Fálkinn - 31.05.1965, Qupperneq 17

Rolf Knutsson er sœnskur faðir, ókvœntur, — og
segir hér frá lífi þeirra feðga . . . rétt til aS bera
saman við líf og vandamál ógiftra mœðra.
er ég miklu hæfari og fram-
kvæmdasamari við ýmis konar
:verk og er á ýmsan hátt meira
lifandi.
it fyrstu, eftir að Yvonne og
-l Rolf höfðu skilið að skipt-
um, voru margir undrandi á,
að það væri hann sem sæi um
Torkel. Og fólk sagði að „þegar
Yvonne er búin að hlaupa af
’sér hornin, kemur hún og tek-
:'ur drenginn að sér, eða kemur
til þeirra beggja.“ Þegar Rolf
heyrði slíkt tal, mótmælti hann
‘ kröftuglega. Þau höfðu hjálpað
hvort öðru við allt af einlægni,
hvers vegna ætti hann ekki að
geta tekið að sér að sjá syni
sínum fyrir uppeldi? Auk þess
hafði hann betri aðstöðu til
þess en Yvonne. En margir
hlógu að honum og útskýring-
um hans. Hann var galinn og
alltaf upp á móti föstum venj-
um og siðum. Og þar að auki
-— að taka á sig allt það erfiði,
er því fylgdi að hirða um korn-
barn! Hann myndi gefast upp
á því eftir fáa mánuði. En á
þeim átján mánuðum, sem liðn-
ir eru síðan Yvonne og hann
skildu, hefur hann komizt að
raun um, að það er mun auð-
:veldara að vera faðir með
'barn en ógift móðir með
'barn. Samfélagið, sem oftast
‘gerir miklar og strangar kröf-
ur til ungra mæðra, er mun
‘tillitssamara þegar ungir feður
-'eiga í hlut; hvort sem þeir
'hafa fengið börnin við skiln-
úðinn, móðirin er látin, eða —
eins og gerzt hefur hjá Rolf,
‘— að hinn ókvænti faðir ábyrg-
'ist barnið.
— Ég hef það á tilfinning
‘unni, að staki ungi faðirinn
njóti á ýmsan hátt sérréttinda,
segir Rolf. — Einkennandi eru
viðbrögð barnfóstranna.
EGAR við Yvonne bjuggum
saman, án þess að gifta
okkur, þá höfðum við alltaf
Torkel á dagheimili. En þegar
við vorum flutt og ég átti að
sjá einn um snáðann, fylgdisi
hún með af áhuga. Var það
ekki erilsamt? Hvernig gat ég
séð fyrir uppþvotti, innkaup-
um, dagheimilinu — og gat
hún hjálpað mér við eitthvað?
Og svo leit hún til mín kvöld
og kvöld . .. vissulega var það
fallega gert af henni, en ég
hef það á tilfinningunni, að
hefði hún alein séð um Torkel,
væru þessi störf henni ekki
nándar nærri eins skemmtileg.
Og þó ég sé óvart fæddur karl-
maður, þá get ég í það minnsta
lesið leiðbeiningarnar á þvotta-
duftspökkunum! Svipaðar voru
viðtökurnar á dagheimilinu.
Starfsfólkið þar var ákaflega
skilningsríkt og hjálpfúst, þótt
ég kæmi stundum of seint með
Torkel á morgnana, eða sækti
hann full seint á kvöldin. Einn-
ig gáfu þau Torkel mikið af
fötum, sem þau merktu honum,
og sýndu mér yfir höfuð mun
meiri tillitssemi og áhuga sem
ókvæntum föður en þau sýndu
venjulegum ógiftum mæðrum.
En ef til vill hafa þær enn
ríkari þörf fyrir hjálpandi
hönd og skilningsrík orð. Kvart-
aði einhver móðirin t. d. yfir
einhverju, voru viðbrögð starfs-
fólksins venjulega: ungu mæð-
urnar eru sí og æ að gera sér
rellu af engu. Kæmi ég á hinn
bóginn með einhverjar athuga-
semdir, voru þær umsvifalaust
teknar til umræðu. Það var
einfaldlega vegna þess, að ég
er karlmaður... En ég hef
einnig átt erfiðara en flestar
mæður með að viðurkenna
hvers kyns siði, er heyra dag-
heimilum til. Á einu heimil-
anna var ávallt lesin borðbæn
undan hverri máltíð. Ég hef
sjálfur sagt mig úr þjóðkirkj-
unni, og hef enga sérstaka trú.
Ég vil, að Torkel ráði sjálfur
hvort hann tilheyri kirkjunni
Framh. á bls. 37.
FERÐIR KREFJAST
FYRIRIIYGGJF
Lesandi góður. Ætlunin var að nota þennan
tvídálk til þess aS telja upp allt efni
FERÐAHANDBÖKARINNAR,
en brátt kom í ljós aS til þess þyrfti miklu
meira rými og KefSi síSan öll tæplega dugaS
til. í staS svo langrar upptalningar birtum
viS því mynd af FERÐAHANDBÖKINNI og
því sem henni fylgir og látum nægja aS
mmna á,
að FERÐAHANDBÖKIN veitir ySur
aðstoð við undirbúning ferðalags og
á ferðalagi.
FÁLKINN 17