Fálkinn - 02.12.1963, Qupperneq 38

„Var hún tilbúin?“ hváir
hann og undrunin leynir sér
ekki í röddinni.
„Já já, hún var það og þú
hefðir bara átt að sjá hana.
Það lá við að ég fengi vatn í
munninn, hún var svo falleg.“
„Fékkstu vatn í munninn?“
hrópar Ásmundur og rís ógn-
andi úr sæti sínu.
„Þú verður að fyrirgefa mér,
en hún var svo girnileg,“ segir
Stjáni hikandi.
„VAR? Hvað áttu við með
því?“ segir Ásmundur og lít-
ur brúnaþungur á Stjána.
„Það kom dálítið óhapp fyr-
ir á leiðinni út að bílnurn,"
segir Stjáni og snýr húfunni
óstyrkur á milli handa sér.
„Þetta var nú eiginlega ekki
mér að kenna, því að ég hélt
eins varlega og ég gat á henni.“
„Hélztu á henni?“ öskraði
Ásmundur og augu hans skutu
gneistum af reiði.
„Já, ég viðurkenni að það
hefði verið öruggara að nota
sjúkrakörfuna, en Gvendur var
alveg á móti því.“
„Sjúkrakörfuna? En hvað
skeði?“ hálf hvíslar Ásmundur
og kreppir og réttir úr hnef-
unum á víxl.
Það er auðséð á honum að
taugar hans eru að nálgast há-
spennu.
„Ég missti hana niður,“ styn-
ur Stjáni upp rámraddaður.
„Misstirðu hana niður?“
hrópar Ásmundur grátklökkur.
„Já, en hún skemmdist bara
lítilsháttar. Bakarinn getur
hæglega lagað það“ svarar
Stjáni uppörvandi.
„Bakarinn? Hvað meinarðu
mannandskoti? Heldurðu að ég
fari að láta bakarann þukla á
konunni minni?“
„Konunni þinni?“ hváir
Stjáni alveg grallaralaus.
„Já, varst þú ekki sendur
eftir henni eða hvað?“
„Nei, ég var ekki sendur
eftir konunni þinni,“ svarar
Stjáni og skilur hvorki upp né
niður.
„Nú, um hvað hefurðu verið
að tala allan tímann?“ spyr
Ásmundur og öll reiði er horfin
úr röddinni.
„Nú auðvitað um afmælis-
tertuna þína,“ svarar Stjáni og
tvístígur órólega.
„Afmælistertuna mína,“ styn-
ur Ásmundur upp um leið og
hann hlammar öllum sínum
120 kílóum ofan í sterklegan
stólinn.
Hann situr þarna með vindil-
inn lafandi út um hægra munn-
vikið alveg svipbrigðalaus. En
svo er eins og hann fari að
skilja samhengið, því hann
hallar sér í stólnum og hlær
hátt og innilega.
„Það var þá tertan, sem
þú misstir,“ stynur hann
upp milli hláturskviðanna.
„Skemmdist hún mikið?“
„Nei nei, það var bara smá-
vegis,“ svarar Stjáni og brosir
nú í fyrsta skipti.
„Jæja, það var ágætt,“ svar-
ar Ásmundur og þurrkar sér
um augun með vasaklútnum.
Stjáni hefur það á tilfinning-
unni að honum sé ofaukið
þarna og ætlar að fara að
kveðja, þegar dyrnar opnast
skyndilega og inn kemur mið-
aldra kona, fasmikil. Hún virð-
Foreign Trade Enterprise
centrozap
7 Ligonia, Katowice Pólland
P. 0. Box 825
Flytur út:
VALTAVÉLAR vf»ifi vultu:
Hálfkældar steypujárnsrúllur
Kældar steypujárnsrúllur
Kúlulagaðar steypujárnsrúllur
SteypustálsrúIIur
Smíðastálsrúllur
Kældar, fægðar steypujárnsstuðlarúllur
38 FÁLKINN
ir Stjána ekki viðtals, en vagg-
ar að skrifborðinu.
„Ó, hvað það var elskulegt
af þér að senda hann Baldvin
eftir mér, þú ert alltaf svo
hugulsamur Mundi minn.“
Síðan heyrist smellur, líkt
því og þegar tappi er dreginn
úr brennivínsflösku. En Stjáni
sér að það er ekki það, sem
skeð hefur. Heldur hefur hin
elskulega eiginkona kysst mann
sinn. Fyrrgreint hljóðmerki átti
þá upptök sín, þegar þykkar
varir frúarinnar smullu á rjóð-
um vanga Ásmundar.
„Ég var að hugsa um að
kaupa handa þér tertu,“ held-
ur frúin áfram. „En hann Bald-
vin sagði mér að allir starfs-
mennirnir á stöðinni hefðu
slegið saman í eina veglegá
afmælistertu handa þér. Því
eins og Baldvin sagði: „Það er
ekki á hverjum degi, serp
slökkviliðsstjórinn er íimmtug-
ur.“
„Nei, sem betur fer,“ tautar
Stjáni um leið og hann læðist
út úr skrifstofunni alls hugar
.feginn.

FÉLAGSPRENTSMIÐJAN h.f.
Spitalastig 10
Sími 11640.
Prentun á bókum
blöðum
tímaritum.
Alls konar eyðublaðaprentun
Vandað efni
ávallt fyrirliggjandi.
Gúmstimplar afgreiddir
með litlum fyrirvara.
Leitið fyrst til okkar.
FÉLAGSPRENTSMIÐJAN h.f.
Spítalastíg 10 — Sími 11640.
JálkiHH {jhjflur út