Vikan - 17.12.1959, Qupperneq 11

7. HLUTI
Ég hélt að hún heföi ekki skilið málið rétt, og
reyndi að skýra það betur, en hún var jafnróleg.
— Hve mikið bauð hann þér?
— Hann nefndi enga upphæð.
— Samt veltur þetta allt á upphæðinni. Gerir
þú þér ljóst, Lucien, að þetta þýðir það, að erfið-
leikum okkar er iokið, og líka hitt, að lögfræð-
ingur venjulegs fyrirtækis innir af hendi ná-
kvæmlega sama verkið?
Nú gleymdi hún að tala í hálfum hljóðum.
— Uss!
— Þú hefir þó ekki sagt neitt, sem gæti hindr-
að hann að tala við þig aftur?
— Ég opnaði ekki munninn.
— Hvað heitir hann?
— Það veit ég ekki.
Ég veit það vel í dag. Hann er kallaður Jósep
Bocca, en jafnvel eftir öll þessi ár er ég enn
ekki viss um, að Það sé hið rétta nafn hans —
og ekki myndi ég sverja fyrir þjóðernið. Fyrir
utan húsið í Paris, á hann marga búgarða út um
allt landið og glæsilega höll á Rivierunni, þar
sem hann dvelur hluta af árinu. Hann hefur boð-
ið mér og konu minni að dvelja þar hvenær, sem
við æskjum þess.
Hann er kunnur maður núr.a, vegna þess að
með peningunum, sem hann græddi á gullinu,
setti hann upp vefnaðarvöruverksmiðjur og útibú
á Italíu og Grikklandi, og auk þess á hann hluti
í ýmsum öðrum fyrirtækjum Það myndi ekkert
undra mig, að komast að því á sunnudaginn, þeg-
ar suður-ameríski ambassadorinn kemur að tala
við mig, að Bocca sé blandaður i það mál.
En mig dreymdi ennþá um að verða virðulegur
lögmaður.
— Allt sem ég fer fram á, er að þú sláir þessu
ekki frá þér með ókurteisi í kvöld.
Þegar hann kom aftur um hálfáttaleytið, ein-
mitt þegar við vorum að ljúka við kvöldverðinn,
héldum við í gönguferð út i garðinn, og ég tók
tilboði hans þegar í stað. til þess að vera laus
við það, og líka af því, að hann gaf mér ekkert
tækifæri til útúrsnúninga.
— Takið þér því eða ekki?
Hann nefndi upphæðina.
■— 1 næstu viku sendi ég einn manna minna
til yðar. Hann er kallaður Coutelle, og mun skýra
yður nánar frá starfsaðferðunum. Þá skulið þér
taka yður nægan tima til að hugsa málið, en
hringja síðan til mín.
Hann rétti mér t-éfmðia, þar sem á var skrifað
nafn hans og simanúmer, ásamt heimilisfangi ein-
hvers staðar á Coquiliére-stræti.
Af forvitni fór ég til að skoða húsið, sem hann
sagðist búa í. Emaljeraðar plötur við útidyrnar
gáfu til kynna hið íurðulegasta samansafn starís-
greina hjá íbúunum: klæðskeri, hraðritunarskóli,
fyrirtæki, sem verzlaði með gervíblóm, einkaspæj-
ari, vinnumiðlunarskrifstofa og skrifstofur fagrits
slátrara.
Auk þess „I.P.F." útflutningsfirmað.
Ég tók þann kostinn, að láta ekki sjá mig
þarna, en bíða heldur eftir þessum herra Coutelle.
Hann kom i skrifstofu mína, og eftir þvi sem árin
liðu, átti hann eftir að koma oftar, en i siðasta
sinn til að segja mér, að hann væri hættur starf-
inu og ætlaði að flytja i hús, sem hann hafði
nýlega látið byggja sér á klettunum við Fécamp.
Viviane ýtti mér ekki út í Þetta Ég gerði þetta
sjálfviljugur. Það, sem ég sé eftir núna, er að
hafa far'.ð svona langt aftur í tímann, þvi að
það er ekki h'ð liðna, heldur það sem er að
líða, sem ég ætlaði að skýra frá í þessari skýrslu
minni.
Þeir segja samt, að hið liðna skýri það sem
er að líða, en ég fæ mig varla til að trúa þvl.
Klukkan er orðin tvö um nótt. Það er komið
hávaðarok, enda þótt góðviðri hafi verið spáð.
Það hlýtur að vera kæfandi heitt á málverkasýn-
ingunni, og fólkið. sem þar er samankomið, hitt-
ist allt upp i tiu sinnum á viku, við lokaæfingar
í leikhúsinu, i kokteilpartíum, við góðgerðarupp-
boð og slíkar samkundur.
___;________, Framhald i næsta blaöi.
VIKAN
11