Draupnir - 01.05.1906, Side 157

DKAUP.NIR.
673
ólli liefði gripið inn í: — »Hver þó sjálfur
erkidjöfull! Ihi hérna, Eyólfur Halldórs-
son!«
»Já, herra! Með yðar góða leyíi«, svar-
aði hann og brá sér hvergi við. Rafn Brands-
son kom á liælunum á biskupi, en var ekki
kominn svo langt inn í gættina, að hann sæi
hvað um var að vera. Hér þurfti úr vöndu
að ráða, því Rafn mátti ekki fá minstu vitn-
eskju um þetta. Biskup þreyf þá til manns-
ins með svo miklu afli, að hann valt með
bvrgði sína í fanginu, niður á gólfið, við það
varð talsverður hlunkur.
»Við skulum ganga aftur inn í stofuna,
herra sýslumaður!« sagði biskupinn og það
gerðu þeir. Hann sneri samt aftur inn til
dóttur sinnar, er hann lial’ði komið Rafni
inn í hina stofuna. Þórunn var að hrysta
af sér rykið eftir byltuna, sótrauð í framan
af reiði, en Eyólfur liafði notað tækifærið,
er þeir biskup snöru frá, og komist út. Bisk-
up þreif i axlirnar á dóttur sinni, liorfði
stundarkorn inn í augu hennar og sagði þá:
wÞórunn! Manstu livers dóttir þú ert?«
»Jóns biskups Arasonar«, svaraði hún.
»Og ég fylgi dæmi míns æruverða föður i
að slá ekki hendinni á móti því sem hjarta
og augu mín girnast«.
»En þar verður samt að vera hóf á,