Tímarit iðnaðarmanna - 01.03.1927, Blaðsíða 16

T I M A R I T
IÐNAÐARMANNA
flestir vera því samdóma, að það sje hinn eini rjett
tilkiörni staður, því hvar er tilhlýðilegra að minnis-
varði hans standi en á þeirri hæð við hans lög-
heimili, þar sem flestir útlendir menn koma að
votta virðingu sína fyrir minningu hans ásamt oss?
Menn eiga því hið allra bráðasta að fá handa land-
inu efstu nibbina af Arnarhóli til þessa fyrirtækis
og einnig gangstíg niður að sjó, sem þarf að um-
girða. Þetta þarf að gera sem fyrst, því annars
geta menn búist við, að sá staður verði tekinn til
einhvers annars. Þar næst eiga menn að gangast
fyrir samskotum um alt land, fyrir nef hvert, eins
og Islendingar gerðu forðum, þegar þeir ljetu velja
sjer vorn fræga þingstað. Þetta gerðu Forngrikkir,
þegar þeir gerðu stæðstu myndir sínar og bygg-
ingar, og þykir þetta bæði að fornu nýu einkar
sómasamleg aðferð«.
Eftir þetta, var hvað eftir annað, talað opinber-
lega um Ingólfsmyndina, en ekkert varð úr fram-
kvæmdum fyr en Iðnaðarmannafjelagið tók málið
að sjer. A fundi fjelagsins 17. september 1906
flutti Jón Halldórsson trjesmiður málið og hvatti
fundarmenn til að taka það að sjer, því að það
yrði Islaridi og íslenskum iðnaðarmönnum til sóma,
að Islendingar kæmu sjálfir upp mynd af sínum
landnámsmanni, og iðnaðarmönnum Islands yrði það
mestur sómi að koma máli þessu á hreyfingu og
í framkvæmd, því að með því gætu þeir greitt
götu íslensks listamanns og gefið honum færi á
að reyna sig á Ingólfi. Því að einmitt þessi mað-
ur, sem væri Einar Jónsson myndhöggvari, hefði
lengi verið með þá hugmynd, að búa til mynd af
Ingólfi, og yrðu honum það hin mestu gleðitíðindi
ef við gætum skrifað eða símritað til hans og sagt
honum, að honum væri óhætt að byrja á að smíða
mynd af Ingólfi, því íslenskir iðnaðarmenn væru
búnir að taka að sjer, að safna fje því er þyrfti.
Ennfremur var samþykt að kjósa 5 manna nefnd
til að gangast fyrir samskotum og voru kosnir í
nefnd þessa: Sveinn Jónsson, Jón Halldórsson,
Magnús Blöndal, Magnús Benjamínsson og Knud
Zimsen. Magnús Blöndal gekk síðar úr nefndinni
og fjelaginu. Samþykt var og að nefndin fengi
ókeypis húsnæði til tombólu, fyrirlestra eða annara
skemtana, er haldnar væru í því skyni að afla fjár
til myndarinnar. Ennfremur var samþykt að fjelagið
veitti úr sjóði sfnum 2000 krónur til þess að koma
upp myndinni.
Nú lá næst fyrir að afla fjár til verksins. Nokk-
uð fjekkst með samskotum, en ekki svo miklu
munaði. Þá fjekk nefndin leyfi til að stofna til
happdrættis. Tveir fjelagsmenn, Sveinn Jónsson
og Guðmundur Jakobsson höfðu gefið lóð undir
hús, er ætlast var til að yrði reist, og happdrættið
dregið um. Það var upphaflega svo til ætlast að
húsið yrði að mestu reist af gjöfum, en lítið varð
úr því, og er dregið hafði verið um hið nafnkunna
Ingólfshús og happdrættismálinu var Iokið, hafði
nefndin aðeins fengið inn 2000 kr. Svo fór um
sjóferð þá.
En ekki var ein báran stök. Nú hófst margvís-
legt sundurlyndi út af Ingólfsmyndinni. Sumpart
milli framkvæmdarnefndarinnar og listamannsins,
sem verkið átti að vinna og sumpart milli fjelags-
manna innbyrðis. A fundum Iðnaðarmannafjelags-
ins 25. nóv. og 16. des. 1908 urðu svo harðar
deilur um málið að til vandræða horfði. Loksins
[ 10 [