Vikan - 10.11.1960, Blaðsíða 2

— Gjaldmælar á útvarpstækin —
segir hlustandi „sem sjaldan hlustar“
Merkjasölufarganið
Kæra Vika.
Undanfarna vetur hefur nokkuð borið á því,
að ýmiss félög — sem að visu starfa í mjög
góðum tilgangi og því ekki nema gott að styðja
— hafa verið ærið áleitin við börn i skólum,
að fá þau til að selja merki sín á sunnudög-
um. Kú veit ég það af eigin reynslu, að þetta
hefur nokkur peningaútlát í för með sér fyrir
heimilin. Sumir krakkarnir geta svo lítið selt,
að þau skammast sín fypir að skila svo til öll-
um merkjunum aftur, og þá verða foreldrar
eða eldri systkin að hlaupa undir bagga og
kaupa eitthvað af merkjum, en svo kemur líka
fyrir að sum börnin týna merkjum, eða jafnvel
peningum, og þá lendir það vitanlega lika á
heimilunum. Ég vildi gera það að tillögu minni,
að ekki fengju börn yngri en til dæmis tólf
ára að selja merkin.
Vinsamlegast.
Móðir.
Þetta merkjasölufargan er að verða hvim-
leitt fyrirbæri í íslenzku þjóðlífi, því að ekki
er það höfuðborgin ein, sem það bitnar á,
þótt hún verði að sjálfsögðu harðast úti. Ef
til vill er lakasti fylgifiskurinn sá, að þessi
sala kemur krökkunum á hálfgert betl —
þau venjast á að leita til nágranna og fjöl-
skyldu, fara að þeim bónarveg; biðja þess
að merkin séu keypt sín vegna, svo að þau
reynist ekki eftirbátar skólasystkina sinna,
því að vitanlega hafa fæst barnanna nokkra
hugmynd um tilganginn með merkjasölunni
eða gera sér grein fyrir að þau séu að styrkja
gott málefni; gera sér aftur á móti fulla
grein fyrir söluþóknuninni. Þessu þarf að
kippa í lag með einhverju móti.
Meira f jör útvarpsráð ...
Vika mín.
Viltu bera þeim, sem sjá um útvarpsdag-
skrána, mínar innilgeustu samúðarkveðjur og
tilkynna þei mum leið að þeim hafi enn einu
sinni mistekizt herfilega með vetrardagskrána.
Segðxí þeim, að þeir hafi átt að miða hana við
lifandi fólk, en þeir, sem liggja dánir og grafnir
hafi ekkert við útvarpsdagskrá að gera. Segðu
þeim að nú sé svo langt gengið, að jafnvel vita-
heyrnarlausir sleppi ekki við að hafa leiðindi
af vetrardagskránni, þvi að þeir komizt ekki
hjá að sjá hvernig hinum líður undir henni,
og taki því þátt í gremju þeirra og vonbrigðum.
Segðu þeim, að þeir verði að hafa meira fjör,
margfalt meira fjör í dagskránni, ef nokkur f
dreyfbilinu eigi að vera vakandi þegar vorar,
og segðu þeim að lokum að það sé spurning,
hvort þessi vetrardagskrá þeirar sé ekki refsi-
vert lögbrot, þar eð það muni stranglega bann-
að í lögum að selja almenningi sterk svefnlyf
án lyfseðils.
Með beztu kveðjum til þín, en ekki útvarps-
ráðs. Sísofandi.
Jú, þessu er komið til skila. En hvort það
rumskar við útvarpsráðsmönnum, sem ef-
laust hafa meðtekið drjúgan skammt af
svefnlyfinu sjálfir, er svo annað mál. En
aftur á móti gæti verið að næsta bréf
rumskaði við þeim, því að það talar beint
til næmustu tilfinninganna.
Gjaldmæla á útvarpstæki...
Kæri póstur.
Útvarpsstjórinn okltar blessaður talar aldrei
svo um ríkisútvarpið i ríkisútvarpið, að hann
fari þess ekki á leit við háttvirta hlustendur,
að þeir geri sér og útvarpsráði þann mikla
greiða að skrúfa sem mest fyrir útvarpsvið-
tæki sin og hlusta sem minnst, þvi að með
þvi móti geti menn haft talsvért gaman og
gagn af dagskránni. Þegar dagskráin er at-
huguð, verður manni skiljanlegt að þetta væri
mesti greiði við bæði útvarpsstjóra og útvarps-
ráð, en fyrir útvarpsgjaldendur verður þetta
alldýr greiðasemi. Hvernig væri að ríkisút-
Pósturinn
varpið léti setja gjaldmæla á öll útvarpsvið-
tæki, svo að hver og einn borgaði í réttu hlut-
falli við „neyzluna“? Með þeirri tækni, sem
nú er á öllum sviðum, hlyti þetta að vera
framkvæmanlegt, og er hér með sltorað á ríkis-
útvarpið, að koma þessu sem fyrst i fram-
kvæmd.
Vinsamlegast.
Hlustandi, sem sjaldan hlustar.
Hafið þér gert yður ijóst, að með hækkandi
verðlagi er nauðsynlegt að hækka trygg-
inguna í fullu samræmi við það.
Athugið einnig
að veruleg hækkun tryggingarupphæðar
hefur í för með sér óverulega hækkun
iðgjalda.
Hringið í síma 1-77-00 og tryggingin
er komin í lag.
Sé þetta framkvæmanlegt, virðist það vera
heillaráð. Hentugast mundi að hafa þessa
gjaldmæla sjálfvirka, þannig að þeir inn-
heimtu um leið hlustunargjaldið — maður
setti bara krónu eða túkall í þar til gerða
smugu, þegar mann langaði til að hlusta.
Og vafalaust yrði þetta til þess að forráða-
menn ríkisútvarpsins reyndu að fá sem
flesta til að hlusta sem oftast — kannski
meðal annars á þann Iiátt að gera dagskrána
sem bezt úr garði. Því ekki að reyna þetta?
ALMENNAR IRYGGINGAR H.F.
Pósthússtræti 9 — Sími 1-77-00
Skrípaleikurinn á alls-
herjarþingi Sþ.
Kæra Vika.
Geturðu sagt mér i hvers þágu þag er ger{(
að vera að segja sem nákvæmastar fréttir af
þessum óhugnanleg skrlpaleik á allsherjarþingi
Sameinuðu þjóðanna. Það verður ekki milcið
eftir af trausti rnanna á þeim, sem heimsmál-
unum ráða, og þá um leið á framtíðinni, þegar
Framh. á bls. 29.
2 VIKAN