Tímarit iðnaðarmanna - 01.03.1927, Blaðsíða 28

Tímarit iðnaðarmanna - 01.03.1927, Blaðsíða 28
T í M A R I T IÐNAÐARMANNA deildum fjölgaði stöðugt, og ítarlega skifting, eftir áhugamálum og hæfileikum, varð við það möguleg. Einkennilegt og fróðlegt er að taka eftir því. hvernig þörfin á nýjum og nýjum viðfangsefnum vaknaði jafnt og þjett, sumpart vegna nýrra at- vinnu- eða iðnflokka, sem bættust í hópinn, sum- part vegna þess að nemendur ráku sig á það við námið, að þá vanhagaði um margvíslega þekkingu á öðrum sviðum. Mönnum mun sjálfsagt skiljast, að ekki er ólík- legt, að skóli, sem hefur svo víðtækan og frjálsan grundvöll, geti vaxið og dafnað. En þó varð vöxt- urinn örari en flesta mun gruna. Fyrsta árið var nemendatalan, eins og áður er sagt, 100, en 1925 — 15 árum eftir stofnárið —, voru nemendur 9374 — Nemendur voru flestir fyrir innan tvítugt, en annars á öllum aldri, elsti nemandinn var þetta ár 64 áraj 1925 voru deildirnar í skóla þessum fjórar: mekanisk-teknisk deild með 10 námsgreinaflokk- um og 3306 nemöndum, handiðna- og listiðnaðar- deild með 1175 nem., kaupmannadeild með 10 námsgreinaflokkum og 2389 nem. og almenn deild með 6 námsgreinaflokkum og 2504 nemöndum. Og hvað sumir námsgreinaflokkarnir voru fjöl- skrúðugir má ráða af því, að t. d. í málaflokkin- um í hinni almennu deild voru þessi erlend mál: enska, franska, hollenska, ítalska, rússneska, sænska, spanska, latína og esperantó. Besta skýringin á þessum ótrúlega vexti skólans fæst ef til vill við það að bera hann saman við almenna fastaskóla: 1. Fastaskólarnir heimta víð- tækari þekkingargrundvöll en alþýða manna hefur, en þessi skóli gerir engar aðrar kröfur til al- mennrar kunnáttu en þær, sem nauðsynlegar eru vegna þeirrar námsgreinar, er hver vill stunda. 2. Fastaskólar hafa of margar námsgreinir, eða ekki þær, sem hverjum einstakling eru hentastar, en í þessum skóla getur hver og einn valið sjer þá eða þær námsgreinir, er hann vill stunda. 3. Fastaskólar eru tímafrekari en svo, að allir geti sótt þá, en í þessum skóla er enginn bundinn lengur en námsskeiðið í hans grein útheimtir. 4. Fastaskólar starfa á óhentugum tíma fyrir marga, en þessi skóli starfar á hvaða tíma dags sem er, en þó einkum á kvöldin kl. 6—9 og á laugardög- um frá 2—6. — 5. Þrátt fyrir frjálsræðið skapar þessi skóli þeim, er vilja, leiðir yfir í ýmsa æðri framhaldsskóla. Þegar jeg nú velti fyrir mjer starfsemi þessa skóla, komu mjer í hug framhaldsskólamálin hjer í bæ. Varð mjer þá brátt Ijóst, hvað vjer ættum að gera. Þessir 4 skólar, er jeg nefndi áðan, Iðn- skólinn, Vjelstjóraskólinn, Verslunarskólinn og hinn óstofnaði gagnfræðaskóli, samsvara að mestu þess- um fjórum deildum þýska skólans. Þar sem nú skólarnir hjá oss eiga við margvíslega örðugleika að stríða, eins og jeg lýsti áðan, en þýski skólinn hins vegar sýnir og sannar, að samstarf ólíkra deilda er engum vandkvæðum bundið, þykir mjer einsætt, að leiðin, sem vjer eigum að fara, er sú, að stofna til sambands og samvinnu milli þessara skóla og þá fyrst og fremst reisa þeim sameigin- legt skólahús ásamt vjelahúsi og vinnustofum, með öllum nauðsynlegum nýtísku útbúnaði. Þetta er eng- um óviðráðanlegum örðugleikum bundið, ef viljann og skilninginn á nauðsyn og gagnsemi málsins brestur ekki. Þeir aðiljar, sem að þessum skólum standa, eiga að leggja hver sinn skerf í stofnkostn- aðinn, en þó bærinn og ríkið mest. Bærinn vinnur það við breytinguna, að framhaldsskólamál hans komast í hið fullkomnasta lag, í stað þess að vera í argasta ólagi, eins og nú er. Ríkið á og að bera þunga byrði vegna þess fyrst og fremst, að einn skólinn (Vjelstjóraskólinn) er alveg á þess vegum og húsnæðislaus; þar næst af því að í sambandinu yrðu sjerskólar, en þess konar skóla hefur ríkið kostað að fullu að jafnaði; og loks ber því að leggja fje til framhaldsfræðslu í Reykjavík eins og annar- staðar. Þeir aðiljar, er standa að tveimur einka- skólunum, iðnaðarmenn og verslunarmenn, hafa að vísu enga skyldu til fjárframlaga. En þegar þess er gætt, að þeir hafa lagt svo drjúgan skerf til þessara mála undanfarið og sýnt lofsverðan áhuga á mentun stjetta sinna, tel jeg líklegt, að þeir mundu ekki skerast úr leik, ef þeim þykir nokk- urs um málið vert og athuga, að það nær tæpast fram að ganga, ef framlaasfýsin bregst í þetta sinn. — Hversu mikið hver á að leggja fram, er álita- mál, en lægst á auðvitað tillagið að vera frá þeim, sem hafa engar skyldur. Þegar nú húsin væru komin upp og skólarnir teknir til starfa, kæmi að því, hvernig ráða skyldi fram úr reksturskostnaðinum. Mjer mundi þykja ákjósanlegast, að honum yrði tvískift, þannig, að ríkið bæri allan kostnað af hinum andlega rekstri, en annar kostnaður yrði tekinn með skólagjöldum. Ef ríkið færist undan að greiða allan þann kostn- að, sem jeg ætia því, en það er sá kenslukosnaður, sem hlýst af fastanámi skólanna, laun fastra kennara og stundakennara, yrði bærinn að hlaupa undir bagga, því að fyrir hann er um mikla endurbót að ræða. En bæði iðnaðar- og verslunarmenn eiga að vera lausir allra mála, þegar þeir hafa greitt sinn hluta af stofnkostnaðinum. En afskifti eiga þeir að hafa [ 22 ]

x

Tímarit iðnaðarmanna

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit iðnaðarmanna
https://timarit.is/publication/365

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.