Fálkinn - 08.06.1965, Qupperneq 8

„TÓIVLEIKARNIR”
HJÁ MUSICA NOVA
Charlotte Moormann. Það tók
hana góða stund að koma sér
fyrir og raða upp alls kyns dóti
í kringum sig. Hún batt svart
teygjuband yfir hálsinn á celló-
inu og strauk síðan strengi
hljóðfærisins, en inn á milli
rauk hún í tækin, sem gáfu
frá sér ýmiss konar radíóhljóð.
Hún bað um sigarettu og not-
aði hana til að sprengja eina
blöðru, en aðra blöðru sprengdi
hún á milli handanna. Enn-
fremur blés hún í flautur, sem
hún hirti af gólfinu.
í næsta verki kom Paik ung-
frúnni til aðstoðar. Hann fletti
nótnablöðum fyrir hana af
mikilli nákvæmni á meðan hún
strauk strengi cellósins, blés í
flautur, lamdi í alls konar dót
og opnaði og lokaði fyrir segul-
bandstækin. Hún tók lausan
trommuhlemm og lét hann
Paik makar grjónum í
froðuna á andliti sínu.
Áheyrendur fengu einnig
grjónagusu yfir sig.
Ungfrú Charlotte Moor-
mann leikur á celló. Paik
stendur lengst til hægri
og virðist slappa af.
svífa yfir senuna, kom þá
áhrifaríkur skellur. Allt í einu
kallar hún upp yfir sig: Movie!
Slokkna þá ljósin að hálfu og
kvikmynd birtist á tjaldinu
fyrir aftan hana. Á tjaldinu
komu myndir af henni sjálfri,
þar sem hún var að leika sama
verk og hún var að flytja.
Paik færði sig nú smám
saman úr milliskyrtu og nær-
skyrtu, en bindið hékk eitt
eftir framan á beru brjóstinu.
Ungfrúin sló kropp hans með
flötum lófa á milli cellóstroka
og annarra hljóða. Undir lokin
tók hún hamar upp af gólfinu
og braut gler á fallegri lands-
lagsmynd, sem var á gólfinu
fyrir aftan hana.
Paik settist nú við píanóið
og sló nokkrar nótur með löng-
um þögnum á milli — svo
löngum, að hann settist við og
við út í sal hjá áheyrendum og
í eitt skiptið fór hann fram á
gang. í næsta atriði tók Paik
pappírsstranga og vatt ofan af
honum, lagðist síðan á fjórar
fætur og deif höfðinu ofan í
fötu með blárri litarupplausn
og málaði síðan renninginn
með rennblautu höfðinu. Að
því loknu tók hann renninginn,
setti hann um herðar og háls,
settist við píanóið og sló nokkr-
ar nótur. Um leið og hann stóð
upp, leysti hann buxurnar
niðrum sig svo skein í beran
afturhlutann, settist síðan á
stól framarlega á sviðinu og
sneri afturendanum fram í sal
— situr þannig góða stund og
mjakar sér hægt og hægt hálf-
hring á stólnum þar til hann
snýr orðið að áheyrendum,
stendur upp, girðir sig og
hneigir sig.
Eftir þetta ókyrrðust áheyr-
endur og gengu sumir út.
í næsta verki lemur hann
píanóið enn, stendur upp og
makar sig' út í hvítri froðu,
leggst á fjóra fætur við bala
hálffullan af vatni, stingur
höfðinu á kaf nokkrum sinn-
um, stendur upp og sezt ofan
í balann, fer úr öðrum skónum
og buslar í balanum, eys vatni
með skónum og drekkur úr
honum, gefur frá sér öskur,
stígur úr balanum og sezt renn-
blautur við píanóið með snuð
í munni!
Enn kemur ungfrúin, nú í
eins konar náttserk, sezt og