Vikan - 07.01.1960, Blaðsíða 3

• Raddmikill hani.
0 Svik iðnaðarmanna.
# Bókabjástur.
0 Klukkurnar kalla.
vitlaust kvikindi, sem galar um miðjar nætur,
og mætti segja mér, að hann væri uppvakn-
ingur eða afturganga. Þetta hanagerpi kerl-
ingar heldur fyrir mér vöku á nóttunni, eins og
að líkum lætur. Hef ég hvað eftir annað kært
hann, bæði fyrir kerlingunni og lögreglunni,
en svo er að sjá, sem eitthvert makk sé þar
á milli, þvi að lögreglan heldur sínum hlífi-
skildi bæði yfir hanafjandanum og kerling-
unni. Hef ég gengið svo lagt að hóta hana-
morði, ef þessu haldi áfram, og satt að segja
veit ég ekki, hve lengi ég held þeirri stillingu
að drífa mig ekki ofan einhverja nóttina og
hengja fuglskvikindið i greip minni að öllum
hans pútum ásjáandi. Ef þú kannt hins vegar
einhver ráð gegn slíkum ófögnuði, treysti ég
þér að láta mig vita.
Haukur lir Herru.
Vcmdrœðaástand, og satt að segja kann ég
ekki nein örugg ráð. Ekki veit ég heldur
hver er refsing að lögum fyrir hanamorð.
í Frakklandi tala þeir um „ástriðumorð“
og láta vægari refsingu koma furir þau en
önnur, en slíkt tiðkast víst ekki hér, enda
óvíst hvort hanamorð getur komið i þann
l'Iokk. En þó er einn mögnleiki, sem ef til
vill væri framkvæmanlegur — að þú nœðir
í minkkvikindi á laun og stefndir honum
á hanakvikindið, og mundi minnkurinn þá
hinn morðseki. Ef til vill gæti þig þá borið
að og bjargað hænukvikindum kerlingar frá
sömu örlögum —■ og kgnni hún þér þá að
sjálfsögðu eilifar þakkir fgrir.
Gert við húsgögn.
Rvík 20—11—59.
Vegna fyrirspurnar i Vikunni fyrir skömmu,
vil ég taka fram, að ég hef starfrækt viðgerðar-
vinnustofu fyrir öll húsgögn önnur en bólstruð,
þar sem bólstrun er önnur iðngrein.
Upplýsingar eru veittar í síma: 14631.
Húsgagnasmiður.
Gott að vita það, og er ekki að efa að ein-
hverjir af lesendum Vikunnar gerist þarna
viðskiptavinir fyrir bragðið.
Kæra Vika.
Ég þakka ykkur fyrir gamalt og gott. Það
er alltaf fróðlegt að lesa þættina hans dr.
Matthíasar um uppeldi og vandamál foreldr-
anna. Heldur eruð þið að verða linir við aldar-
spegil í hverri viku. — Annars var ekki ætlun
mín að fara að tala um hlaðið ykkar, heldur
langar mig til að biðja ykkur fyrir nokkrar lin-
ur. Svo er mál með vexti, að ég á lítið hús. Ég
er laus við þá hæfileika að vera þarfur maður
í húsi, get ekki barið nagla í vegg né gert nokkuð
annað. Ég ætla að láta gera smávegis fyrir mig
innan húss, sem bæði krefst smiðs og málara,
og hef leitað til nokkurra. Sumir segja strax, að
þeir megi elcki vera að því, og það er gott. Hitt
er verra, að einn smiður hefur lofað að koma
og einn málari. Báðir þessir menn lofuðu að
koma — með orðum, sem bentu til þess, að mér
væri sérstakur greiði gerður. Og dagur leið að
kvöldi, og þegar morgnaði, voru báðir iðnaðar-
mennirnir ókomnir. Síðan hafa liðið dagar, og
þeir hafa ekki látið sjá sig, og þó hef ég hringt
í annan aðilann svona til að ntinna á mig.
Margir kunningjar rnínir hafa sömu sögu að
segja um orðheldni iðnaðarmanna. Liklega hafa
þeir of mikið að gera, en ofsæld hefur aldrei
verið neinni stétt til góðs. Ég er svo sem ekki
að fara frarn á aðstoð Vikunnar, vil aðeins láta
þá iðnaðarforkólfa, sem lesa þetta, vita, að allur
almenningur talar svona um iðnaðarmenn, telur
þá svikula menn og erfiða viðureignar.
Örn.
Ekki viljum við leggja ' mikið til mál-
anna, Örn minn góður. Pósturinn hefur ekki
þurft að fá aðstoð iðnaðarmanna svo oft, en
þegar hann hefur þurft á að halda, hefur hann
aldrei verið svikinn, og ekki er ég alveg viss um,
að allur almenningur telji iðnaðarmenn svikula,
— það er, að þeir standi ekki við loforð um að
koma á tilteknum tima, — en ég geri ráð fyrir,
að það sé það, sem þú átt við með „svikulum".
En það er misjafn sauður i mörgu fé, og vissu-
lega mun það sannleikanum samkvæmt, að þjón-
usta yfirleitt sé fremur bdgborin hir d landi.
Vikan, Reykjavík.
Það er þetta með klukkurnar. Hvað er h«gt að
gera til þess að samræma timamælingu á ts-
landi? Hefur þú tekið eftir því, kæri póstur, að
hvar sem klukkur eru uppi, sýna þær sinn tim-
ann hver. Strætisvagnarnir fara eftir Lækjar-
torgsklukkunni, sem er sjálfsagt eina klukkan á
landinu, sem sýnir þann ákveðna tima. Allar
aðrar klukkur eru ýmist á undan eða eftir. tJt-
varpið hefur klukku, sem slær tvisvar á sólar-
hring. Ef maður fer eftir henni, missir maður
áreiðanlega af öllum strætisvögnum. Ef maður
fer eftir sinni eigin, þarf maður að híða og biða,
þar til strætisvagninn kemur.
Hver ber ábyrgð á þessu? Helgi Iijörvar fttll-
yrti eitt sinn við lilustendur, að Landssími ís-
lands væri tímavörður á íslandi. Það var af því,
að hann kom of seint í þingfréttir, —- fór eftir
sinni klukku, en útvarpið ekki. Það mætti nefna
ótal dæmi um óhöpp og broslega atburði, sem
átt hafa upptök sin vegna misræmis á klukkum.
Er enginn, sem á að sjá um, að klukkur á opin-
berum stöðum séu réttar ? Ef svo er ekki, hvern-
ig væri að setja sérstakan klukkumálaráðherra?
Þar sem ég vinn, sé ég út um gluggann á stóra
klukku. Þegar hún er 12 á hádegi, fer ég í mat.
Þegar klukkuna lieima vantar fimm mínútur i
eitt, fer ég af stað og er venjulegast fimm mín-
útur í bilnum á vinnustað. Þá er klukkan hér
fyrir utan gluggann, langt gengin i tvö, og hús-
bóndinn lítur mig hornauga.
Ég er ekki hissa á því, þótt menn komi of
seint í bíó eða séu óstundvísir svona yfirleitt
hér á landi.
Fyrirgefðu klórið.
— Ég reyni fingramál við þá,
en þú hleypur í eldflaugina og
nærð í myndirnar af Marilyn
Monroe. —
Ljúffengur eftirmotur
JCaúdit búduujat
$0*

*0'

t4V'-V
&0&
p,GO

\"'4
et\’
m 0°'
nto V

TRAUST MERKI
' . Heildsölubirgdir Eggert Kristjánss
on & Ce h.f.
Sími 1 14 90
HOLLAND
VIKAN
3