Vikan - 14.12.1961, Qupperneq 51

HrlOln taafði akoIUO yflr akðnrara
fyrir hádegið, og nú, er þelr tóku
þann kostinn aO láta fyrirberast á
hjarninu og eitt yfir alla ganga, lifOl
enn löng stund af degi og sást þá
bezt hve afdrifarík þeim hafði oröiö
biOin eftir kaffinu á Þingvöllum; ef
ekki hefOi verið fyrir hana, mundu
þeir hafa átt skamman spöl ófarinn
að sæluhússkofanum, er hríOin skall
á þá, en hefðu þeir samt farið fram-
hjá honum, mundu þeir nú vera
komnir langleiðina niður i Mosfells-
dalinn og ekki hafa tekið þennan ör-
þrifakost, er þeir vissu sig í grennd
við bæi, enda liklegt &0 veöur væri
vægara niöri I dalnum. Og hefðu þeir
ekki óttazt daginn áður él það, sem
aldrei varð neitt úr, haldið yfir vatnið
og fengið næturgistingu á bæjunum
uppi í heiðinni, mundu þeir hafa átt
skammt til bæjanna niðri í dalnum,
þegar hríðin skall á. Þannig virtist
öllum atvikum að Því stefnt, sem nú
var orðið, eða öllu heldur því, sem
beið þeirra og draumar höfðu boðað
þeim sumum og getur hver skýrt
það að vild, en gera má ráð fyrir að
þunglega hafi nóttin lagzt í Pétur
Einarsson, er hann minntist nú enn
sinna drauma, og gripið hafi hann sá
grunur, að ekki mundu þeir rætast
nema á einn veg. En slík var karl-
mennska hans og þrek, að hann lét
það ekki á sig fá og tók æðrulaust,
því sem að höndum bar; má og vera að
það hafi aukið honum kjark fremur
en hitt, að enginn drauma hans virt-
ist boða feigð hans sjálfs, en sárt mun
hann hafa tekið til félaga sinna, er
hann þóttist vita suma þeirra feiga,
þótt ekki gæti hann verið viss um á
hverjum þeirra draumar hans myndu
rætast þannig, nema þá helzt Guð-
mundi, rekkjunauti sínum og vini. Ef-
laust hefur það verið þetta sem olli,
að hann gerðist heldur önugur í orði
og svarkaldur, því að alltítt er það
um skapmikla og tilfinninganæma, en
æðrulausa menn, að þeir leyni þannig
viðkvæmni sinni.
Brátt tók mjög að þynnast fylking
þeirra, er uppi stóðu. Þeir, sem harð-
ast voru komnir sökum þreytu og
kulda, höfðu samstundis fleygt sér
niður, en sumir þó reynt að gera sér
gróf í hjarnið með stöfum sinum, svo
fyrr skelfdi yfir þá. Þegar komið var
fast að dagsetri, rak Þorsteinn ungi
frá Kervatnsstöðum upp hljóð þrisvar
sinnum og hneig síðan niður á hjarn-
ið. Lét Kristján frá Arnarholti, er þá
stóð enn uppi, svo um mælt, að hörmu-
legt væri að heyra, en Pétur svaraði
því til, að sæmst væri honum að
Þegja, fyrst hann fengi ekki að gert.
Má af því kaldranasvari ráða, að sárt
hafi þau hljóð látið í eyrum hans, og
þungt hafi honum fallið það að fá
sjálfur ekki neitt að gert.
Hvorki lægði veðurhæðina né dró
úr frosthörkunni, færðist heldur í
aukana ef nokkuð var. Loks stóðu
þeir einir uppi, jafnaldrarnir, Pétur
og Einar. Hétu þeir þá hvor öðrum
því, að uppi skyldu þeir báðir standa
meðan þeim entist þrek og ræna. . .
Fullyrða má að fáir hafi nokkru
sinni átt svo erfiða og vonlitla varð-
stöðu eða svo ógnþrungna vökunótt,
sem þeir. Að fáir hafi nokkru sinni
háð jafn harða hólmgöngu, ekki ein-
ungis við umhverfið, aðstæðurnar og
rás atburðanna, heldur og sjálfa sig
— og haft sigur.
Ekkert okkar er þess umkomiö, að
setja sig fyllilega í annarra spor, jafn-
vel ekki þótt troðin séu á tiltölulega
tálmalausri alfaraleið, svo einstakl-
ingsbundin eru viðbrögð manna og til-
finningar, þótt ekki sé nerna um al-
vanalegustu hluti að ræða, sem þeir
vita engum örlögum valda; við höfum
meira að segja ekki hugmynd um
hvernig við munum sjálf bregðast viö
þeim hlutum, eða gerum okkur al-
ranga hugmynd um það, þangað til á
reynir. Þeim mun ógerlegra er okkur
því aO setja okkur í annarra spor,
sem þau liggja fjær ruddri alfara-
Hárið verður fyrst fallegt með
SHAMPOO
WHITE RAIN gerir hár yðar gullfallegt. Hinn silkimjúki
lögur gefur hárinu þægilegan ilm og gljáandi blæfegurð —
laðar fram hinn dulda endisþokka. Af White Rain eru
framleiddar þrjár tegundir, sem fegra allar hárgerðir—
ein þeirra er einmitt fyrir yður.
PERLUHVÍTT fyrir venjulegt hár
FÖLBLÁTT fyrir þurrt hár
BLEIKFÖLT fyrir feitt hár
Toni framleiðsla tryggir fegursta hárið
VIKAN 51