Vikan - 21.02.1963, Blaðsíða 48

4'&v\*6 \
VC^ ^X>X
&

V u\ w-^45 . ^ V^
,^}r ^# ,v.^- 'v ^
0’ ' «1 , VC> ,b^
,éN ^V #»* ^
A*' .1 . v,o
^ . áí^ mo'
^V*Vs V . v - ^
^ >° «*
áoN0 .;i°% .*%>' %
VVV*^
’> V'cv

o^v
V

©
5 fc/öff aðeins kr. 20.50
„Ætlarðu ekki að leika þér að
dúkkunum þínum?“ sagði hún vin-
gjarnlega. „Viltu kannski að ég
leiki við þig svolitla stund?“
„Nei takk, — hvað er klukkan?“
„Það eru enn tvær klukkustundir
til kvöldverðar," sagði Olga bros-
andi.
„Heldurðu að mamma og pabbi
komi heim í kvöldmat?"
„Ekki hef ég heyrt annað.“
„Þau geta að minnsta kosti ekki
hringt heim í dag og sagt að þau
hafi ekki tíma til þess.“
Olga lagði frá sér bókina og horfði
óróleg á barnið.
„Hvað átt þú við? Af hverju
skildu þau ekki geta hringt heim?“
„Segi það ekki,“ sagði Sofie, og
með það dró hún um sig órjúfan-
legan þagnarmúr, sem Olga vissi, að
ómögulegt var að komast inn í
® Gillette er skrásctt vörumcrki
nema hún sjálf vildi.
Olga óskaði þess innilega með
sjálfri sér að foreldrar Sofie kæmu
heim til kvöldverðar. Hún hafði á-
hyggjur vegna þess, hvernig þau
virtust blind fyrir kærleiksþrá dótt-
ur sinnar. Þau virtust geta leyst
vandamál allra annarra barna en
síns eigin.
„Olga, má ég fara í annan kjól.
Ég hef fengið blett í þennan, og
mig langar svo að vera fín þegar
mamma og pabbi koma heim.“
„Já, já, víst máttu það.“
Olga stóð upp til þess að finna
hreinan kjól handa henni, og í því
var hringt útidyrabjöllunni. Stofu-
stúlkan var úti í mjólkurbúð, svo
Olga fór sjálf til dyra. Fyrir utan
stóð símasendill, og fékk henni sím-
skeyti.
„KOMUM EKKI í KVÖLDVERÐ.
„Segðu mér hvernig þú vissir, 'að
síminn var í ólagi,“ sagði Olga og
tók Sofie í kjöltu sér.
„Ég skar hann af svo pabbi og
mamma kæmu heim.“
Olgu var gráti nær, hún fann til
bræði gagnvart þessum foreldrum,
sem virtu kærleiksþrá dóttur sinnar
svo að vettugi. Hún tók þéttar utan
um barnið og klappaði henni blíð-
lega.
„Þetta mátt þú ekki gera,“ sagði
Sofie óróleg, —- „svona mega bara
pabþar og mömmur og bræður
og systur gera.
„Heldurðu að ég fái lítinn bróður
eða systur til þess að leika mér
við?“
„Sofie, mér finnst nú að þetta sé
nokkuð, sem þú ættir að spyrja
pabba þinn og mömmu um. Segðu
þeim að þig langi afskaplega mikið
til að eignast lítinn bróður eða syst-
ur, og þá kannski gefa þau þér lít-
inn leikfélaga.“
„Flýttu þér þá Olga að klæða
mig í hreina kjólinn. Og svo vil ég
fá gulu slaufuna í hárið, því þá verð
ég voða fín þegar mamma og pabbi
koma heim.“
„Elskan mín, þau komast ekki
heim í matinn, en ég skal lesa fyrir
þig eins mikið og þú vilt í kvöld.“
. „Nei, ég vil það ekki,“ og það
var harka í rödd barnsins. „Ég vil
fara strax að hátta, því ég er ekki
svöng.“
Olga horfði á samanherpt andlit
telpunnar, og óskaði sér helzt af
öllu að hún gæti yfirgefið þetta allt
saman og komizt sem lengst frá
því. Það. var ofar hennar sálarlegu
kröftum að horfa upp á vesalings
barnið þjást svona. Þetta var hreint
og beint ómannlegt.
„Sofie,“ sagði hún. „Þú skalt samt
koma í hreina kjólinn og svo skulum
við kom í smá bíltúr þegar Kajsa
1 kemur heim úr mjólkurbúðinni."
jt Bertil og Margit sátu hvort á sinni
skrifstofu og litu yfir skýrslur dags-
ins. Margit var orðin þreytt, en ef
Wm Bertil vann, þá skyldi hún einnig
lllilÍÉ vinna.
KVEÐJUR TIL SOFIE. HÁTTAÐU
HANA. EITTHVAÐ f ÓLAGI MEÐ
SÍMANN. HRINGDU f BILANA-
TILKYNNINGAR.
BERTIL WALLER'*.
Olga vöðlaði skeytinu saman í
hendi sér. Hún fann til innra með
sér þegar hún leit á Sofie, og hún
vissi ekki hvernig hún ætti að færa
henni fréttirnar.
„Af hverju ferðu svona með svona
fínt bréf,“ spurði barnið, „ertu
vond út í bréfið?“
„Nei, Sofie,“ sagði Olga, „ég varð
bara fyrir svolitlum vonbrigðum.
Komdu nú með mér inn í barna-
herbergið og við skulum tala svo-
lítið saman.“
Samstundis kom efasvipur á and-
lit Sofie. Augun dökknuðu og litli
fallegi munnurinn varð að mjóu
striki á andliti hennar.
Hún var lítið eitt ergileg yfir
endalokum málsins um Nisse. Ekki
þannig að skilja að hún hefði neitt
persónulegt á móti veslingnum litla,
hún kenndi í brjósti um hann eins
og þau hin. En henni fannst samt
ekki rétt að halda honum á sjúkra-
húsinu, þegar aðrir voru á biðlista.
Eining var hún ergileg vegna þess
að Bertil hafði ekki viljað lofa
henni að tala við Sofie þegar hann
hringdi. Hann hafði verið spotzk-
ur á svipinn og beðið hana um að
hringja ekki sjálfa. Hún hafði ekki
getað fengið Sofie úr huga sér allan
daginn.
Það hafði verið eitthvað í andliti
hennar um morguninn, sem minnti
Margit helzt á svipbrigði, sem hún
varð vör við í andlitum sjúkling-
anna sinna. Eitthvað fjarrænt og
leitandi. Guði sé lof, að bráðum gátu
þau verið öll saman. Sumarleyfið
var framundan með öllum sínum
yndisleik. Þá breyttist Bertil úr yf-
irlækni í fjörugan strákling. Þau
léku sér eins og börn, öll þrjú, og
— VIKAN 8. tbl.