Draupnir - 01.05.1906, Page 104
620
DRAOTNIR.
sjónir væru ekki svo sjaldgæfar þar á Hólum,
sem væri lieldur ekki að furða, þar sem svo
margir væru jarðaðir, margir dauðir frá auð
og alls nægtum og margir feigir. Alt sem biskup
græddi á þessu var að maðurinn var slopp-
inn úr greipum þeirra og kominn til skips
og að varðmennirnir hefðu gætt hans mjög
slælega. Biskup var hinn reiðasti við menn
sína, og skap lians batnaði ekld, þegar hann
fékk þau tíðindi, að hinir þýzku hefðu lagt
í haf í dögun þann sama morgun.
»Fari þeir þá til heljar, hundspottin«,
varð honum að orði. »En hvernig gat hinn
svarti Satan blindað svo augu ykkar, er veg-
arins áttuð að gæta, að þið sáuð ekki 3—4
menn ríða í öllum makindum rétt fyrir glyrn-
unum á ykkur í fyrri nótt! Þeir höfðu engan
séð fara um veginn og þóttust samt liafa
vakað.
»Kunnugir menn eiga hér eins marga vegi
milli hólanna, eins og ílestar gerast smala-
götur að réttum til sveita«. Þetta lagði séra
Finnbogi Einarsson til málanna.
»Og allir eru hólar þeir fullir af fláráð-
um djöíluin«, sagði biskup. Vatt sér þá að
séra Finnboga og sagði byrstur:
»Komdu inn með mér að skrifa. Ég
ætla að boða presta og prófasta alla saman
að Víðivöllum, og sjá þá, hvað þeir halda