Vikan - 02.08.1962, Page 38

Palmolive gefur yður fyrirheit um ...
AUKINN YNDISÞOKKA
Þvoið,
nuddið
i eina
mínútu.
Skolið
og þér
megiO búast
við aö sjá
árangurinn
strax
Mýkri,
unglegri,
aðdáanlegri
húð
Frá og með fyrsta degi
verður jafnvel þurr og við-
kvæm húð' unglegri og feg-
urri, en það er vegna Þess
að hið ríkulega löður Palmo-
live er mýkjandi.
Palmolive er framleidd
með olívuolíu.
Aðeins sápa, sem er jafn
mild og mjúk eins og
Palmolive getur hreinsað
jafn fullkomlega og þó svo
mjúklega. Hættið því handa-
hófskenndri andlitshreins-
un: byrjið á Palmolive hör-
undsfegrun í dag. — Lækn-
ar hafa sannað hvaða ár-
angri er hægt að ná með
Palmolive.
Palmolive með
olívuolíu er ...
mildari og mýkri.
with Palmolive
Læknirinn
Framhal daf bls. 18.
hann af einlægni. Það kemur manni
skemmtilega á óvart.
Lilian kom fram í dyrnar.
— Já, það er flest, sem kemur
manni á óvart þessa dagana, sagði
hún.
Orð hennar komu ónotalega við þau
hin. Hún var í sumarkjól úr ákaflega
dýru efni, blómamynztruðu, og gim-
steinarnir glitruðu í eyrnameni henn-
ar. En snyrtingin var ýkt, og gat Þó
ekki leynt því að hún var náföl. Og
það sló annarlegum glampa á augu
henni.
— Ertu þreytt? spurði Einar vin-
gjarnlega. Þið hafiö vitanlega haldið
áfram fram undir morguninn. Ég varð
að fara eins og þú vissir. Og svo var
ég svo þreyttur, þegar aðgerðinni var
lokið, að ég varð að leggja mig. Ann-
ars hefði ég komið fyrr heim.
— Ástin mín, sagði Lilian óeðlilega
Ijúf og innileg.
Einar sá á gamla manninum, að
hann mundi fara nærri um að ekki
væri sönn sagan um kallið frá sjúkra-
húsinu um nóttina. Hann roðnaði við
Það var lakast, ef Lilian renndi grun
i það lika. Hann vissi ekki hvort var,
en framkoma henn'ar var annarleg.
— Það er ekki að sjá að þú sért út-
sofinn. sagði hann við hana.
— Ég svaf illa og var að sálast úr
höfuðverk, þegar ég vaknaði. En það
líður áreiðanlega hjá. Og nú eru gest-
irnir víst að koma, svo ég verð að taka
á móti þeim.
Hún hraðaði sér til móts við Halle
höfuðsmann og konu hans. Þau hin
héldu I humáttina á eftir henni.
1 fylgd með höfuðsmanni voru þau
Gren liðsforingi og Margrét Jansen,
unnusta hans. Gestirnir voru í sól-
skinsskapi. Halle höfuðsmaður kunni
manna bezt þá list að halda uppi
skemmtilegum samræðum, enda var
Patrik frændi honum þar hinn hjálp-
legasti, enda þótt hann væri að öðru
leytinu með hugann bundinn við fram-
komu Lilian, og lét ekki á neinu bera.
Einkennilegt hvað hún var brosmild
og hve dátt og oft hún hló. Hlátur
hennar var þó málmkenndur og upp-
gerðarlegur. Og það sló óeðlilegum
glampa á augu henni. Allt varð þetta
til þess að vekja ugg og kvíða með
gamla manninum. Hann virti Einar
fyrir sér í laumi. Gat Það átt sér stað
að hann tæki ekki eftir neinu óvenju-
legu ....
— Má ég biðja um meiri síld, varð
Halle höfuðsmanni að orði. Dásamleg-
ur síldarréttur þetta; einhver sá
bragðljúfasti, kenndur við þann fisk,
sem inn fyrir mínar varir hefur kom-
ið. Sjálf matseljan I konungsgarði
mætti vera stolt af slíkum síldarrétti.
Leitt að við skyldum ekki geta haft
upp á Gustav Lange og tekið hann
með okkur. Ég hafði náð í aðgöngu-
MaSur má bara aldrei líta af þér augunum, drengur.
miða handa honum lika. Ég fæ alls
ekki skilið að hann skuli láta á sér
standa. Hann hefur þó hingað til ekki
skort áhuga, þegar fallegir kven-
mannsfætur eru annars vegar ....
— Ég ætla að vona að ekkert hafi
komið fyrir hann, varð konu höfuðs-
mannsins að orði. Við spurðum eftir
honum á öllum þeim stöðum, sem okk-
ur gat til hugar komið . . . ég segi
það satt, að mér líður ekki vel fyrr
en hann er kominn fram. Hann hvarf
héðan 1 nótt, talsvert ölvaður, eins og
við öll vissum. Það er kannski
heimskulegt, en einhvern veginn er
eins og mig gruni að eitthvað sé að
.... Hvað heldur þú um það Lilian?
Lilian leit fast og athugandi á hana.
Hún ætlaði að svara einhverju, en
vafðist tunga um tönn. Það var eins
og hún hafði lengi haft grun um.
Sonja Halle var henni andsnúin. Hún
var að minnsta kosti ekki vinkona
hennar og hafði aldrei verið það. En
hvað vissi hún mikið . . . spurði hún
þannig af illgirni, eða ....
• — Bn hvað gengur að þér, Lilian?
Patrik gamli var dauðhræddur um
að Lilian mundi falla í öngvit eða
koma einhverjum ósköpum af stað.
Hann reis úr sæti sinu til hálfs og var
við öllu búinn. En Lilian tókst að ná
aftur valdi yfir sér og svaraði með
ýktu brosi.
— Ég er ekki vel frisk í dag . . . við
vorum líka að skemmta okkur fram
á morguninn. Og það lá við sjálft að
þú gerðir mér bylt við, Sonja. Þú veizt
hve ég er ákaflega tilfinninganæm. En
auðvitað getur þetta allt verið I stak-
asta lagi. Gustav hefur sýnt það áður,
að hann kann fótum slnum forráð ....
Halle höfuðsmaður hló.
— Það segi ég llka. Og hver getur
38 vikan