Fálkinn - 29.11.1965, Page 24

ar þrengingar að þeim finnst ýmislegt'
til vinnandi,' ög ef maður er búinn áð
fá mörg hjartaköst og hefur það ef til
vill vofandi yfir sér að þetta líf sé
innan skamms á enda, þá kostar það,
að því er mér finnst, miklu meiri kjark
að láta ekki skera sig upp. Áhættan
er lítil eða engin og maður finnur sama
og ekkert fyrir þessu. Svo hlýtur mað-
ur einstaklega góða og nákvæma með-
ferð. Ég var lagður inn 6. apríl, og
skorinn 20. apríl, þurfti að liggja svona
lengi af þvi hve illa ég var á mig kom-
inn er mig bar þar að gai’ði
Eins og ég gat um áðan þá kyíða
flestir fyrir þessu, en 'ég hafðí engan
tíma til að kvíða fyrir, var svo ákafur
að fá þetta gert. Þetta er líka ekki
erfiðara en smáaðgerðir voru fyrii
nokkrum áratugum, botnlangaskurðir
eða þess háttar. Meðan aðgerðin er
framkvæmd finnur enginn neitt til, því
að þá er hann eins og hann væri dauður.
Svæfingunni finnur enginn fyrir held-
ur. Fyrsta sólarhringinn eftir að ég
vaknaði leið mér ágætlega. Ég gat
ekkert hreyft mig að ráði, allur stagað-
ur saman og með alls konar mælitæki
í skrokknum, m. a. einhvern hjarta-
mæli sem ekki bara átti að gefa merki
ef hjartað segði stopp, heldur tæki þá
að sér verk þess um sinn svo að tími
ynnist- til að grípa til annarra ráðstaf-
anna..
★ FURÐULEGAR OFSKYNJANIR
En svo kom annar sólarhringurinn,
og þá fór nú að grána gamanið. Þegar
maður hefur verið með hálfónýtt hjarta
frá barnæsku og allt til 44 ára aldurs
þá hefur ýmislegt annað gengið úr
skorðum um leið. Svo þegar hjartað er
farið að starfa óaðfinnanlegá ,þá verður
eitthvað undan að láta. Hluti af lung-
unum var orðinn óstarfhæfur, fullur af
slími og óþverra, en nú var sem ár
væru að ryðja sig í vorleysingum enda
átti' ég örðugt um andardrátt nokkurn
tíma meðan þetta var að færast í eðli-
legt horf.
Af þessu hafði ég nokkur vandkvæði
um sinn, en annað var þó verra.
Það er eitthvað til í manni sem kall-
ast undirvitund þó að ekki sé auðvelt
að útskýra það fyrirbæri. Hún verður
fyrir einhverju meiri háttar róti við
þessar miklu breytingar á líkamanum
og fer heldur betur að láta til sín taka.
Slíkt kemur fram í ofsalegum ofskynj-
unum syo að maður ,er naumast með
réttu ráði um sinrt'. í mínu tilfelli var
þetta þarinig að ég hafði raunar nokkrá
möguleika til að skilja hvað var um
að vera, var ekki alveg á valdi ofskynj-
ananna — en þær voru aðallega það að
mér fannst ég annað slagið vera kval-
inn af óskaplegum hita, og hina stund-
ina af óskaplegum kulda. Stundurn
fannst mér sem ég væri staddur uppi
á ægiháum tindi eða hengiflugi í þann
veginn að detta fram af, ellegar stand-
andi á bakka beljandi fljóts, annað
hvort að því kominn að vaða út í eða
falla i straumkastið. Meðan á þessu
stóð var ég einnig á valdi þeirrar til-
finningar að fyrir framan mig sæti eini
maðurinn í öllum heiminum sem ég hef
ástæðu til að vera í nöp við. hlakkandi
yfir því hvernig komið væri fyrir mér.
Þetta stóð í sólarhring, og var ekki
draumur, því að allan tímann gat ég
ekki sofið hímu. Þetta voru beinar
skynjanir. Síðan gat ég sofnað og svaf
í 7—8 klukkustundir, og var eftir það
góður af þessari ásókn.
í skurðinum fann ég aldrei neitt til,
og hjartað var allt í einu farið að starfa
eins og í almennilegum manni.
Eftir þetta tók ég að spretta upp eins
og gras sem hlotið hefur áburð og ljós,
en áður verið niður traðkað. Og á tólfta
degi fór ég af sjúkrahúsinu.
★ Á HEILSULEYSINU MIKIÐ
AÐ ÞAKKA
Þú spurðir áðan hvernig það sé að
vera allt í einu orðinn alheill þegar
maður hefur aldrei áður kynnzt eðli-
legri heilsu.
Ég verð að endurtaka að þetta er
ekki fyrst og fremst líkamleg tilfinn-
ing heldur orkar það á sálarlífið.
Ég á í rauninni heilsuleysinu mikið
að þakka. Ef ég hefði ekki verið heilsu-
laus væri ég sennilega dauður fyrir
löngu. Bræður mínir hafa flestir stund-
Framh. á bls. 27.
A
Inngangurinn í St. Mary’s
Hospital þar sem Helgi lá.
Þetta er byggingin þar sem
Mayo Clinic er til húsa, en
það er vísinclaleg rannsókn-
arstöð. Sjúklingar sem lækn-
arnir þar hafa undir hönd-
um liggja á St. Mary’s
sjúkrahúsinu.
24
FALKINN