Vikan - 02.03.1961, Blaðsíða 10

Smásaga Eftir John de Mayer
Walter Fenton opnaði augun syfju-
lega, þegar morgunsólin sendi geisla sína
inn um svefnherbergisgluggann. Hann
teve-ði s’g til að draga niður gluggatjald-
i«. Hann ganti af undrun og trúði varla
sínum eigin augum. Hann ýtti við Emily,
konu sinni
— Er brð Nanrv. sem er barna úti?
E'-'ilv utrioíi! e'tthvað Tindir sæng-
!nni Walter Fentnn vónrii aft.ur út. vfir
vqtn!ð. Þnð virtist. enmnn vafi leika á
hví. Litli. ranðí híturinn var enginn
annar en hans eiglnn og honum var
róið knSlega út á vatnið af ungri stúlku,
sem ieit út nákvaemlega eins og dóttir
hans.
-— Er hetta Nanrv eða ekki?
— Það er Nancv svaraði Emilv. og
rödd hennar var ekki iafnsyfjuleg' og
fvrr. — Sof hú hara áfram.
Walter dró smngina af konu sinni. —
Hvað er hún að gera harna úti klukk-
_ an sex að mnrgni? vildi hann fá að vita.
Emily reyndi að toga til sin sængina. — Hún er að veiða, sagði hún
. — Yei8a! Það hefur ekkí veiðzt einn einasti fiskur í bessum enda vatns-
ins síðustu tuttugu árin.
— Tímarnir brevtast, umiaði Emily.
— Eg vil fá að vita. hvað um er að vera. sagði Walter Fenton.
— Láttu telpuna í friði. sagði Emilv.
Walter klæddi sig i buxurnar og gekk niður þrepin út á veröndina
fyrir framan húsið.
— Nancy. kailaði hann höstuglega.
Hröð áratökin.hættu. litli báturinn haegði « sdr Hliómurinn af hvellrí
röddu barst siitrótt til hans yfir vatnið; — Fg hevri ekki til bín.
Walter Fenton gekk niður að bátabrvggiunni. Oöggvott. grasið kitlaði
hann f tærnar, og mölin særði iliarnar. en hnun hélt áfram alla leið
fram á bryggjuna. Nancy var taspa þriú hundruð metra frá honum.
— Nancy, hrónaði hann. hvað ertu að gera?
— Fiska . .. Hvað segirðu?
— Komdu hingað.
— Ó Og síðan: — I?g hevri ekki til hín. pabbi.
Bræðm sauð í Walter Fenton. Hann æddi til baka til litla sumarhússins
Og þrumaði:
- Viltu undireins segja mér. hvað stelpukrakkinn er að gera þarna
úti. Emily?
En hann fékk ekkert svar. Aft.ur varð hann »ð viðurkenna ósigur sinn.
Kann brammaði upp þrepin og inn í svefnherbergið
— Emily, hvers vegna í ósköpunum svarar þú mér ekki? spurði hann
móðgaður.
Kona hans hreyfði sig svefndrukkin: — Hg skal muna þér þetta og
borga þér við tækifæri. sagði hún. — Getur þú ekki látið mig í friði á
þessum ókristilega tíma sólarhrings.
— ]Ég vil fá að vita, hvað dóttir okkar er að gera úti á miðju viatni
klukkan sex að morgni.
~ Drottinn minn dýri, það er ég búin að segja þér. Hún er að veiða.
— En það er enginn fiskur þarna.
— Hún hefur heldur engan öngul á færinu, svo að það skiptir ekki
máli.
_ Emily neri stirurnar úr augunum — Ég held. að hún sé að fiska eftir
pilti. Ég hef heyrt, að bað sé einn i Merrilshúsinu.
— Pilti, — á hennar aldri? — Fimmtán ára gömul.
— Ég var sjálf miklu yngri, sagði Emily ánægjulega.
Þrátt fyrir þrjá bolla af lútsterku kaffi, var hann enn þá önugur, þegar
Nancy vatt sér inn um dyrnar.
— Góðan daginn, pabbi ... Góðan daginn, mamma. Er ekki veðrið
dásamlegt í dag?
— Komdu, og borðaðu morgunmatinn þinn, væna mín, sagði Emily. —
Var þetta skemmtileg veiðiferð?
— Dásamleg, sagði Naney. — Það er strákur hjá Merrilsfólkinu. Og
hann veifaði mér.
Emily, sagði Walter Fenton og lokaði svefnherbergisdyrunum á eftir
sér. — Hve lengi hefur þetta átt sér stað?
— Hefur hvað átt sér stað? ó, þú átt við Nancy?
— Já, ég á við Nnnoy, okkar eigin dóttur.
— Fvrir tveimur tímn™ fagðir þú reyndar „dóttir mín".
— Það skiptir ekki rpéli, hvers dóttir hún er. En hve lengi hefur þetta
átt sér stsð? spyr ég.
— Svona um hundrað búsund ár . . . Emily var ekki alveg viss. —
Revndar held ég. að það sé miklu lengur.
— Gerðu það fvrir mig að vera alvarleg. Emilv Hvo lengi hefur Nancy
verið á höttunum eftir stráktim?
— Ég held að hún hafi bvriað á því í gærkvöidi.
— Oe bú vissir um það?
— Vitanlpga vissi ée um bað Það var év. sem stakk upp á bvi. Já,
en Walter Fentnn. hvað geneur eieinlega að bér?
— Hvað eeneur að mér? Oerir bú bér alls ekki lióst hvað gæti gerzt?
Hefur þú alveg elevmt bvi beear bú varst siálf une’
Því hafði Emiiy alls ekki glevmt. — Nei, vinur minn Ég var nákvæm-
leea brettán ára og eins daes eömul.
— Þegar bú bvriaðir að eltast við stráka?
— ó-iá. svei mér þá
— En voru Þeir . . . voru beir ekki . . gerðu Þeir ekki ...
— .Tú
— Og hvað varstu Þá gðmul?
— Þrettán ára og tveggia daga.
— En Emily!
Waiter Fenton skellti svefnherbergishurðinni á eftir sér.
Walter Fenton var skelfdur. en ósveigianleeur. Fvrri bluta daesins
sökkti hann sér niður í Horfna UkiG og lét ekki siðspillinguna hafa
áhrif á sig.
— Pabbi.
Walter Fent.on gaut augunum vfir bókína Það var Nancv í baðfötum
Wnlter Fenton uppgötvaði ótviræð merki þess. að dóttir hans var að
verða ung kona.
— Hvað er það Nan? spurði hann.
— Get ég fengið sautián dnllara og níutíu (i« fimm sent?
— Sautján níutiu og fimmt Walt.er Fenton sprat.t á fætur. — Hvað
ætlar bú að gera við svn mikla peninga?
— Mig vant.ar ný baðföt.
—- Baðföt! Er nokkuð athueavert við þessi, sem þú ert i, að þvi frá-
skildu. að bau eru nokkuð bröng.
—• Nokkuð bröne! .Tá. en pabbi. þau hanea utan á mér eins og tiald
Ég mundi devja af skömm. ef pilt.ur sæi mig í þeim. Ég held lika. að
hann muni koma út á baðflekann i dag. Það er að seeia, ég held haTin
mundi koma. ef hann sæi mig í reglulega fallegum baðföt.um.
Walter Fenton æddi að stiganum. — Emily, hrópaði hann. — Komdu
hingað niður.
Emilv kom flögrandi. — Hvað gengur á. hefur orðið slys?
— Emilv. krakkinn vill fá sautján dollara níutíu og fimm sent til að
kaupa baðföt fyrir.
— Nú, ekki annað .. . Emily andaði léttar. — Snúðu þér í hring,
vina min.
Nancy sneri sér i hring.
— Aftur, elskan.
— Hún segist vilja fá þau til að lokka einhvern strák út á baðflek-
ann. skaut Walter inn I.
Emily virti hann ekki viðlits, en sagði: — Mér finnst líka, að þú þurfir
að fá ný baðföt, vina mín.
— ó, mamma, hrópaði Nancy, hlminlifandi. — Ég sá ein alveg guð-
dómleg i blöðunum núna í morgun. Þau voru hvit.
— Hvit! drundi Walter Fenton.
— Og ein með hörundslit ...
— Hörunds- ...
— Þú ert varla nógu gömul fyrir hörundslit baðföt, elskan mín, sagði
Emily. — En hvað um hárauð?
— Ó, mamma, þú ert alveg draumur.
Nancy þaut eins og elding eftir dagblaðinu og sýndi þeim auglýsingu:
!□ VIKAN