Draupnir - 01.05.1906, Síða 18

534
DRAUPHIR.
gamla Brikkja, sem sumir nefna Sigbrit, hefir
ekki tekið nógu náðarsamlega á móti séra
Pétri«.
»Séra Pétur?« tók Ögmundur upp eftir
honum í liuga sínum. Og þá rámkaði Iiann
við sér. Honum höfðu borist fregnirnar utn
dauða þeirra Gottskálks og Jóns lögmanns
Sigmundssonar, og söntuleiðis það, að Jón
prófastur Arason og þrír aðrir voru setlir
yfir stiftið, og Pétur prestur Pálsson var einn
þeirra; svo hafði hann líka frétt, að þeint
séra Jóni hefði ekki sarnið um völdin, og
fanst honum því eðlilegt, að Pétur hefði
brugðið sér suður til Danmerkur og setl
annan fyrir sig á nteðan, til þess að kornast
í mjúkirin við konunginn og auka vald sitt.
En hann sagði ekkert.
»Já, það er dagsanna«, anzaði prestur.
»Ég er of fátækur til að hlaða upp í græðgis-
skörðin í lijarta þeirrar nornar!«
Þá heyrði Ögmundur að tilgála sín var
rétt, og gat sér jafnframt tit, að það liefði
ýtt undir utanför hans, að Jón Arason liafði
komið sér vel inn undir lijá fólki þennan
stutta tíma, sem liann liafði setið á Hólum.
Hefði prestur þá ætiað sér að ná hylli gömlu
konunnar áður en nokkuð yrði i'arið að
hreyfa við biskupskosningunni, en liefði, fá-
tæktar vegna, fengið afsvar. Jæja, hvernig