Vikan - 14.12.1961, Qupperneq 29

^ H IV/ l' /A ''
/j, ^
7 72 7/ 70 W ðS
j
65 67 66 6Z 67
sipotiicum
hann vill ekki einu sinni sjá hann. Nú
er jafnvel Rikku ljóst aS hann hlýtur
aS vera mikiS veikur. Loksins kemur
sleSinn til baka og Lúlli læknir er til
allarar hamingju meS. Hann er meS
stóran poka.
—• GóSan daginn, Jakob litli, segir
hann. Þú ert dálítiS fölur drengur
minn, en leyfSu mér nú aS skoSa þig
rækilega, þá hlýt ég aS komast til
botns'í málinu. Fyrst vil ég gjarnan
sjá tunguna í þér. Ja, hérna, þú getur
Jólasveinamamma kom inn
stóran, tóman kökukassa.
með
svei mér rétt út úr þér tunguna, þú
hlýtur aS hafa gert þetta áSur. Jæja,
en hún lítur bara vel út. Viltu nú
ekki aðeins snýta þér, því nú ætla ég
að kíkja ofan í hálsinn. Lúlli læknir
stingur skeiS upp í Jakob og kíkir
niSur. Jakob segir ah og ah, en það
sést ekkert í hálsinum. Læknirinn fer
ofan í stóra pokann og halar upp
stóra trekt meS langri gúmmi-
slöngu á.
Hann fer aftur ojan í töskuna og
heppnast aS ná í gleraugun sín, glerin
eru bara þvi miSur brotin, en þar sem
hann ætlar bara aS hlusta gerir þaS
ekkert til. Lúlli læknir hlustar bæSi
bakið og brjóstið og þaS heyrist ekk-
ert óvenjulegt. Jæja, þá er að athuga
magann og vita hvaS þar kemur í
ljós. Nú, hvaS er þetta, þarna er þessi
dómadags hávaði og þegar læknirinn
þrýstir léttilega hér og þar á vömbina
æpir Jakob upp yfir sig.
ÞaS er ekki um aS villast, það er
eitthvaS í ólagi meS magann. BlessaS-
ur læknirinn situr dálítiS og hugsar
og tautar eitthvaS það er líklega lat-
ína. — Hann verSur aS hafa heita
bakstra á maganum og fá fulla skeiS
af hunangi þrisvar á dag, segir hann
við áhyggjufulla foreldrana. Hvað er
aS Jakob? spyr jólasveinamamma.
Hann er meS Hapsipotikum, svarar
læknirinn. Hapsip hvað í ósköpun-
um, þann sjúkdóm þekki ég ekki,
segir jólasveinamamma, en heita
bakstra þá þekki ég, ég hleyp strax
út og set vatniS á.
Hún er ekki í burtu nema eitt
augnablik, þá kemur hún aftur og er
meS stóran, tóman kökukassa. —
HeyrSu, kæri Lúlli læknir, segir hún,
það sem er að drengnum er ekki
Hapsipotikum, heldur Hapsiköku-
kassi. Sjáðu hann hefur borðaS alla
vanilluhringina, sem ég ætlaði að hafa
á jólunum. Ætli það væri ekki betra
að gefa honum laxeroliu þrisvar sinn-
um á dag í staSinn fyrir hunangið.
— Jú, þetta er alls ekki svo slæm
tillaga, svarar hann, en ég held aS
ein skeið á dag ætti að vera nóg.
Nú byrjar jólasveinapabbi aS
hlæja og það hátt og hjartanlega.
Hann er svo ánægður yfir því, að
Jakob skuli vera með Hapsiköku-
kassa. Þannig góða og gamaldags
Framhald á bls. 54.
Grísinn var spennt-
ur fyrir sleðann og
svo þutu þeir til
læknisins.

Lauksneiðar í einiberjatoddyi — og
ró og friður varð aftur á jólasveina-
heimilinu.
Þá verðum við að hlusta magann og vita hvað
heyrist þar. Já, þvílíkur dómadagshávaði. . . .