Draupnir - 01.05.1906, Page 143
DRAUPNIB.
659
spyrja um það, sem ég tel sjálfsagt, en samt
lieyrði ég kunningja lians ávarpa hann með
fyrra nafniuu sínu, Jón prest Einarsson, og
hann var glaður í bragði«.
»íslendingar eru örir á mat, en sparir
á metnaðarnöfn. Svo er og Jón biskup Ein-
arsson enginn yfirlætismaður — alt getur farið
með feldu fyrir þessu varð biskupi að orði«.
»En ég kem þess vegna til yðar, herra,
á þessum tíma«, hélt prestur áfram, »að ég
þarf að lala við yður um jarðaskifti tveggja
af laudsetum slólsins, sem dálítil vandkvæði
eru á, og svo langar mig til að tala við yður
um þennan dreng«. Og hann benti á Gísla
son sinn.
»Var Jón biskup Einarssón glaður í
bragði?« ítrekaði biskup.
»Já, herra, — glaður — og þó öðruvísi
en venja var til. í’að var eins og einhver
innri fullnægja hefði gagntekið sálu hans«.
»Þá er hann orðinn biskup. Og segðu
mér nú gjör um fyrirætlanir þínar með
drenginn Gísla«.
»Mig langar til að koma honum til manns,
herra; ég er sjálfur fyrirvinna lijá ekkju, og
verð að gegna þeiiii störfum, svo ég hefi lít-
inn tíma afgangs til að veita honum fræðslu.
Ég vildi koma honum til Alexíusar prests á