Vikan - 30.03.1961, Blaðsíða 14

H«,
CJEte»UMuÍ2 lr> N
Draumspakur maður ræður drauma
fyrir lesendur Yikunnar.
Kæri draumráSandi.
Mig dreymdi að ég væri komin i kaupstað og
mér fannst ég vera með móðir minni, sem var
látinn fyrir löngu, og kona er heitir Sigur-
björg var einnig í fylgd með mér og skoðuðum
við íbúðir og eina komum við meðal annars inn
i og fannst mér móðir mín tala um að þessa
ætti ég að fá mér. Skyndilega segir móðir mín
að hún hafi ekki lengur tíma til að stoppa og
stekkur út um gluggann og ég á eftir, en Sigur-
björg varð eftir. Stefndi móðir min upp í kirkju-
garð og ég á eftir, við það vaknaði ég.
Núna á ég heima í þessu húsi og allt er eins
og i þessum draumi.
Reykdal.
' )
Svar til Reykdal.
f draumnum er móðir þín að leita að hfia-
næði handa þér, í fylgd með Sigurbjörgu, en
það nafn er öruggt dæmi þess i draumi að
málalok verði heillavænleg. Móðir þín fer fit
þar sem hún taldi þig eiga að bera niður.
Hins vegar verður Sigurbjörg eftir. Þetta
er allt mjög táknrænt fyrir málalok draums-
ins. Verður ekki annað sagt en að þfi, hafir
í þetta skiptið verið með berdreymnara móti
og kemur slíkt oft fyrir fólk. Sumt fólk
dreymir hlutina algjörlega eins og þeir ger-
ast á jarðsviðinu, en aðra dreymir { táknum
og þá er listin sfi að taka eftir hvað þessi
eða hinn draumur merkir hjá manni. Ég veit
um fólk, sem hefur það fyrir reglu að skrifa
niður draumana sína hjá sér og eignast
þannig prýðis skrá yfir eigin drauma, svo er
að skrifa við þá hvernig þeir koma fram,
ef þeir á annað borð tákna eitthvað.
1
Kæri draumaráðningarmaður.
Mig langar mjög mikið til aS biSja þig um
aS birta ráSningu á eftirfarandi draumi: Ég og
skólasystir mín erum á leiSinni upp breiðan
tréstiga, sem mér fannst aS væri eitt svell. Mér
finnst stúlkan sem með mér er vera á mjög
hælaháum skóm. Við komumst klakklaust upp
allan stigann, en þegar við erum komnar upp
á pallinn, sem var efst upp af stiganum, þá dett-
ur stúlkan niður allan stigann. Mér bregður ó-
neitanlcga við og brest i grát. í þvi kemur
faðir minn ásamt einhverjum öðrum manni með
sjúkrabörur meðferðis. Þeir lögðu hana þar
upp á og báru hana síðan burt. Ég vissi ekki
hve mikið hún var slösuð né sá neitt blóð, en
mér fannst hún ekki geta staðið í fæturna en
vissi samt að hún var ekki fótbrotin. Ein-
hvern veginn hafði ég það á tilfinningunni að
hún !ægi á sjúkrahúsi.
Með fyrirfram þökk,
Kaja Ólafs.
Svar til Iiaju Ólafs.
Að ganga upp stiga er fyrir því að þú og
skólasystir þín séuð að sækja í ykkur veðrið
við námið. Þó virðist grundvöllur velgengni
ykkar ekki sem traustastur þar sem hann
kemur fram í draumnum sem svell og hæla-
háir skór. Þykir slíkt sennilega ekki sem
stöðugastur grundvöllur. Fall stúlkunnar nið-
ur stigann er talið tákna að hún hafi dregist
inn í eitthvað miður siðlegt athæfi, og því
stafi henni mikil hætta af falli. Þar sem þig
dreymir að stúlkan er borin á sjúkrabörum
á brott verður ekki annað séð en að hún lendi
i einhverju klandri út af öllu saman.
LÆKNIRINN SEGIR:
Hjartabilanir
ágerast með
aldrinum
Til er sjúkdómur einn, sem á læknamáli
nefnist angina pectoris. Á íslenzku mun hann
ganga undir nafninu andarteppa eða hjarta-
krampi.
ÁSur fyrr var mikill ótti við angina pec-
toris og er raunar enn þá. Er það vegna þess
hvort tveggja, að hann veldur snöggum og
sárum þrautum fyrir hjartanu og að fyrr á
tímum varð ekki gerður greinarmunur á ang-
ina pectoris og coronartrombosu, er veldur
blóðtappa í hjarta.
Þrautir af angina pectoris eru mjög sér-
kennilegar. Liggja þær að öllum jafnaði inn-
an viS brjóstbeinið og eru misjafnlega sár-
ar milli floga. Þegar þær eru sem veikastar,
koma þær fram sem
þrýstingur á hjartað.
Frá því geta þær svo
aukizt stig af stigi,
og í sinni svæsnustu
mynd eru þær afar
sárar. Finnst sjúk-
lingnum þá sem járn-
kló læsi hvössum
göddum í bringu-
beinið að innan og
reyni að draga það
til sín. Þessu fylgir
einkennileg köfnun-
artilfinning samfara
kynlegum kvíða. Það
er einkennandi fyrir
sjúkdóminn á öllum
stigum, að svo er
sem þrautirnar leggi
upp í hálsinn eða út í vinstri handlegginn,
sjaldan út í hinn hægri.
Ailir, sem ient hafa í því að fá krampa í
fætur til dæmis, vita, hversu vont það er.
VerSur þeim þá auðskilið, að krampi i hjart-
anu, samfara köfnunarkennd, hlýtur að vera
óþægileg uppákoma, enda þótt flogin standi
ekki yfir nema fáeinar mínútur. Einkum
verður sjúklingi og vandamönnum hans
hverft við í fyrsta skipti, sem þessa verður
vart.
Andarteppa gerir nær eingöngu vart við
sig hjá fólki yfir fimmtugsaldur og langoftast
i karlmönnum. Algengasta orsök sjúkdóms-
ins er kölkun í liinum finu slagæðum hjart-
ans. Þegar kölkunin eykst, truflast blóðrásin
til hjartavöðvans svo mjög, að vöðvinn
bregzt við henni með sárindum.
Þó verður sjúkdómsins vart í mönnum með
of háan blóðþrýsting, þá er hjartað of stórt,
— sömuleiðis, en sjaldan þó, i mönnum, sem
ganga með efnaskiptasjúkdóma, en þeir flýta
sérlega mikið fyrir æðakölkun.
Sjúklingarnir mega ekki komast í æsingu.
Það er einkennandi við langflest andar-
teppuflog, að þau gera vart við sig i sam-
bandi við geðshræringu. Það getur verið
Þrautir af angina
pectoris eru sér-
kennilegar og sárar.
Fyrir menn, sem ekki hafa hraust hjarta, getur
snöggt átak verið varasamt.
andleg ofreynsla, reiSi, óvæntar fréttir eða til
dæmis kvíði fyrir þvi að þurfa að halda ræðu.
Andarteppusjúklingar kannast við þessar or-
sakir og reyna eftir mætti að verjast þeim. Þeir •
temja sér að forSast allt, sem æsir þá, og vita,
að þeir þurfa að komast hjá öllum geðbreyt-
ingum, — hvort heldur er gleði eða gremja.
í öðrum segja þrautirnar til sin við líkamlega *
áreynslu. Séu þeir um það spurðir, hvað hafi
komið floginu af stað, getur svarið verið eitt-
hvað af þessu: GengiS móti roki eða upp brekku,
flýtt sér til að ná i strætisvagninn, ferðatösku
var lyft upp i farangursnetið, eða skipta þurfti
um bilað bílhjól. Hin sameiginlega orsök er sú,
að framangreind áreynsla gerir meiri kröfur
til hjartans um blóðrás en hinar kölkuðu æSar
megna aS láta i té.
Svo geta þrautirnar verið sárar, að heita megi,
að þær lami sjúklinginn, og jafnvel væg flog
eru svo óþægileg, að nauðsyn ber til að leita
skjótrar hjálpar. Við fyrstu aðkenningu er aS
jafnaði leitað læknis, og getur hann þegar í
stað bundið enda á kvalirnar með morfíninn-
spýtingu. Við nánari rannsókn, sem aldrei má
undir höfuð leggjast, þegar um fyrsta flog er
að ræða, kemur svo i ljós, hvort angina pectoris
er hér á ferð eða annar hjartasjúkdómur.
Bendi sjúkdómseinkennin til andarteppu, eru
sjúklingnum afhentar nokkrar töflur af nitro-
glýcerínlyfi. Þær ber hann svo alltaf á sér, og
með þeim getur hann linað þrautirnar á hálfri
minútu, ef þær skyldi bera að höndum.
Þeim, sem þjást af angina pectoris er yfirleitt
ráðlagt að Ieggja reykingar á hilluna.
Hjartaflog geta verið til góðs.
Angina pectoris er ætíð viðvörun um, að hjart-
að sé telcið að slappast og kalka. Hún er sjúk-
dómseinkenni, er sýnir, að varaorka hjartans
fer nú minnkandi, og hún er áminning um, að
aldur sé tekinn að færast yfir á eftirminnilegan
hátt. Ef sjúklingurinn gerir sér þetta ljóst og
hagar lifi sinu og starfi eftir því, er síður en
Framhald á bls. 30.
14 VIKAN