Fálkinn - 31.05.1965, Síða 4

OPNAN OKKAR
f fljótu bragði sýnast þessar teikningar eins. En þegar
betur er að gáð hefur teiknarinn breytt neðri myndinni
á sjö stöðum. Reynið að finna breytingarnar áður en
þið lesið Iausnina á bls. 42.
BRÉF FRÁ
BARIXIAPÍll
Elsku póstur,
Ég er að leita til þín í raun-
um mínum. Svo er mál með
vexti, að hérna í húsinu sem
ég á heima í, eða réttara sagt
við hliðina á mér, eru svo mikil
læti á nóttunni, að ég hef engan
svefnfrið. Og hað sem meira
er, að I hinum endanum eru
brjú börn og eitt fjögurra mán-
aða gamalt barn, sem ekki fær
heldur svefnfrið. Við erum
margbúin að kvarta, en það
þýðir ekkert og nú spyr ég þig,
elsku póstur — hvað á ég að
gera?
Ein barnapía..
P.S. Hvernig er skriftin?
Svar:
Nú er ekki gott í efni. Það
er ekki haegt að ráða af bréfi
þínu hvaða fólk veldur þessum
hávaða, livort það eru krakkar
eða fullorðið fólk. Það er nefni-
lega ekki sama hvort hávaðinn
er bitlatónlist, drykkjuskark-
ali eða rifrildi háværra hjón:i,
svo dæmi séu nefnd. Reyndu að
hringja til lögreglunnar og
spurðu hana ráða, næst þegar
allt ætlar af göflunum að
ganga. Varðandi heimilisfang
bitlanna hlýtur að vera nóg að
skrifa: THE BEATLES, ENG-
LAND — pósturinn enski hlýt-
ur að kannast við svo heims-
fræga menn. Skriftin þín er
ekki falleg, en þú getur áreiðan-
lega bætt Iiana ef vilji er fyrir
hendi.
BRÉF FRÁ
GLASGOW
Hér kemur skemmtilegt bréf
frá Ásthildi Þórðardóttur, sem
dvelur í Glasgow, Skotlandi.
Bréfið er á þessa leið:
Kæri Fálki,
Mig langar til að segja þér
frá því, sem henti mig einu
sinni, þegar að ég fór með ís-
lenzkri vinkonu minni í bíó
hér í Giasgow.
Við vorum náttúrlega upp-
dubbaðar og voða fínar, eins
og vera ber þegar maður er
útlendingur og verður að ber-
ast dálítið á. Nú, við gengum
þarna inn I bióið og keyptum
okkur miða, en ég var vist eitt-
hvað utan við mig, því að ég
gleymdi að taka miðann minn.
Svo fórum við yfir að sælgætis-
sölunni og keyptum okkur sæl-
gæti. Fólkið, sem þarna var,
góndi á okkur og maður varð
þvi að bera sig dálítið yfirlætis-
lega. En bíðið nú róleg! Þegar
við komum að innganginum,
uppgötvaði ég að ég var ekki
með neinn miða!
Hófst nú æðisgengin leit að
miðanum. Fyrst leitaði ég í
veskinu, síðan í vasanum, svo
í buddunni, í öðrum vasa, á
gólfinu — hvergi fann ég mið-
ann! Og auðvitað þurfti svo
annað óhapp að koma fyrir af
einhverjum kynlegum ástæð-
um — líklega af hitabreytingu
eða þviumliku, því mig fór að
sviða í augun og tár tóku að
renna niður. Ég reyndi að
kreista upp hlátur, svo að fólk-
ið héldi ekki að ég væri að
gráta út af einum bíómiða, en
við það varð ég víst bara enn
aumkunarverðari í augum
þeirra er á horfðu.
Loks kom þarna herramaður
með rós í hnappagatinu — lík-
lega eigandinn. Ég spurði hvort
hann gæti hjálpað okkur — ég
sagði honum mínar farir ekki
sléttar, og miðasölustúlkan var
mér til vitnis um, að ég hefði
keypt miðann. Herramaðurinn
fór þá með okkur til dyravarð-
arins og sagði honum að hleypa
okkur inn. Hann bað mig um
að skila miðanum aftur, ef ég
fyndi hann.
Eftir á gátum við vinkonurn-
ar hlegið að þessu atviki, en
ég held að aldrei á ævi minni
hafi ég skammast mín eins
mikið og þegar tárin tóku að
renna niður kinnarnar á mér
og fólkið leit á mig með með-
aumkun: vesalings stúlkan,
hún er að gráta af því að hún
hefur týnt miðanum sínum!
Við þökkuni Ásthildi kærlega
fyrir bréfið.
SKRÍTLUSAMKEPPIMIISI
Við fengum ekki texta við
þessa skrítlumynd, enda er nú
komið sumar og fólk hefur um
annað að hugsa en heilabrot
og skriftir. Við ætlum að birta
eina mynd enn fyrir ykkur að
glima við, en svo gerum við
hlé á skrítlusamkeppninni til
haustsins. Af ýmsum ástæðum
höfum við ekki getað haft
Opnuna okkar eins fjöruga og
lifandi eins og til stóð í upp-
hafi, en við bætum úr því í
haust.
S