Vikan - 15.03.1962, Blaðsíða 35

SoffSiT fTskflðk
ay KrlMO.OO Djúpsteikt fisfi
\feuni*r Kr. 40.00 Soffiir
|nyRemoulaði Kr,
lðk m/smjöriTtt
51
H~*
H*
«
< c
S 5
X
^5 'Si n 4j
2 5“ q'
3 3 3
(5 N o 1
C VI
C3 o
cT 2.
N
fT Q
5' JR
Ci •1
© «
o O
o tP
3 b
o
O
O
Fní kl 19- 2230,
x X
B TTIB Snrnantil e\ Huij IKJHK v/ur af : pr. ræ.kjum, marineraðri -íld, kryddsíid, l| 1 * J IvíaT,
JO> sard Jnum, reyktum lux. braOð og sntjör Kr. 15.00 pr. ntönn _ ©
isuti/fl) iiuem •jd no'Ct '| , KLUBBURINN
in()fns/ui sj-wuipry 00'(J M / TTV CPTIWflV a.iniyuoo TtuaiduiQ \ mvatv nnnnnmn m L ni
h (njoIJ jjjí
« oo s?.
•* 00*08 ’JM R
U
00’08 'JJT?naI?H ail»a -'njad
x OO’SR 'JM mnjxoAY/m Kt-nmpfH
ofTor JM «qiaiv JnfJjs.wM
OO'OS JM sj-nuioUnuiunA.
FISK BÆTTT
EGGJAB.ETTIB Omelette m/Bacon Kr. 50.00
Steikt egg Tyrolienne Kr. 50.00
Omeletta m/sveppum Kr. 55.00
Hrtert egg m/reyktum laxi Kr. 50.06
Hleypt egg á la Florentine Kr. 60.0<þ.
Bacon og egg Kr. 45.00
taka að sér BannermanmáliS. Ólán-
ið eltir mig á röndum! Það þurfti
lika endilega að vera Jefferson, þessi
óþolandi aulabárður.
— Geðjast yður ekki að honum,
spurði Bella og snart handlegg Don-
alds í hlutekningarskyni.
— Hann er versti keppinautur
minn, sagði Donald. — Og mont-
inn afglapi!
— En ])ér hafið að minnsta kosti
gert allt, sem í yðar valdi stendur,
sagði Bclla hughreystandi. — Allir
geta orðið fyrir slysni, eins og þér
vitið.
— Þeir á Sunnudagsblaðinu
þekkja ekki orðið „slysni“, sagði
Donald með beiskju í rómnum. —
Aðeins „ónytjungshátt“. En það er
fallega gert af yður að reyna að
hughreysta mig, en þetta hljóta lika
að vera mikil vonbrigði fyrir yður.
— Þér þurftnð nauðsynlega að kom-
ast til Bahia Morenos i dag, er það
ekki rétt hjá mér?
— Jú, en ég er ekki viss um að
það skipti svo miklu máli . . . héðan
af, svaraði hún stillilega.
— Ef til vill höfum við bæði gott
af því að taka okkur frí í nokkra
daga. Grikkinn sagði að við gæt-
um búið hjá honum, þangað til skip-
ið kemur, sagði Donald. — Eigum
við ekki að fara inn og líta á her-
bergin?
Fimm dögum siðar sátu Bella og
Donald niðri við höfnina og horfðu
á tunglið, sem var að koma upp.
Það var stórt og gult, og skin þess
myndaði breiða glitrandi Ijósrák á
dökkan hafflötinn. Lágværar radd-
ir bárust til þeirra frá húsunum
fyrir ofan, og ðldurnar gjálfruðu
hljóðlega við bryggjusporðinn. Dá-
samlegur friður hvildi yfir öllu. Allt
í einu rauf Donald þögnina!
— Ég hefði hiklaust svarið fyrir
þetta, daginn, sem við komum hing-
að.
— Hvað áttu við?
— Að þetta yrði skemmtilegasta
orlofsferð, sem ég hefi nokkurn tima
farið. — Þetta hafa verið dýrlegir
dagar, finnst þér það ekki lika
Bella? sagði hann og þrýsti hönd
hennar.
— Ertu nú alveg viss um að
rómantikin sé ekki að hlaupa með
þig i gönur? spurði Bella blíðlega.
— Þú veizt . . . tunglsljós, öldu-
gjálfur og blaktandi pálmatré.
— Ég veit um hvað ég er að tala,
sagði hann ákveðinn. — Mér
hefir aldrei liðið svona vel áður,
ég hefi meira að segja aldrei gert
mér grein fyrir því, að hægt væri
að njóta lífsins á þennan hátt. Fara
i gönguferðir, synda í sjónum, liggja
i sólbaði . . . og vera samvistum
við þig. "!
— Er ég þér þá einhvers virði?
—Þú ert mér meira virði en allt
annað Bella! Ég elska þig. Ég get
ekki lifað án þín. Hann tók hana
í fang sér og kyssti hana. Hún end-
urgalt koss hans með svo mikilli
ástríðu að hann varð hálfskelkaður,
en allt í einu losaði hún sig úr faðmi
hans.
— Nei, þú mátt ekki gera þetta
Donald. Þú veizt ekkert um mig,
þú þekkir míg ekki.
— Ég veit allt, sem ég þarf að
vita. sagði hann og lét sér ekki
bregða. Jafnvel þó lögreglan væri á
eftir þér, elska ég þig og vil eiga þig.
Hann kyssti hana aftur og i þetta
skipti lét hún sér það vel lika.
— Þú ert dásamlegur, ástin min.
livislaði hún. Siðan bætti hún við
dálítið kankvís. — Ef ég á að segja
alveg eins og er, þá er lögreglan að
leita að mér.
— Það gerir ekkert til, sagði Don-
ald brosandi. — Þá flýjum við sam-
an.
Hún þrýsti sér að honum. — Don-
ald, trúir þú á ástina?
— Það hef ég alltaf gert, stað-
hæfði hann.
— Ekki fyrsta daginn, sem við
hittumst, mótmælti hún.
— Ég á ekki orð yfir þig Bella!
Þú ætlar þó ekki að likja okkur við
Betty Bannerman og Juan Da Capo?
— Hvers vegna ekki?
— Vegna þess . . . . Já vegna þess
að þú ert ekki dóttir milljónamær-
ings og ég er ekki „eiginmaður að
atvinnu“. Þegar ég segi þér að ég
elski þig og vilji kvænast þér, á
ég við að mig langi til að búa með
þér það sem ég á eftir ólifað, vinna
fyrir þér, eignast börn með þér . . .
— Leyfðu mér nú að komast að,
Donald. Það er dálitið, sem ég þarf
að segja þér. — Manstu eftir því,
sem þú sagðir um rómantík, leiktjöld
og innantóm orð. Hafa leiktjöldin
ennþá svona mikla þýðingu að þínu
áliti, þvi að ef svo er, getur verið að
ást okkar sé tóm ímyndun. Hér erum
við umkringd af rómantiskum leik-
tjöldum. Og auk þess ert þú sér-
fræðingur i rómantik, er það ekki?
— Þetta voru eintómir hugarór-
ar, og ég hefði aldrei sagt þessa
vitleysu, ef ég hefði vitað hvernig
ástin er í raun og veru, en það hafði
ég enga hugmynd um áður en ég
kynntist þér.
— Ekki ég heldur, viðurkenndi
Bella. — Fyrir fimm dögum hélt ég
meira að segja, að ég væri ástfang-
in af öðrum manni. _____
— Hver var það?
— Juan da Ponta heitir hann, en
ég hefði sjálfsagt gert mér grein
fyrir því með tímanum, að mér hafði
skjátlazt, jafnvel þótt þín hefði ekki
notið við.
— Juan da Ponta? En það er Betty
Bannerman ....
— Ég er Betty Bannerman, sagði
Bella með hægð. Síðan þrýsti hún
sér að Donald og hélt áfram: — Nú
mátt þú ekki segja að þetta breyti
neinu viðvíkjandi okkur, ástin mín.
Ég get ómögulega gert að því þó
faðir minn hafi grætt svona mikið
á olíunni, finst þér það?
N . . . nei, auðvitað ekki, stam-
aði Donald ringlaður. — En . . . .
Betty Bannerman var Ijóshærð, eft-
ir myndunum að dæma.
— Til hvers heldur þú að hár-
greiðslustofurnar séu kjáninn þinn?
svaraði Betty.
Donald var dálitla stund að jafna
sig eftir þessar fréttir, en allt i einu
fór hann að hlæja. — Aumingja
Jefferson, sagði hann. Þetta er i
þriðja skipti á þessu ári, sem hann
missir af forsiðufrétt.
— Já, aumingja Jefferson, sam-
sinnti Betty. — Heyrðu Donald,
kannske hefir Grikkinn þarna uppi
umboð til að gifta fólk. Mig hefur
nefnilega alltaf dreymt um að sigla
i bananabát, þegar ég færi i brúð-
kaupsferðina ....
YIKAN 35