Vikan - 05.04.1962, Blaðsíða 38

Italic kvensíðbuxurnar fyrir sumarið.
KLÆÐAGERÐIN SKIKKJA
Aðalstræti 16.
Söluumboð :
G. Ö. NIELSEN
Aðalstræti 8. — Sími 18582.
Með lausa skrúfu
Framhald af bls. 24.
Og allt í einu féllust þeir í faðma.
Þrýstu hvor öðrum að sér. Og báðir
grétu.
— Ég vil alls ekki yfirgefa þig,
pabbi, sagði Ally. Þú mátt ekki láta
mig fara. Ég skal hætta þessu sí-
fellda nöldri, bara ef ég fæ að vera
um kyrrt hjá þér. Má ég Það, pabbi?
— Hvort þú mátt .... Ally, dreng-
urinn minn ....
Um sama leyti stóð yfir ráðstefna
úti í bílnum. — Gefa honum, sagði
Mario. Hjálpa honum? Þegar hann
hefur komið undir sig fótunum, þá
er velkomið ég hjálpi honum eitt-
hvað. Fyrr ekki ....
— Já, en þá hefur hann ekki neina
þörf fyrir hjáip þína. Það er núna,
sem hann þarf hennar með. Svo hann
geti komið undir sig fótunum, skil-
urðu ....
— En ef það kemur ekki að neinu
haldi? Ef hann sóar peningunum Og
allt fer á sömu leiö?
— Ojæja; hvað skaðar það okkur.
Það verður kannski eitthvað minna,
sem við látum Júlíusi I arf.
Þar hitti hún á auman blett. Mario
hafði ekki sérlegt dálæti á Júlíusi,
þótt honur hans væri. Hann dró upp
ávísanaheftið. Hvað skyldi hann
þurfa mikið. Mario lokaði augunum.
•—• Tony, kallaði hann. Talaðu við
mig nokkur orð. Hvað þarftu mikið
— en ég skal láta þig vita það, að
þetta verður i síðasta skiptið, óaftur-
kallanlega ....
— Ég hef ekki þörf íyrir neina
aðstoð, svaraði Tony.
•— Hvað segirðu um .... Mario var
byrjaður að skrifa áyísunina, en
skyndilega stöðvaðist penninn í hönd-
um hans. Hefurðu ekki þörf fyrir
neina aðstoð, hvað áttu við?
— Ég kæri mig ekki um neinar
ölmusur. Ég hlýt að geta unnið fyrir
mér eins og aðrir heilbrigðir menn.
Hafðu ekki neinar áhyggjur af mér.
— Þú hefur ekki neina þörf fyrir
.... Mario var í senn vonsvikinn
og móðgaður. Soffía, kallaði hann.
Hann hefur ekki þörf fyrir neina að-
stoð ....
— Ekki það? Ágætt ....
-—• En ég er þó bróðir þinn, mælti
Mario og það brá fyrir bænarhreimi
i röddinni. Eins og þú þurfir nokkuð
að fyrirverða þig, þótt þú þiggir af
mér nokkra dollara.
— Komdu, sagði Soffía. KomdU,
Mario. Bíllinn kostar peninga.
Og svo var enn kvaðzt og kystzt.
Mario og Soffía settust inn í bilinn
og bíllinn ók af stað, en Ally, Tony og
frú Rogers stóðu á gangstéttinni,
veifuðu þeim í kveðjuskyni og horfðu
á eftir þeim.
Og síðan varð löng og lamandi
Þögn.
— Heyrðu mig annars, sagði Tony
og sneri sé rað frú Rogers; hvernig
væri að við kæmum og fengjum okk-
ur kaffisopa.
— Þakka Þér fyrir, sagði hún.
—• Þú færð mjólk, sagði Tony og
sneri sér að Ally.
—• Mjólk .... Ally gretti sig, en
sagði ekki neitt.
Tony tók undir hönd þeim báðum
og leiddi þau af stað eftir gangstétt-
inni.
— Mjólk sagði ég, endurtók hann
við Ally. Þú verður að borða og
drekka, svo þú verðir ekki alltaf
svona horaður, heyrirðu það ....
Alit í einu nam Tony staðar.
Smellti með fingrunum. Enn ein af
þessum stórkostlegu hugmyndum.
— Hlustið nú á mig, sagði hann.
Það er dálítið, se.n mér datt í hug.
Hvernig litist ykkur á að við settum
á stofn verksmiðju, sem seldi mjólk
á flöskum, þannig blandaða, að hún
væri með sterku kaffibragði. Hver
e'nasti strákur í landinu, sem þykist
upp úr því vaxinn að drekka mjólk
.... stórkostleg hugmynd ....
Ally fór að hlægja. Reyndi að stilla
s:g, en gat Það ekki.
— Að hverju ertu að hlæja, st.ák-
ur? spurði Tony og var móðgaður.
— Það er alltaf sama sagan, svar-
aði Ally.
— Reyndu að binda skóreimarnar
þír.ar, siiíng dóm-ri, sagði Tony.
Þeim fer-t ekki að dæn.a eðra. sem
ekki hafa hirðu á að binda sína eigin
skóreimar.
Ally leit. niður. Þetta var satt. Hann
hafði gleymt að hnýta skóreimarnar.
Hann nam staðar, laut niður.
Þau Tony og frú Rogers héldu á-
fram. Leiddust.
— Finnst þér líka að þetta sé hlægi-
leg hugmynd? spurði Tony.
•— Síður en svo, svaraði frú Rogers.
Mér finnst þetta aðdáunarverð hug-
mynd.
Ally horfði á eftir þeim. Honum lá
ekkert á. Þau voru svo niðursokkin
í samtalið, að þau veittu honum ekki
neina athygli.
Einhverra hluta vegna varð Ally
litið um öxl. Þarna stóð Frank gamli
38 VIKAN