Vikan - 16.08.1962, Blaðsíða 24

Með kokkteilmim
Framhald af bls. 17.
HÁLF FYLLT EGG.
Eggin skorin í tvennt, rauðurnar
muldar og þeim blandað saman við
fyllinguna, sem notuð er, en það
geta verið hakkaðar sardlnur, sax-
aðir sveppir, rækjur, og fleira. Oft
hrært út með majones.
SKINKUBITAR
Skinka smurð með vel krydduðu
majonesi, eða með sinnepi og sneið-
unum vafið þétt um spergiibita.
KOKKTEILPYLSUR
Litlum pylsum raðað í hring á
fat og skál með þeyttum rjóma,
blönduðum sinnepi, borin með.
OSTAKÚLUR
150 gr rifinn ostur, 200 gr smjör,
2 matsk. franskt sinnep (úthrært),
1 tesk. pipar, 150 gr rifið rúgbrauð.
Allt hnoðað saman og búnar til litl-
ar kúlur, sem eru kældar vel í is-
skáp.
ÝMISLEGT TIL AÐ SMYRJA MEÐ
Ofan á sneiðunum má ekki vera
neitt, sem dettur af um ieið og þær
eru teknar upp, svo bezt er að
blanda efnunum saman við smjörið,
t.d. má setja 1—2 tesk. af jndversku
karrý i Vi bolla af smjöri með einni
tesk. sitrónusafa. Eða það má setja
2 matsk. sinnep. í Vz bolla af smjöri.
Krydda má smjörið með papriku eft-
ir smekk og er þá nokkrum hvít-
vínsdropum bætt í. Ostasmjör er
gert þannig, að Vi bolla af gráðaosti
er bætt í V2 bolla af smjöri með 1
tesk. Worcestershiresósu.
KAVÍAR
Blandið saman Vo, bolla af kavíar,
1 matsk. sítrónusafa og % tesk. af
rifnum lauk.
EGG OG GRÆNN PIPAR
Hvort tveggja hakkað mjög smátt
og bleytt með majones. Kryddað með
þurru sinnepi, salti og pipar.
Það má smyrja litil kokkteilkex
í stað brauðsins. Saltstengur og kex
er mikið notað og er liér uppskrift
að þvi: 500 gr hveiti, IV2 tesk. lyfti-
24 VIKAN
duft, 50 gr smjörlíki, IV2 tesk. syk-
ur, Vt matsk. salt, 2% dl mjólk.
Hnoðað og búnar til stengur eða
kex, sem er penslað með mjólk og
stráð á grófu salti áður en það er
bakað.
Hér í búðum fæst núna ýmis konar
álegg i túbum og er það einkar hent-
ugt á kokkteibrauð.
Tækniþáttur
Framhald af bls. 3.
mann, að bakpokinn „sitji" þannig,
að hann þreyti sem minnst og vita
þeir það gerst, sem reyna. Þarna
hafa framleiðendurnir dregizt aftur
úr, og er leitt til þess að vita, eins
vel og þeir fylgjast með á öðrum
sviðum — íslenzku kuldaúlpurnar
eru til dæmis fyrirtaks flíkur, sem
standast fyllilega samanburð við
beztu, erlenda framleiðslu.
Síðasta áratuginn hefur einmitt
orðið mikil framför i öllum ferðaút-
búnaði, og þó sér í lagi þeim útbún-
aði, sem miðaður er við ferðir um
öræfi og jökla. Það á sína sögu eins
og allt annað. Þegar Bandaríkja-
menn komu sér upp herstöðvum víðs
vegar á Norðurhjara í síðustu heims-
styrjöld, t.d. á Grænlandi, var ekk-
ert til þess sparað að allur útbúnað-
ur þeirra, klæðnaður og annað, yrði
sem fullkomnastur, og í því skyni
var stuðzt við reynslu þeirra, sem
gert höfðu leiðangra til heimskauts-
Iandanna. Svo vildi til, að norski
flugkappinn Bent Balchen, náfrændi
Amundsen gamla, hafði yfirumsjón
með þeirri útgerð allri — og það
var fyrir hans atbeina, að kulda-
úlpurnar komust i tizku, en þær
þörfu og hentugu flíkur lét hann
gera eftir úlpum, sem gamall, norsk-
ur seglasaumari gerði þeim félögum
að forsögn Amundsen, sem tóku þátt
í leiðangursförinni á Suðurheims-
skautið. Þó var þessi nýja útgáfa
nokkuð breytt, m.a. hafði þurrkað
sefgras verið notað sem fóðurtróð
í þá eldri og upphaflegu, 1 stað gæru-
skinnsins. Þegar svo majór Ilunt
undirbjó Himalayaleiðangur sinn,
varð enn bylting á slíkum iitbúnaði,
og hafa þær breytingar verið upp
teknar af herjuin Breta og Banda-
ríkjamanna og endurbættar margar.
Nú eru því á markaði erlendis
tjöld, bakpokar, burðargrindur og
svefnpokar vandaðri, hentugri, létt-
ari og traustari en nokkru sinni áð-
ur. Og vafalaust geta íslenzkir iðn-
aðarmenn framleitt slíkan ferðabún-
að svo ágætlega, að hann þyldi sam-
anburð við fyrirmyndina — og það
eiga þeir að gera. ★
Spor í svartan sand
Framhald af bls. 12.
nieð fallegum ástarorðum.
HANN var ekki einn.
Einhver stúlka sem hún ekki kann-
aðist við, var með HONUM.
Hún sá HANN kynna liana fyrir
foreldrum sínum. Hún sá mömmu
HANS kyssa þessa stúlku, sem svo
snögglega skaut upp kollinum.
Kom allt í einu inn i ævintýrið
hennar og kastaði henni að eld-
stónni.
Hún sem hafði beðið HANS. Gefið
HONUM ást sina. Tryggð sina.
AllL
Hún var gleymd.
Enginn vissi af henni i sandinum
við lijallinn.
Enginn vissi um sporin i sandinum.
Og enginn myndi nokkurn tima vita
hvert þau lágu.
Örsmá öldubörnin skoppuðu og
hlógu við fjörusteinunum og fylltu
upp sporin i svörtum sandinum.
Blóm á heimilinu:
fueksm
eftir Paul V. Michelsen.
Fucksia hybrida. Fyrir nokkr-
um árum sáum við í öðrum
hverjum glugga Fucksíu, eða
Blóðdropa Krists, eins og hún er
einnig nefnd. Ifún var afar vin-
sæl planta, einkum sú með
dönsku litunum, rauð og livít, er
minnti mann á þyrlandi pils ball-
ettmeyjanna. Þá var líka hin
dökkfjólubláa með leyndardóms-
fulla lokaða blómbikara, og sú
tvílita rauða, með fínlegum og
léttum blómum, eins og litlum
rauðklæddum álfiun. En vinsækl
irnar minnkuðu, og hvers vegna?
Sennilega vegna þess, að fram
komu nýjar tegundir plantna, svo
allir gátu valið úr við sitt liæfi
og aðstæður.
En nú getum við glatt okkur
við það, að Fucksia er aftur far-
in að vinna á í vinsældum, enda
komin fram mörg ný og falleg
afbrigði.
Fyrstu tegundir Fucksíu voru
notaðar sem stofuplöntur fyrir
meira en hundrað árum, og eru
mjög nægjusamar en ríkt blómstr-
andi. Séu þær vel liirtar og fái
nægan áburð, verða blómin stór
og kröftug. Þau eru venjulega
hangandi, eða drjúpa eins og
dropi, og er það ein ástæðan fyr-
ir nafninu „Blóðdropi Krists“.
Fucksía þarf venjulega jarð-
vegsblöndu frjóa og góðan áburð
yfir sumarmánuðina. Um blómg-
unartímann þarf hún mikið vatn
og má aldrei þorna um of, því að
þá er hætt við að „knúppar“ detti
af og blöðin lyppist niður og
þorni. Að vetrinum er plantan
geymd i kjallaranum eða köldu
herbergi og vökvast þá mjög lít-
ið. Þá gerir ekkert til þó htin
missi blöðin. í febr.—marz er svo
plantan klippt til og umpottuð í
nýja og frjóa mold og staðsett í
góðri birtu en ekki sól. Vestur-
gluggi er góður, sé þess gætt að
liafa góða hlíf um pottinn, svo
iiann hitni ekki um of í sólinni.
Það getur verið gott að toppstýfa
1—2 sinnum til að hún greinist
betur. Fucksíu er fjölgað með
græðlingum, sem teknir eru á
vorin, og er bezt að láta þá i
vatnsglas og róta þeir sig þá á
stuttuin tíma. Má þá planta þeim
í létta mold í ekki of stóra potta.