Draupnir - 01.05.1906, Síða 31
DRAUPNIE.
547
»Hvers vegna liefir Ieiðsla sú ásóit þig í
dag, mín kæra kona?«
»Hafið þér nú, elskulegi konungur, gleymt
hvaða dagur er í dag?« sagði hún með engil-
blíðu í augum og málróm.
»Miðvikudagur?« sagði hann spyrjandi
við sjálfan sig, »og þá er það afmælisdagur
minnar heitl clskuðu Dývelcu!«
»Já, herra! Og hefði hún nú lifað, þá
væri hún orðin 28 ára«.
»Fyrir guðs skuld og sankti Maríu
Hættu! Ýfðu ekki sár min, hvað á þetta að
þýða?« hrópaði konungur. »Vér dveljum helzt
til ofl við það liðna, en Iiyggilegt er það þó
ekki. Engin okkar dauðlegra manna orkar
að kalla þá dauðu aftur til lífsins, -— en vér
getum svifl þá lifinu, sem eru lifandi —«.
»Það er þó betra en ekkert, herra! Ilvar
er Eiríkur Axelsson erkihiskup, sem kallaður
er WaIkendorf?« spurði hún.
»Viltu hann feigan?« spurði konungur.
»Hann er nú ílúinn til Hollands, og ég hefi
kugsað mér, að elta liann þangað, ef ég get
þá betur unnið honum mein, en þetta klerka-
vald er svo- magnað og djöfullegt á þessum
tímum, að það er hið sama að hreyfa við
því, og að gera áhlaup á sjálft himnaríki, ef
nokkrum væri það unt. Viltu hann feig-
an ?«