Draupnir - 01.05.1906, Page 94
(510
DRAUPNIR.
heimamenn karlar og konur voru á sifeldum
lilaupum ut og inn, en hann saknaði þó
nokkurra sem liann sá ekki á þessari flótta-
ferð, þarámeðal Jóns Arasonar, Ólafs prests
Hjaltasonar, Magnúsar prests, sem var mikill
vinur prófasts og nokkurra fleiri manna.
Ymsir af skaranum sem áttu heima á staðn-
um, og sem skifti tugum, hlupu eins og fæt-
ur toguðu í felur aðrir reikuðu um stéttarnar
í mestu makindum eins og elckert væri um
og töluðu við komumennina og spurðu þá
líðinda að sunnan, og enn þá aðrir gengu
að störfum sínum eins og ekkert hefði í
skorist. Af þessu réði hann að prófastur
iiefði á einn eða annan hátt komist undan
og þeir menn með honurn sem hann saknaði;
og hann gekk lljótt úr skugga uin að það
var rétt lilgáta, því stuttu seinna heyrðihann
skóspark biskups og manna hans rétt fyrir
utan gluggann hjá sér, og hann heyrði hann
segja í jötunmóði:
»Ríddu undir eins, hundurinn þinn, til
liinna þýzku loddara, og berðu þeiin þau
orð Ögmundar Skálholtsbiskups, að hann
fyrirbjóði þeim að flytja Jón Arason utan,
eða ég skal sækja að þeim með alla mína
menn!«
Þessi reið í fluginu á stað, kom ótrúlega
fljótt aftur og bar biskupi þessa orðsendingu.