Ljósberinn - 20.12.1924, Side 7

L.TÓSBERINN
409

• :''•• ■.•/••••••• ......-...... ••***•• ....—...... •••••••\..;.^': *
• J' * i^** ;.** ••••••'^•••••••••••*',..(2)..,'*,«M«»»»»»,'^,*»«*** *'•—..; **^*'; •
C' GÓÐUR DRENGUR X
: >«?••.**-----.. •••••. 0 •«••••••••• ....•••••P#.»«»«» ................•* ••; *v •
• ■,.....'.'•••••••• ...........' *•*,.•* *.......*7“.»-••' •••••••• •
•*••••••** * * •••••••*•
SRÚÐA LITLA kom til afa síns og bað
hann að segja sér sögu. Hann lét til
leiðast og sagði henni söguna, ’ sem hér
fer á eftir:
Það var árið sem þú fæddist. Eg fór langa sjóferð,
mér til heilsubótar; en það lá við, að sú ferð yrði
mér að fjörtjóni. Við hreptum svo ægilegt aftaka-
veður, að hvorki skipverjar né farþegar höfðu lent
í öðru eins. Á skipinu var drengur, sem mér geðj-
aðist mjög vel að — ekki ólíkur myndinni af þér —
bráðskarpur og vasklegur lítill piltur. I öllum fri-
stundum sat hann á þilfarinu og var að lesa.
— Hvað ert þú að lesa, drengur minn, með svo
miklum áhuga? spurði eg einu sinni.
— Sjómannafræði, svaraði hann hiklaust.
— Ætlar þú að vera sjómaður alla æfi?
— Já, eg ætla að verða skipstjóri. Eg ætla að fá
mér helmingi stærra skip en þetta og stjórna því
sjálfur. — Hann sagði þetta af svo miklum sannfær-
ingarkrafti, að eg varð að fallast á, að það mundi ræt-
ast. En samt langaði mig nú til að reyna hann ofur-
lítið og sagði: Ætli þú farir ekki í land á fyrstu höfn
og drekkir þig fullan með félögum þínum, og upp
frá því ræður þú ekki við ílöngunina.