með svo marga
þjóna?“
„Til þess að þjóna pípunni minni hef ég til
dœmis fjóra.“
„Fjóra fyrir eina pípu, það er ómögulegt.“
„Síður en svo, einn kemur með pípuna til
mín og tóbakið. Annar treður því í hana og
sá þriðji kveikir í henni.“
„En sá fjórði.“
„Já, hann reykir hana. Ég get ekki þolað
píp ur.“

Hann heimsótti vin sinn
skömmu eftir að 'hann gifti
sig. Þegar ’hann hafði skoðað
sig um í stofunni, spurði hann:
„Hvað hefur eiginlega orðið
af páfagauknum þínum dásam-
lega?“
„Hann dó úr sorg skömmu
eftir brúðkaup mitt.“
„Var hann máski afbrýði-
samur?“
„Nei, hann komst aldrei að
fyrir konunni.“
★
Og svo er hér lík saga frá
París. Hún gerist í réttarsaln-
um. Dómarinn spyr: „Vilduð
þér útskýra fyrir mér, hvers
vegna þér hafið ekki talað orð
við konu yðar í fimm ár?
„Ég gat ekki verið þekktur
fyrir að stoppa hana af.“
k
„Ef embættismaður,“ sagði
heimspekingurinn, „sýnir með-
borgurunum einhvern áhuga,
er það öruggt, að hann vinn-
ur við Skattainnheimtu.“
★
Tveir herramenn standa á
brautarpallinum og bíða lest-
arinnar. Þá segir annar heim-
spekilega: „Hvernig ætli að
standi á því að það verða
miklu fleiri bifreiðarslys en
j árnbrautarslys? “
„Það er ekki nema eðlilegt,“
svarar hinn stuttaralega, „af
því að eimreiðarstjórinn hef-
ur aldrei lyst á að kyssa kynd-
arann.“
★
DDNNI
Vinur minn er rit-
höfundur og- er hann
að skrifa ævisögu
sína. Hann er nú bú-
inn að lýsa drengja-.
árunum og' nú er
hann að byrja að lýsa
stúlkuárunum.
DE HEYRT