Ljósberinn - 01.06.1947, Síða 13

Eins og þið vitið, þá er Heklugos heims-
viðburður. Og nú kemur fólk frá mörg-
um löndum að sjá þessi undur.
Gamlar sagnir lierma að púkar og ýms-
ir aðrir illir árar ættu útgönguleið sína
um gíginn á Heklu, og að liann væri
strompurinn á húsum hins neðsta og
versta. Hvað satt er í þessu læt ég ósagt
um. En eitt er víst, að þegar glóandi
grjótið þeytist hátt í loft upp, þá tekur
það á sig margar kynjamyndir. Og nú
trúir fólkið þessum þjóðsögum ekki leng-
ur. Það lifir á öld tækni og þekkingar,
og þarf því jafnvel ekki að hræðast eld-
gos lengur. Það eru jafnvel til dæmi um
að menn liafa veitt hrauni úr farveg sín-
uin, eins og hverjmn öðrum læk. Það var
á styrjaldarárunum, að gos mikið hófst
í Mið-Ameríku og stefndi hraunið á borg,
sem var umkringd frjósömum ökrum.
Nú var ekkert fyrirsjáanlegt annað en
að gosið myndi eyðileggja borgina. En
svo varð þó ekki. Borgarstjórinn fékk
sendar nokkrar stórar sprengjuflugvélar,
hlaðnar sprengiefni, og með hatrammri
árás á hraunið, tókst að veita því úr far-
veg sínum í aðra átt. Vonandi þarf ekki
slíks við hér.
Sigur'Sur H. Þorsteinsson
frá Selsundi.