Vikan - 08.02.1962, Page 28

6. verðlaunakrossgáta
Vikunnar.
Vikan veitir eins bg kunnugt er
verðlaun fyrir rétta ráðningu á kross-
gátunni. Alltaf berast margar lausnir.
Sá sem vinnninginn hefur hlotið fær
verðlaunin, sem eru:
100 KRÓNUR
Veittur er þriggja vikna frestur til
að skila lausnum. Skulu lausnir send-
ar i pósthólf 149, merkt „Krossgáta".
Margar lausnir bárust á 1. kross-
gátu Vikunnar og var dregið úr rétt-
u.n rf.ðningum.
HRAFNHILDUR ÁSGEIRSDÓTTIR,
Karfavogi 44, Reykjavík,
hlaut verðlaunin, 100 krónur og má
\il.jt þeirra á ritstjórnarskrifstofu
ViKunnar, ^.Kipholti 33.
Nafn
Ileimilisfang
Lausn á 1. krossgátu er hér að
neðan.
— m a n n a 1 œ t i = 1 a — - =
= a 1 a b a s t u r = á h r i f
= r s u = s k a £ i n n = a = e
s k œ ö i = á m = = = s k e r
n ú 1 1 = (5 r a =. = = = V e r ö
e s = e 1 f u r = = = = e 1 1 a
m a r £ a r = £ e s = b r = a 1
m m = a = i 1 1 i n d a = s = a
a a = = d ö = i = á a r = 1 0 n
= b e y £ i s t = k r <5 k u r £
d a n = e = • a t a = k n ‘ó p P u
f (5 s t r a r a k a g e r p i r
— s k í ö a g a r P u r £ u ö a
= k a k a 1 a k i 1 a u k u r
ar. Loks leikur Róbert Arnfinnsson
Ólaf eiginmann Auðar.
— Er leikritiS í mörgum þáttum?
— Það er í þrem þáttum, en þriðji
þáttur skiptist í tvö atriði. Fyrsti
þáttur og seinna atriði þriðja þáttar
gttrist i herbergi Gunnars, en hin
atriðin á heimili Auðar og Ólafs.
— Tekur það ekki dálítið á taug-
arnar að fylgjast með æfingunum
og hugsa til frumsýningar?
— 0 jú, ekki er því að neita. Það
er einkennilegt að heyra þessar
setningar, sem maður hefur skrifað
í einrúmi, mæltar fram af munni
margra og ólíkra einstaklinga.
Stundum hljóma þær allt öðruvísi
en maður hafði hugsað sér, en svo
breytist þetta frá einni æfingu til
annarrar. samtölin fá skýrari útlin-
ur og meiri fyllingu, leikararnir
fara smám saman að taka meira á
og gefa hverri setningu sín sérstöku
blæbrigði, og allt i einu er eins og
þessi a'auðu orð fari að lifna og fái
ferska mLrkíogu. Þetta er allt sam-
an mjög læi oómsrikt og eiginlega
ævintýri líkast. í rauninni er mjög
erfitt að segja hvernig leikrit er,
fyrr en það hefur verið mótað og
flutt af leikendum. Þess vegna bíður
maður náttúrlega í ofvæni. Benedikt
fullvissar mig um, að þetta geL orð-
ið gott, en ég þori hvorki að vona
né gefa upp alla von. Ég bara bíð
og bý mig undir það versta, eða er
það ekki langskynsamlegast?
—• Nei, ekki i þessum dúr. Ég ætia
að biða átekta og sjá hvernig fer,
áður en ég legg út í þetta aftur. Og
svo eru önnur verkefni. Blaða-
mennskan er tímafrek, og ég hafði
eiginlega hugsað mér að skrifa
ferðabók frá Indlandi áður en ég
sný mér að öðru. •£
semja stuttan einþáttung um tiltek-
ið efni með fjórum persónum. Það
var skemmtilögt uppátæki, en ég hef
ekki Iiugmynd um hvernig þessir
einþáttungar eiga eftir að taka sig
út á sviði.
— Varstu sarnt ekki eitthvað
kunnugur leikhúsinu, áður en þú
lagðir út í að semja leikrit?
— Jú, lítilsháttar. Ég hafði t. d.
jiýtt „Túskildingsóperuna“ eftir
Bertold Brecht og fylgzt með æfing-
um á henni í Iðnó vorið 1959. Og
svo var ég talsvert kunnugur leik-
hússtarfi í New York meðan ég var
þar við nám á árunum 1953—56. Lék
t. d. lítil hlutverk í nokkrum leikrit-
um, sem sýnd voru í háskólanum
þar sem ég stundaði nám, m. a. í
grískum harmleikum. Ennfremur
var ég „statisti” í „Júliusi Sesari“
þegar kunnasta útileikhús í New
York hóf starfsemi sína sumarið
1956. Þessi kynni af leikhúsinu hafa
á margan liátt orðið mér gagnleg,
og ,svo hef ég auðvitað sótt leikhús
mikið, bæði í Ameríku, Bretlandi,
Danmörku, Svíþjóð, Þýzkalandi,
Grikklandi og Indlandi.
— Um hvað fjallar nýja leikritið
þitt?
'— Því er dálítið erfitt að svara
í fáum orðum, því hér er í rauninni
ekki um venjulegt raunsæisverk að
ræða, þó veruleikinn sé uppistaðan
í þvi. Kannski má segja, að það
fjalli um sambandið milli veruleika
og blekkingar, eða milli lífs og list-
ar. Hvort er raunverulegra, lífið eða
listin? Hvenær erum við að látast
og hvenær erum við sönn? Leika
menn minna í lífinu en á leiksvið-
inu? Getur listin breytt lifi okkar,
og er æskilegt að hún geri það? Eru
nokkur skýr mörk milli „veruleika“
daglega lifsins og „blekkingar“ leik-
hússins? Þessar og ýmsar aðrar
skyldar spurningar eru teknar til
meðferðar, en sjálft efnið í leikrit-
inu er tekið úr daglega lífinu — það
er nokkurs konar tvöfaklur „ástar-
þríhyrningur", þar sem saman flétl-
ast vandamál hjónabandsins og
„frjálsra ásla“.
— Hvað eru persónurnar margar?
— Þær eru fimm. Gunnar Eyjólfs-
son leikur nafna sinn sem er lækna-
stúdent. Gísli Alfreðsson, sem er ný-
kominn heim frá leiklistarnámi i
Þýzkalandi, leikur Jóhann, ungan
mann sem er í senn rithöfundur og
gegnir hlutverki „leikstjóra“ í sjálfu
leikritinu. Kristbjörg Kjeld leikur
Rúnu, unga vinstúlku Gunnars. Her-
dis Þorvaldsdóttir leikur Auði, gifta
konu sem einnig á vingott við Gunn-
Ungfrú
Yndisfrið
Merkið bréfin
með x + Y
jlí-jj Ungfrú Yndisfríö er nú orðin þekkt
^.ðpersóna með þjóðinni og rausnarleg
sem viðtakandi fær sendan heim, svo
framarlega, sem heimilisfang fylgir
^ eins og allir vita, því hún veitir verð- seðlinum. Það geta vist allir notað
t ' laun í hverri viku: Þið eigið að finna sama númer af konfekti.
i ’ dagbókina hennar, sem hún hefur
falið einhvers staöar í blaðinu. Dagbókin er á bls...........
Ungfrú Yndisfríð vill vekja athygli
á þvi, að allmargir vinningar eru
ósóttir og það hefur aldrei verið .......................................
meiningin, að blaðið sendi þessa vinn- Nafn
inga út, heldur verða vinnendur aö
vitja þeirra. Þegar um er aö ræöa gími'
hluti eins og fatnað, er aö sjálfsögöu
tilgangslaust aö senda slíkt án þess
aö vita númer þaö, sem viðtakandl
notar- Heimillsfang
En nú breytir Ungfrú YndisfriÖ til,
leggur undirföt og náttföt á hilluna Siöast þegar dregiO var úr réttum
í bili og fyrst um sinn veröa verö- lausnum, hlaut verölaunin:
launin: HREFNA INGÓLFSDÓTTIR,
STÓR KONFEKTKASSI Hellu, Garöahreppl,
28 VIKAN