Vikan - 05.11.1959, Blaðsíða 30

MEÐSEKUR
LINDARGOTU 25SIMI13743
£dwin Amason
Cummins
dieseivélar
til
þungaf lutninga
Cummins .1 -(> clieselvélarnar sem henta
i alla stærri bila eru frá 95—175 hestöfl.
Cummins dieselvélai’ eru auðveldar
í niðursetningu.
Cummins PT olíukerfið samanstendur
af 188 hlutum í samanburði við önnur
olíukerfi sem liafa allt að 450 hluti.
Cummins dieselvélin er endingargóð og
sérlega sparneytin.
Cummins dieselvélin er notuð í 55%
allra dieselvörubíla i Bandaríkjunum.
íákf):
Framli. af bls. 15.
þess, að lausi sólinn rækist ekki i. Þetta er sjó-
manni líkt, hugsaði ég, þegar ég horfði á eftir
honum. Þeir deyja ekki ráðalausir.
Stundarkorni síðar kom hann aftur og hélt þá
á steinlímsköggli í hendinni.
— Ég held, að ég geti notað hann til að halda
við með, sagði hann. — Hefur þú ekki tekið eftir
því, að hér er hvergi að finna hnullungssteina.
Þetta eru allt smávölur . . .
Svo settist hann hérna á stigaþrepið, tók af sér
skóinn með lausa sólanum og rak naglana í með
axarskallanum.
Ég man, að: við vorum að tala um það á meðan,
að það væru aðeins smásteinarnir, sem fljótin bæru
með sér til strandar . . .
Þegar hann hafði lokið skósmíðinni, lagði hann
steinlímshnullunginn frá sér og gæti vandlega að
því, hvort nokkrir naglaoddar stæðu upp í gegn-
um sólann. Loks lét hann skóinn aftur á sig, og
svo drukkum við kaffi, sem ég hafði hitað á
ofninum, og röbbuðum saman góða stund.
Þegar hann fór, rétti hann mér steinlímshnull-
unginn og sagði, að ég gæti notað hann til að
halda opinni hurðinni.
— Já, einmitt, svaraði ég. — Mig hefur lengi
vantað eitthvað til þess. Og svo lagði ég hnullung-
inn við dyrnar.
— Góða nótt, yfirlögregluþjónn, sagði Nico. —
Og þakka þér fyrir kaffið. Gættu þess nú að sofna
ekki á verðinum . . .
Svo hélt hann heim í braggann.
Þetta gerðist þvi sem næst þremur vikum áður
en ráðningartími hans var útrunninn.
Síðustu kvöldin, sem hann heimsótti mig, var
hann áhyggjufullur. Ég innti hann eftir orsök-
inni.
— Það er gamli bílskrjóðurinn minn, svaraði
hann. — Nú hefur hann staðið hérna í skýlinu
þessa sex mánuði, og ég efast um það, svei mér
þá, að ég komist í honum alla leiðina til Höfða-
borgar. Og hvað á ég að gera, ef hann bilar nú á
miðri leið? Að vísu hef ég sparað saman dálítinn
skilding á undanförnum árum, en ég hef ekki í
hyggju að verja því til kaupa á nýjum bíl . . .
Ekki er það nú samt þetta, sem veldur þér
áhyggjum, lagsmaður, hugsaði ég með mér. Ég
ætla samt að vona, að þú sért ekki að hugsa um
að gera tilraun til að smygla gimsteinum út fyrir
girðinguna, karl minn. Það er nefnilega ekki að
vita, nema þér takist að leika á þá, verðina þarna
fyrir innan, — en þú leikur ekki á mig. Og ég
vildi umfram allt losna við að þurfa að taka þig
fastan i hliðinu, eins og okkur hefur samið vel . . .
Þið hafið vitanlega þegar gert ykkur ljóst, hvers
vegna ég er hafður á verði hérna við hliðið? Það
er einmitt sérgrein mín að rannsaka bíla, — það
hef ég gert í tuttugu ár, og ég þori hiklaust að
fullyrða, að þar sé ekki um neitt fylgsni fyrir
gimsteina að ræða, sem ég nauðþekki ekki.
Þegar starfsmaður hverfur á brott, er hann fyrst
gegnumlýstur hátt og lágt og föt hans rannsökuð.
Síðan fylgir einn af lögregluþjónunum honum
hingað út að hliðinu. Hafi hann komið hingað i
eigin bíl, hefur billinn verið lokaður inni í skýli
allan tímann. Lögregluþjónninn situr þá í bílnum
hjá honum út að skýlinu, en þar tek ég -við og
geng úr skugga um, að ekki séu gimsteinar faldir
í bílnum.
Og svo gerist það síðla dags, að Nico ekur
skrjóðnum sínum út að hliðinu. Nico er allra glæsi-
legasti maður, þegar hann er kominn í snyrtileg,
dökkbrún jakkaföt og hreina skyrtu. Lögreglu-
þjónn situr hjá honum í framsætinu og afhendir
mér skilríkin. Siðan heldur hann til baka inn í
eftirlitsbygginguna.
— Jæja, þá er það sá stóri dagur, segi ég og
fer að athuga bilinn.
Nico situr enn undir stýri og hefur hreyfilinn í
gangi.
— Jú, satt er það, svarar hann glaðlega. Það
er eins og skyndilega sé öllum áhyggjum af hon-
um létt.
— Þú verður vist að skreppa út, á meðan ég
athuga bílinn, sagði ég. — Það er svo fyrir mælt
i reglugerðinni.
— Allt í lagi, segir hann. — Ég veit, að þú verð-
ur að gera þína skyldu. Ég verð bara að halda
hreyflinum í gangi, það er svoddan bannsett staut
við að koma honum af stað. Benzíndælan er víst
eitthvað biluð.
Hann stígur út úr bilnum, og það stendur heima,
30
VI K A N