Ljósberinn - 01.12.1955, Síða 8

Engillin n
kemur iil i\larín
Engillinn koni inn til Maríu og sagði:
— Heil vert þú, sem nýtur náðar Guð.
Drottinn sé með þér. María varð hrœdd,
en engillinn sagði við hana: — Vertu
óhrœdd, María, því að þú hefur fundið
náð hjá Guði. Og sjá þú munt þunguö
verða og fœða son, og skalt þú láta hann
heita Jesúm. Hann mun verða mikill og
verða kallaður sonur hins hœsta. Drott-
inn Guð mun gefa honum hásœti Daviðs,
föður hans, og hann mun ríkja yfir œtt
Jakobs að eilifu, og á ríki hans mun
enginn endir verða. María spurði undr-
andi, hvernig þetta mœtti verða. Engill-
inn svaraði: — Heilagur andi mun koma
yfir þig, og kraftur hins hœsta mun
yfirskyggja þig, fyrir því mun og það,
sem fœöist verða kallað heilagt sonur
Guðs. Þá svaraði María: — Sjá, ég er
ambátt Drottins. Verði mér eftir orðum
þinum.
tók þungar stunur, og vagninn fór af stað í
hina áttina.
Vagninn þaut aftur eftir teinunum með
eldglæringarnar á eftir sér* Ég hafði gaman af
að þenja vélina það sem hún þoldi.
Hvílíkur leikur! Hvílíkur hraði! Og hvilík
jól! Ég skemmti mér dásamlega. Það var dá-
samlegt að geta látið þessa stóru, þungu vél,
þetta hávaðasama stáldýr, hlýða sér með því
að beita fáeinum handtökum!
Nóttin var dimm, og allt í einu datt mér
vagnskýlið aftur í hug. Hvernig átti ég að
koma auga á það í tæka tíð, svo að ég gæti
stöðvað vagninn?
— Ég verð víst að aka dálítið varlegar,
hugsaði ég og rétti um leið út höndina til að
draga úr gufunni. Þá kvað allt í einu við sama
brak og brestir og áður, ég datt á gólfið og
glerbrotum og spítnabraki rigndi yfir mig.
Ég var kominn í skýlið og vagninn hafði
brötið hinn gaflinn líka!
Ég setti hemlana strax á, því mér lék grun-
ur á, að stöðin væri ekki langt undan. Síðan
ók ég hiklaust aftur í skýlið.
Af skýlinu var ekki annað eftir en þakið
og hliðarveg'girnir. En eimvagninn hafði líka
fengið sína útreið. Hann var allur útataður í
sóti og ösku. Ketillinn var orðinn rétt tóm-
ur og eldstóin full af ösku og gjalli.
Mig langaði nú ekki til að sjá framan í lest-
arstjórann, er hann kæmi að þessu svona út-
lítandi, svo að ég forðaði mér hið skjótasta.
Næsta morgun fékk ég vinnu á stöðinni,
og fyrsta sírhskeytið, sem ég sendi, var um
atburðinn, sem gei’zt hafði jólanóttina.
Svona endaði afi gamli sögu sína.
Þið vitið líklega nú, hver hann var?
Hann var maðurinn, sem fann upp raf-
magnsperui’nar, grammófóninn, hljóðritaxm og
nálægt hundrað önnur merkileg áhöld.
Hann var einn rnesti uppfinningamaður,
sem til hefur verið, Thomas Alva Edison.
110
LJ DSBERINN