Vikan - 04.01.1962, Blaðsíða 21

Mér þykir
það leitt
félagar.
Mér þykir það leitt, félagar.
Eddie Fisher var á ferð í Rússlandi með
hina fögru frú sína Elizabet Taylor. Hún
vakti geysimikla athygli þar eystra, en
hinsvegar virtust menn ekki kannast við
hann eða vita, að hann væri eiginmaður
hennar. Elizabet gekk um í Moskvu á snjó-
hvítum sumarkjól, sem var víst eitthvað
frábrugðinn kjólum rússneskra kvenna.
Harðsoðnir stríðsmenn bráðnuðu og urðu
allir- að augum, þegar Hollywoodstjarnan,
ímynd kapítalismans, gekk um stræti. Eddie
Fisher lízt ekki meir en svo á Þá og er þó
drjúgur yfir eign sinni. Hann lítur á þá
með augnaráði, sem segir: Mér þykir það
leitt, félagar, en það vill svo til, að hún
er upptekin.
Mikið má til mikils vinna.
Það er varla til, sem menn ekki gera
fyrir peninga. Það þykir út af fyrir
sig allmikil kúnst að ganga á línu og
tekur áralanga þjálfun að komast á
lag með það. Þó hlýtur það að vera
barnaleikur að ganga á línunni á móts
við það að hjóla á henni eins og mað-
urinn 'á myndinni gerir. En honum
þykir það ekki nóg. Ef hann tekur
aukaáhættu, þá fær hann meira borg-
að hjá sirkusnum. Þess vegna hefur
hann soltin ljón í búri undir línunni.
Ef hann dettur, þá lendir liann í Ijóna-
kösinni og þá er úti um hann. Þá verð-
ur það eitthvað meira en beinbrot.
Churchill.
MEÐ VIKUNNI
UMHVERFIS
jÖRÐINA
Reiptog um gamla konu.
Kalda stríðið í Berlin verður stundum nokkuð heitt.
Austanmönnum er að vonum illa við að fólk sé að flýja
sæluna og hafa Þeir hlaðið múrveggi og komið upp raf-
magnsgirðingum til þess að hindra það. Sumsstaðar eru
hús á mörkum austurs og vesturs í Berlín og þar kemur
fyrir, að fólk tekur þá áhættu að henda sér niður úr glugg-
um til þess að komast vesturfyrir. Eitt sinn ætlaði gömul
kona að flýja vestur og það varð úr því næstum spaugi-
legur reipdráttur eins og myndin sýnir. Austur-Þýzka lög-
reglan var á leiðinni upp stigana til þess að rýma íbúð-
irnar, sem vissu að þessari hlið til þess að koma í veg
fyrir flótta gegnum gluggana. Gamla konan hafði hálfa
minútu til að ákveða sig og hún tók þann kostinn að láta
sig síga niður úr glugganum. En hún var orðin dálítið
hrum og þreytt, enda 77 ára. Hún var ekki nógu fljót og
austanmenn náðu í hendur hennar áður en hún sleppti.
Hópur Vestur-Berlínarmanna hafði safnazt saman neðan
við húsið og einn vatt sér upp i glugga og náði i fætur
gömlu konunnar og síðan toguðust þeir á. Sá neðri hafði
að sjálfsögðu betri aðstöðu og þeir neyddust til að sleppa
í efri glugganum. Og sú gamla komst vesturfyrir. En bak
við þetta er mikill sorgarleikur, sem sýnir vanþroska
mannsins, enda þótt hann hafi náð langt á sviði tækni-
legra afreka.
Á skrifborði Picassos stendur mynd
með áletrun frá öðrum þekktum mál-
ara og stjórnmálamanni: Winston
Churchill. Sá gamli hefur málað sam-
tals 500 inálverk siðan hann byrjaði
á þessari listgrein árið 1916. Síðan hef-
ur hann auk þess unnið eitt heimsstríð
og fengið Nóbelsverðlaun fyrir bók-
menntaafrek. Þessi umrædda áletrun
hefur fallið Picasso vel í geð, en hún
hljóðar svo:
Það er dásamlegt að mála, ckkert
í heiminum gefur slíkan sálarfrið,
hvíld og hressingu. Olíulitir eru falleg-
ir og það er mjög hrífandi að sjá þá
koma úr túbunum. Ó, hve margt er hér
til að gleðjast yfir og hversu stutt er
ekki ævi mannsins á jörðinni. Ef það
á fyrir mér að liggja að komast til
liimna, þá veit ég hvað ég mun hafa
fyrir stafni fyrstu milljón árin: Mála.
Að mála, það er viðlíka spennandi eins
og skipuleggja og vinna orrustu.
Kýrin varð óð.
Bílslys eða hvað? Onei, málið var þannig vaxið, að það var verið að aka kúm til slátrunar i Stokk-
liólmi. Ein kýrin varð óð og komst af bílnum. Síðan gekk hún berserksgang á aðalgötu Stokkhólms,
Kungsgatan. Fólk flúði eins og fætur toguðu, en gömul kona, frú Hilda Lindström var ekki nægilega
fótfrá. Kýrin setti hvöss hornin í hana og augnabliki síðar var hún dauð. Að baki sést telpa, sem
féll af hjólinu, en hana sakaði ekki. Að lokum tókst að skjóta kúna.
VIKAN 21