Fálkinn - 15.08.1962, Síða 5

Urklippusafrsið
Sendið okkur spaugilegar
klausur, sem þér rekizt á í
blöðum og tímaritum. Þér
fáið blaðið, sem klausa yðar
birtist í, sent ókeypis heim.
1 uppgreftitium í iumar ha£a j
fuecUzt’ fimm í»oí|Jífgrin<iiir, setn i
taldar eru frá fyrstu tfð isientl-
inga á Græniandi.
Vísir mun birta satntöi viðjta :
og frásögn af hjóðbildarkirkju j
Vísir 28. júni ’62.
Send.: B. Viggósson.
| Átthagafélag j
1 Strandamanna I
| í körfuknattleik hefst !
| föstudaginn 10. apríl f
| 1953 að Hálogalandi. —|
1 Þátttöku ásamt þátt-1
I tökugjaldi kr. 50,00 íyrir I
1 hvern flokk, þarf að ber- f
I ast fyrir 31. þ. m. til Inga f
! Þórs Stefánssonar, Kvist- !
•I haga 10, Reykjavík. !
Morgunblaðið í apríl 1953.
Send.: Ingibjörg Guðjónsd.
Nýkomið
Harðplast á borð
StærS 122 cm x 244 cm.
Hátfmatt öfí gljáandi.
Emlitt og mynstrað.
ÍlHlfEinsóngur: K. istinn Hallsson óperusöngvari.
Þ. Þorgrftmsson & Co.
Borgarlúni 7 — Sími 22235.
Morgunblaðið 1. júli ’62. Send.: Kristján Jóhannesson.
Vísnabálkur
Kjartan Ólafsson, hagyrð-
ingurinn þjóðkunni, orti eftir-
farandi vísur um Höskuld á
Hofstöðum:
Heim ég kom til Höskuldar,
hlýju og skjól að finna.
Viðtökurnar voru þar
veigameiri en hinna.
Höskuldur, sem hefur mest
hestaval í þessu landi,
klára 19 keyrði í lest,
karlinn var í bezta standi.
Vísur þær, er hér fara á eft-
ir, eru kveðnar af Látra-
Björgu:
Grundir, elfur salt og sandur,
sjós með dunum,
undir skelfur allt af fjandans
ólátunum.
Brimið stranga óra er,
ymja drangar stórir hér,
í fimbulvanga glórir gler,
glymja ranga-jórarner.
Um skilnað Símonar Dala-
skálds og Margrétar konu
hans, orti Jón Jónsson á Gils-
bakka í Skagafirði:
Aldrei betur brugðið var
brandi laga skírum
en höggva í sundur
hneykslunar
haft af villidýrum.
Þessi vísa er um ógiftan
mann, sem var í þingum við
g'ifta konu:
Gulls hjá niftum ungum er
Ari sviptur vonum,
hefur skipti og hallar sér
helzt að giftum konum
Tryggvi H. Kvaran.
Þú ert varla af nýtum nýtur,
nauðug falla af augum tár;
þú ert allra skíta skítur,
skítahallar-lalli grár.
Sigluvíkur-Sveinn.
J
Nótt að beði sígur senn,
sofnar gleði á vörum.
Máski við kveðum eina enn,
áður en héðan förum.
Jón Þorfinnsson.
Þessi vísa var ort í orðastað
stúlku, sem var í þingum við
giftan mann:
Út á taman ástaveg
ætluðum framast leggja;
tókum saman Jón og ég
jafnt var gaman beggja.
Kristján Þorsteinsson.
Þó heimur spjalli margt um
mig
og mínum halli sóma,
læt ég falla um sjálfa sig
svoddan palladóma.
Jakob Frímannsson Skúfi.
'Ar
I önnum dagsins.
Að þessu sinni ætlum við
ekki að segja ykkur pólitíska
sögu frá Rússlandi. Það eru
tvær rottur, sem eru að kjafta
saman á efnarannsóknarstofu.
-—■ Hvað finnst þér eigin-
lega um prófessor Puchik?
— Hann er stórkostlegur.
Ég er alveg búin að temja
hann. í hvert skipti, sem ég
DOiMIVil
Það er allt í lagi
að leyfa konunni
sinni að aka bílnum.
Ég vil bara ráðleggja
eiginmönnunum, að
verða ekki á vegi
þeirra þá.
hringi bjöllunni, kemur hann
með mat handa mér.
Flutningar.
Skattstofan í Róm flutti í
ný húsakynni ekki alls fyrir
löngu. Voru þau mjög nærri
Colosseum. Þessi flutningur
hefur vakið ótta með mörg-
um borgarbúum, enda er það
ekki svo undarlegt, því að
gatan heitir eftir Robert
Guiscard, sem skattlagði
Rómarbúa eftirminnilega árið
1084.
£a berti.c.
Saga þessi gerðist í amerískum bæ. Tom var ungur lœkna-
stúdent og eyddi sumarleyfi sínu í vinnu. VarS hann að taka
það að sér, sem bauðst hverju sinni. Eitt sumarið var hann
slátrari á daginn, en vann á spítalanum í þorpinu á kvöldin.
Bœði störfin kröfðust hvítra einkennisbúninga. Kvöld eitt
var honum skipað að aka sjúklingi á skurðarborðið. Þetta
var kona, gömul kona, og var hún svolítið hrædd. Hún horfði
á Tom, horfði síðan aftur á hann og æpti upp yfir sig í
skelfingu: — Guð hjálpi mér, þetta er slátrarinn minn.
FALKINN
5