Ljósberinn - 01.06.1947, Qupperneq 8

80
L JÓ SBERINN
— Hvað mun barn þetta verða? Þessa
er spurt svo oft. Já, ég held, að þess sé
æfinlega spurt af einliverjum um öll börn.
Eg held, að pabbi þinn og mamma þín
hugsi það meira að segja oft um þig.
Börn eru nefnilega ekki orðin neitt —
þau eru eins og tré sem er ao byrja að
vaxa. Eða þau eru lík marmara, sem hægt
er að höggva úr margs konar myndir. Sag-
an segir, að listamaðurinn mikli Michael
Angelo hafi séð engihnynd í hverri marm-
arablökk. Hann sá, að liægt var að höggva
út engil úr hverjum marmarasteini. Eins
eru í rauninni öll börn — einnig þú —
efni í engla — mikilmenni.
En þar með er tekki sagt að allir verði
það. Því miður verða ekki allir góðir
menn. Síður en svo. Nú ætla ég fyrst að
segja þér örstutta sögu um mann, sem
var einn af þeim mörgu, er lengi var ekki
eins og liann átti að vera.
Einu sinni, þegar liann var drengur,
stóð liann inni í stofu hjá mömmu sinni
og liorfði á sólargeislana, sem flæddu inn
um gluggann. Þá sagði hann: „Sjáðu,
mamma, nú er Guð að hrosa til mín!“
Og mamma lians svaraði eins og allar góð-
ar mæður myndu hugsa: „Guð gefi, að
þú lifir æfinlega svoleiðis, drengurinn
minn, að Guð hafi velþóknun á þér“.
Svo liðu árin. Mamma hans dó, en
drengurinn tók upp marga slæma siði,
og varð alls ekki til fyrirmyndar.
Svo var hann einu sinni eitthvað að
rusla til heima hjá sér, þá rakst liann á
lítinn pakka. Þegar hann opnaði hann,
sást að í honum voru barnsskór. Við þá
var festur miði með þessari áletrun. „Litli
drengurinn minn var með þessa skó á fót-
unum, einu sinni, þegar hann stóð í sól-
skininu í stofunni og sagði: „Sjáðu
mamma, nú brosir Guð til mín“. — Guð
gefi, að liaun lifi æfinlega þannig, að
Guð hafi velþóknun á honum!“
Þegar maðurinn sá þetta, varð lionum
svo mikið um það, að liann tók upp nýja
lífsstefnu, og við nriegum reiða okkur á
það, að það hefur glatt móður hans, þó
að hún væri dáin, — þannig fékk nú
þessi saga góðan endi — þó að auðvitað
hefði manninum verið það bezt, að hann
hefði aldrei villst á ranga Jeið. Það er líka
svo hætt við því að þeir, sem það geri,
átti sig aldrei aftur. En við skulum vona,
að það liendi nú ekki ykkur — og því
lieldur liugsa mn þá, sem alltaf eru góð-
ir — góð börn og síðan góðir menn og
konur — eins og foreldrar og aðrir, sem
elska ykkur vilja áreiðanlega að þið
verðið.
Og nú skuluð þið liugsa um það, að til
þess að vera góður þarf maður ekki endi-
lega að gera eitthvað mikið — lieldur
aðeins að vera trúr í öllum lilutum —
að fylgja samvizkunni, guðsröddinni í
brjósti sínu, og reyna að þóknast Guði
eftir því sem manni er mögulegt.
Ég skal segja ykkur sögur um það,
hvernig það er æfinlega liægt.
Einu sinni sagði lítill drengur við pabba
sinn. „Ó, livað ég vildi að ég hefði lifað,
þegar Jesús var uppi, þá hefði ég gert
eitthvað fyrir hann“, — „Hvað heldurðu,
að þú hefðir getað gert fyrir hann?“.
spurði pabbi hans. — Drengurinn liugs-
aði sig dálítið um. Svo sagði hann. „Eg
hefði snúist fyrir hann“.
Þetta var fallega sagt — og efalaust
liefur Drottinn glaðst af þessu svari. Því
með því sagði drengurinn, að hann vildi