Ljósberinn - 01.11.1944, Qupperneq 26

162
LJÓSBERINN
Trúarbragðahöfundurinn.
Það var einu sinni undir lok átjándu aldar,
að frakkneskum speking hugkvæmdist að
stofna ný trúarbrögð í staðinn fyrir kristin-
dóminn; en hann komst nú samt brátt að
raun um, að þeir voru sárfáir, sem hölluðust
að hinum nýju trúarbrögðum hans. Hann
kvartaði þá yfir þessu fylgisleysi við hinn
nafnkunna frakkneska stjórnmálamann,
Talleyrand. Þá mælti Talleyrand: „Það er
nú ekkert smáræði að ráðast í að stofna ný
trúarbrögð, en samt get ég vísað yður á leið
til þess, að yður megi takast það“.
„Og hvaða leið er það?“ spyr hinn.
Þá svaraði Talleyrand: „Leiðin er þetta:
Þér verðið að fara og gera kraftaverk: lækna
hvers kyns sjúkdóma og lífga dauða og síðan
verðið þér að láta krossfesta yður og greftra
og rísa svo upp aftur á þriðja degi; þegar
þér eruð búinn að koma þessu öllu í kring,
þá megið þér búast við að ná markinu“.
Spekingurinn hefur víst gefist upp við þessa
fyrirætlun sína, því að ekkert hefur síðan
spurst til trúarbragðanna hans.
Trú og „sannanir“.
Mér nægir ein sönnun, —
hin sannkristna trú —
um „sannanir“ hirði’ eg því ckki,
8Ú trú gafst mér ungum,
mín eign er hún nú —
mín eilífu forlög eg þekki.
**
Hann reis á fætur og byrjaði á Faðir-
vorinu, og aðrir tóku undir. Hátt og
skært hljómaði bænin út í hvelfinguna.
Ég lokaði augunum og sá í einni svipan
Carlo, Arthur og móður hans, Vitalis og
Brio, alla, sem mér þótti vænt um, og
umfram allt fósturmóður mína, ástkæru
frú Barberin mömmu. Átti ég aldrei eft-
ir að faðma hana, aldrei eftir að horfa
í fögru augun hennar og milda svipinn
á andliti hennar. Frh.
Þakkarhugsun
En — hvernig, já, hvernig má ég
þig hei3ra, minn GuS, sem ber?
Því ekkert, nei, ekkert gott á ég
er ekki sé gjöf frá þér!
Ó, víst má ég vita og finna
oS vegsamast þú œ bezt
með því að vilja og vinna
þinn vilja sem allra mest.
En œ, ég er svo breyzkur og bráSur
og brothœttur eins og gler
og syndar hneigSum svo haSur
og heimur svo tálgjarn er.
Þú verSur, þú verSur því, Drottinn
að vorkenna og hjálpa mér,
svo beri’ eg vel þess vottinn,
hve varstu mér góSur hér.
Ó, GuS, því gef mér að vera
eitt góða barnifi þitt,
og þar af úr býtum bera,
að brot mín óll verdi kvitt.
Pastor emeritus.
Hugfestið þetta!
Jesús sagði: „Ert þetta er vilji hans, sem sendi mig<
að af öllu þvi, sem hann hefur gefið mér, skuli ég
ekki láta neitt glatast". (Jóh. 6, 39).
Það er mikið að vita það, að Jesús hefur mált úl
að varðveita alla, ef þeir aðeins vilja leyfa honum
það!