Vikan - 14.12.1961, Blaðsíða 6

Gef
mér líka!
Svona, svona, ungfrú góð. Ekki svona
mikið í einu! Sjáðu bara hvernig
mamma fer að: Lítið í einu en oftar.
En þú hefir rétt fyrir þér — maður
byrjar aldrei of snemma á réttri húð-
snyrtingu. Mamma þín hefir lika frá
eesku haft þessa reglu: Nivea daglega.
Gott er að til er NIVEA !
Nívea inniheldur Euoe-
rit — efni skylt húðfit-
unni — frá þvi stafa
hin góðu áhrif þess.
■Hi-spot
er betra!
er drykkurinn!
H.F. Ölgerðin
Egill Skallagrímsson
6 VÍKAN
VIKAM
00 tæhnin
SVIFIÐ UPP f FALLHLÍF.
Það er margt sem snýst öfugt
við á þessum blessuðum „siðustu og
verstu“ tímum. Tæknin hefur hausa-
víxl á öllum hlutum og fólk, sem
ekki hefur neina tæknilega þekk-
ingu, stendur bara og glápir. Og
það fer nánast eftir skapferli hvers
og eins hvenær hann bregzt við öll-
Stökkmaðurinn réttir út armana til
merkis um að nú leysi hann taug-
ina. Stökkstíllinn h'efur sitt að segja,
öldungis eins og í skíðastökki.
um þessum furðum á svipaðan hátt
og Daninn, sem var viðstaddur
skíðastöklckeppni að Holmenkollen
— þegar hann sá Norðmennina svifa
í loftinu fram af stökkpallinum,
labbaði hann sig á brott og tautaði:
„Nei, þetta er sko lygi. . . .“
Hingað til hefur manni skilizt að
fallhlífar væru til þess gerðar að
menn svifu í þeim til jarðar; maður
hefur meira að segja reynt af öllu
afli að trúa því, að þannig mætti
fá þægilegustu ferð ofan úr skýjun-
um til síns heima ef á lægi og þetta
væri ekki neitt — vitanlega að því
tilskildu þó, að fallhlífin þendist út.
En nú er búið að snúa þessu við
eins og öðru. Nú stökkva þeir orðið i
fallhlif frá jörðinni og upp i skýin,
eða því sem næst.
Fallhlif, sem nota má til þeirra
hluta, er að vísu af sérstakri gerð.
Það eru franskir hugvitsinenn, sem
að þeirri gerð standa, og franskir
„angurgapar“, sem eru farnir að
gera það að iþrótt sinni að taka
allt að þvi hundrað metra há loft-
köst með tilstyrk þeirra. Það er
meira að segja fullyrt, að sú íþrótt
sé orðin ákaflega vinsæl þar í landi.
Listin er í þvi fólgin, að bíll er
látinn draga stökkmanninn á loft á
svipaðan hátt og þegar sviffluga er
dregin á loft, og er fallhlífin tengd
við bílinn með langri taug með
samskonar fyrirkomulagi. Þegar
bíliinn er kominn á 40—50 km hraða
á fallhlifin að hafa borið stökk-
manninn 50—60 m í loft upp,
eða jafnvel talsvert hærra, og
fer það einkum eftir vindi. Þegar
stökkmanninum finnst loftkastið
orðið nógu hátt, leysir hann taug-
ina og svífur síðan hægt og rólega
aftur til jarðar.
Að öllu gamni slepptu, þá er þetta
ekki eingöngu skemmtiíþrótt, heldur
og hentug og raunhæf aðferð til þess
að þjálfa menn í fallhlífastökki á
tiltölulega hættulausan hátt. En um
leið er þetta að verða vinsæl dægra-
stytting — en nokkuð dýr, þvi að
slík fallhlif kostar um seytján þús-
und islenzkar krónur frá framleið-
anda.
Enn hafa ekki verið staðfest opin-
berlega nein met í þessari nýju i-
þrótt, en þess verður áreiðanlega
ekki langt að biða. Vitað er þó að
lekin hafa verið yfir hundrað metra
há loftköst á þennan hátt við hent-
ugar aðstæður. •
SNJÓR BRÆDDUR AF VEGUM.
Fáir vita það betur en við, að
snjómokstur af vegum er dýr í fram-
kvæmd og krefst sterkra moskturs-
tækja og mikilvirkra, ef hann á að
koma að nokkru gagni. Nú hafa
Bretar fundið upp og fullkomnað
hið merkilegasta áhald, sem bræðir
snjóinn af veginum og virðist sú að
ferð hentug, við vissar aðstæður
að minnsta kosti. Sjálft tækið er
einskonar kassi með tólf eldvörpu-
stútum og er loginn, sem fram úr
stútunum stendur, 650 stiga heitur,
miðað við selsíusmæli, svo einhver
er nú velgjan — enda kváðu jafnvel
þykkir snjóskaflar bráðna í einu
vetfangi í þeim eldi. Tæki þessu er
komið fyrir á sterkum „landbúnað-
arjeppa," það brennir steinolíu og
kvað vera mjög auðvelt í notkun.
BYGGT í SAMRÆMI VIÐ
LANDSLAGIÐ.
Það mun sjaldgæfara en maður
veitir athygli, að byggingar verði
beinlinis til að prýða landslagið.
Þegar bezt lætur, válda þær þar
ekki áberandi óprýði. Og fjölmargar
byggingar, sem kannski eru ekki
Átján hæða gistihús með 600 gisti-
herbergjum, byggt inn í hamravegg
Miklugjár f Arizona. Líkan, sem sýn-
ir að þessar byggingaframkvæmdir
verða sízt til að óprýða þetta fagra
og sérkennilega umhverfi.
beinlínis Ijótar í sjálfu sér, eru
þannig í sveit settar að þær verða
ljótar þar, og gera allt umhverfið
tjótara. Það er að visu til, að þetta
sé fyrir nauðsyn gert, eins og til
dæmis á sér stað um votheysturn-
ana, sem eru íslenzkum bændum
þarfaþing, en istenzku landslagi og
„islenzkum byggingarstil" — ef
nokkur er — hinsvegar forsending.
Það er eiginlega ekki fyrr en á
síðari áratugum að húsameistarar
taka upp þá stefnu að „byggja inn í
landslagið“, það er að segja að haga
ytra útliti og fyrirkomulagi bygginga
í samræmi við landslag og umhverfi.
Nú er það orðin viðurkennd „list-
grein“ ef svo mætti segja, og þeir
húsameistarar og byggingaverkfræð-
ingar, sem þar eru snjallastir, hnfn