Ljósberinn - 01.12.1955, Síða 3

Góðu hirðarnir í
Betlehem
ycjcji/aóon.
i
ennara
Á hverjum jólum eru það sömu, fallegu
myndirnar, sem ber fyrir augu okkar, þegar
við heyrum jólaguðspjallið. María og Jósef
á leið frá Nazaret til Betlehem, fjöldi fólks á
ferð með ys og þys, þröng á 'gistihúsum, ekk-
ert sæmilegt húsnæði fáanlegt.
Síðan sjáum við ungbarnið í reyfum liggj-
andi í jötu. Næturhiminninn hvelfist yfir með
ótal stjörnum, skærum og blikandi.
Og augu okkar líða einnig út yfir landið
fyrir utan Betlehem, þar sem eru margar
kindur í fjárbyrgjum og fjárhirðar, sem gæta
þeirra.
Allt í einu birtist skínandi engill og stend-
ur hjá þessum mönnum, og við sjáum greini-
lega við hina ljómandi birtu frá englinum,
að það glampar á alskeggjuð andlit fjárhirð-
anna svo greinilega, að við sjáum, hvernig
hræðslusvipur kemur á þá og þeir hrökkva
við.
í þessari engilbirtu sjáum við greinilega,
hvernig gróf og klunnaleg föt fjárhirðanna
druslast og flaksast til þegar þeir hreyfa sig.
Þeir eru langt frá því að vera fínt búnir,
þessir Austurlanda fjárhirðar, sem engillinn
er sendur til að tala við. Samt stendur hann
alveg hjá þeim svo dýrðlegur á svip.
Hann reynir að hugga þá og biður þá að
vera ekki hræddir, hann sé einmitt kominn
til að flytja þeim mikinn fögnuð. Og hræðsl-
an fer af fjárhirðunum. Þeir hlusta á engil-
inn alveg kyrrir:
Ég flyt yður mikinn fögnuð, sem veitast
mun öllum lýðnum. Því að yður er í dag frels-
ari fæddur, sem er Drottinn Kristur í borg
Davíðs.
Þessi skilaboð segir engillinn mjög skýrt,
en hann veit, að hirðarnir vilja sannfærast
sem allra bezt um þetta, og hann kennir þeim
ráð til þess. Ef þeir fara til Betlehem, (en
það var borgin, sem Davíð konungur var ætt-
aður frá) þá munu þeir finna ungbarn reyf-
að og liggjandi í jötu.
Nú líta hirðarnir allt í einu til himins, því
að fjöldi engla birtist í miklum ljóma og lof-
syngja Guði. Síðan hverfa þeir aftur.
Hirðarnir skilja nú kindurnar sínar eftir,
og við sjáum þá hlaupa allt hvað af tekur,
því að fjárhirðar eru léttir á fæti.
Þeir finna allt, sem engillinn vísaði þeim
á. Og nú sjáum við, þegar þeir fara inn í hús
eða helli, þar sem nýfædda barnið var. Það
er dálítið ljós inni, og hirðarnir gægjast með
undrun og lotningu þangað, sem barnið liggur
í jötunni. Þeir segja frá því, að þeir hafi
komið til að sjá barnið, af því að engillinn
hafi sagt þeim frá því, að frelsarinn væri
fæddur og vísað þeim á staðinn. Og María
og Jósef verða bæði hissa og glöð út af þessu.
Síðan sjáum við hirðana fara út fyrir bæ-
inn til kindanna sinna. Þeir voru svo innilega
glaðir, og ef einhver hefði verið á gangi um
nóttina og mætt þeim, hefði hann stanzað og
horft undrandi á þessa einkennilegu menn
og hlustað á fagnaðarlofsöng þeirra, en ekk-
ert skilið í, hvers vegna þeir voru svona
glaðir.
En hvernig skyldi standa á því, að Guð
skyldi einmitt senda engil sinn til fjárhirða,
svo að þeir yrðu fyrstir til að heyra um fæð-
ingu frelsarans?
LJDSBERINN
111