Draupnir - 01.05.1906, Page 71
DEATJPNIR.
587
lega, og ríða svo á þá fram í einum spretti«,
lagði Þorsteinn prestur til.
Þetta gerðu þeir eins skjótt og samhent
og kólíi væri skotið.
Hinir áttu sér einskis ills von og stóð-
ust ekki áhlaupið, svo hver einasti af þeim
féll ílatur til jarðar, en liestarnir sumpart
fældust eða hrökluðust út af götunni. Þeg-
ar Hólasveinar gátu stöðvað liestana fóru þeir
að líla til haka, og sáu þá að valurinn var
ekki eins heiðarlegur og þeir liöfðu búistvið.
Þar voru tvær eða þrjár konur sem bisuðu
við að setja upp á höfuðin á sér skýlur,
sem dottið höfðu af þeim i fallinu, og karl-
menn sem enginn veigur var i, í augum þeirra,
og sumir þóttust sjá gamlan prest á meðal
þeirra, og Ingu húsfrú lögmannsins í Glaum-
bæ þóttust þeir þekkja svo greinilega. En
hvernig á ferðum þessara stóð, vissu þeir ekki.
Þeir kýtlu um þetla innbyrðis. Hvílík
smán liefði verið að ríða aðra eins konu of-
an og Ingu. Þeir gátu ekki fengið af sér að
snúa aftur og biðja forláts, eða rétta þeim
föllnu hjálparliönd, lieldur beitlu hestum sín-
um eins og í fyrra skiftið, og liurfu svo í
einum spretti úr augsýn, misjafnlega til reika,
þvi sumir fóru vegleysu. Vörpuðu sér þá
niður á jörðina og veltust um af hlátri. Séra
Þorsteinn rauf þá hópinn og sagði: