Vikan - 14.12.1961, Blaðsíða 41

— HvatS er þetta og hvað er i
þvi? spurði Óli.
— Þetta er nú kallaður jólapott-
ur og i honum eru peningar, sagði
fallegi maðurinn og brosti ósköp
vingjarnlega.
— Jæja, ekki annað, sagði Óli,
hryggur í bragði.
— Nú, hvað hélztu að væri þar.
— Jólin, þau eru týnd.
í þessu bar að annan mann með
skrítna húfu, og hann þurfti að tala
eitthvað við fallega manninn, sem
snöggvast gleymdi Óla.
Á opnu svæði þarna rétt hjá,
stóð hópur af fólki og hlustaði á
mann sem var að halda ræðu. Þang-
að fór Óli. Hann skildi litið í því
sem maðurinn var að segja, en þó
heyrði hann, að hann minntist oft
á jólin. Houm fannst maðurinn vera
mjög reiður, og allt fólkið i kring-
um hann, var ákaflega alvarlegt og
hátíðlegt á svipinn, alveg eins og
fólkið á gömlu myndunum hennar
ömmu.
Óli stóð þarna svolitla stund, loks
sneri hann sér að einni konunni og
sagði:
— Af því er þessi maður reið-
ur?
Konan hnykklaði brýrnar, lirissti
höfuðið og sagði: — Uss.
En Óli var ekki á þvi að gefast
upp við svo búið, hann sagði:
—Er hann reiður af því jólin eru
týnd? — Þá tók konan i handlegg-
inn á Óla og dró hann afsiðis.
— Þú mátt ekki trufla samkom-
una drengur minn, ef þú ert stillt-
ur, skal ég leyfa þér að vera hérna,
annars verðurðu að fara.
Þegar konan var aftur komin
á sinn stað i mannþrönginni, lædd-
ist Óli burt. Hann mætti stórum og
myndarlegum lögregluþjóni, sem
spurði hann hvað hann héti og hvar
hann ætti heima. Óli gaf greið svör
við báðum þessum spurningum og
þegar lögregluþjónninn spurði
hann hvort hann rataði ekki áreið-
anlega heim, brosti Óli mannalega
og sagði: — jú, jú.
— Það er gott góði, sagði lög-
regluþjónninn. — Passaðu þig nú
á bilunum, þegar þú ferð yfir göt-
una.
— Já, já, sagði Óli og gekk
hnakkakertur burt. Það hvarflaði
ekki að honum að spyrja lögreglu-
þjóninn um jólin, hann er alveg
sannfærður um að hann vissi ekkert
um þau. Enginn vissi neitt um þau,
því allir höfðu um annað að hugsa.
ÓIi var orðinn mjög vonlítill um
að jólin væru hér i miðjum bæn-
um. Kannske ætti hann bara að fara
heim.
Hann var orðinn kaldur og þreytt-
ur, og mamma hlaut að vera farin
að leita að honum. Aumingja
mamma, hún yrði kannske svo
hrædd að hún færi að gráta. Átti
hann ekki bara að taka strætó heim,
stóru strákarnir fóru alltaf í strætó.
En Óli vissi ekkert hvaða vagn hann
átti að fara upp í, og svo átti hann
ekki heldur neina peninga, samt
vék hann sér að einum vagnstjór-
anum og sagði:
— Má ég sitja í hjá þér þó ég
eigi engan aur?
GARNTIZKAN VETURINN 1962
0 im
Æ j *
GEFJUN AKUREYRI
Yanti yður saumavél þá
veljið
ELNA Supermatic er fullkomnlega sjálfvirk saumavél, sem stjórnar hreyfingu nálarinnar til beggja liliða
og færir efnið samtimis fram og aftur.
Á ELNA Supermatic er hægt að sauma þrenns konar húllsaum auk margs konar skrautsaums algjörlega
sjálfvirkt. Einnig er hægt að sauma blindsaum, fellingasaum (bísalek), varpsaum, bótasaum, rúllaða
falda, flatsaum, hnappagöt, festa á tölur o. m. fl.
Hagstæðir greiðsluskilmálar.
Varahlutir fyrirliggjandi.
Löng ábyrgð.
Fullkomið viðgerðarverkstæði.
ELNA er saumavélin, sem allar húsmæður þurfa að eignast.
HEILDVERZLUN ÁRNA JÓNSSONAR H. F.
Aðalstræti 7, Reykjavík. Símar 15805 — 15521 — 16586.
VIKAN 41