Vikan - 21.02.1963, Blaðsíða 51

Nokkru seinna liafði hann svo
kynnzt Evelyn og hrifizt af yndi
hennar og hreinleika. Droste
minnlist þess enn live kynni hans
af Evelyn voru þegar i upphafi
gersamlega ólik þeim, sem hann
hafði áður haft af öðrum konum.
Hún var eins og næmstillt strengja-
hljóðfæri, sem handleika varð með
ýtrustu varúð og nákvæmni, svo
ljúf og ástfús og ósnortin. Hann
hafði orðið .að ieggja strangar
hömlur á ástríðu sína; fundizt sem
of mikill hiti eða ákefð í orði eða
atlotum gæti orðið til þess að hún
fjarlægð'ist hann óafturkallanlega
að eilifu. Hjónaband þeirra var
einna líkast viðkvæmri pastel-
mynd. Droste hafði vanizt þvi og
gleymt að hann hafði áður kynnzt
sterkari og lieitari litasamsetn-
ingu . . .
Þessa nótt hafði liann sofnað án
lyfjanna, og um morguninn var
hann snemma á fótum <og hinn
hressasti. Nokkra hríð' liafði hann
legið vakandi og horft á konu sína
sofandi. Hún var þreytuleg, svæf-
illinn hennar allur í kuðli og sæng-
in hafði runnið ofan af henni.
Hann breiddi hana gætilega ofan
á hana; svo braut hann heilann
um það nokkra stund livernig hann
ætti að liaga réttarhöldunum þá
um daginn; lnigsaði spurningar,
scm orðið gætu iil að visa honum
leiðina. Sið'an fór hann gætilega
frarnúr rekkju sinni, laumaðist inn
i snyrtiherbergið og iokaði að sér
áður en hann tók til að skola
kverkarnar.
Framhald i næsta blaði
Konungur kvennabúrsins.
Framhald af bls. 29.
in í huga og ykkur mun hefnast
fyrir það, ef þið brjótið þau. Er
ykkur ljóst, að þetta eru fyrirskip-
anir Benjamíns sjálfs?“
Sjö önnur pör voru gefin saman í
gervihjónaband þennan dag og
þrettán þann næsta. Á meðan var
Esther Johnson að koma Cleatus og
öðrum stúlkum undir löglegum gift-
ingaraldri í flýti út úr borginni, og
lét þær gista undir fölskum nöfn-
um á stórum hótelum í Chicago.
Benjamín liafði skipað svo fyrir,
að þeim væri komið undan fyrir-
varalaust.
Þegar Wade fyrrverandi lögreglu-
foringi kom aftur í Hús Davíðs, á-
kveðinn í að sannreyna ódauðleika
spámannsins með annarri byssunni
sinni, sýndi Cora Mooney honum
giftingarvottorð Hazel.
„Hún heitir Hazel Smith núna,“
sagði æðsta gyðjan kuldalega. „Þú
átt enga kröfu til hennar lengur.“
Richard Wade horfði góða stund
á vottorðið, kuðlaði því síðan sam-
an og kastaði á gólfið í Shiloh skrif-
stofunni.
„Náðu strax í Cleatus dóttur
mína!“ sagði hann hægt. „Ég ætla
líka að hitta Ben Purnell.“
Cleatus er í Austur-ríkjunum í trú-
boðsferð," sagði Cora Mooney. „En
Benjamín er ekki liérlendis sem
stendur. Hann . . .er . . . hann fór
til Englands í nýja útbreiðsluferð."
Fyrrverandi lögreglustjórinn
starði á hana, en yppti svo öxlum.
„Það er bezt að ég gangi sjálfur úr
skugga um það.“ Hann ýtti henni til
hliðar og þaut að stiganum.
Síðhærður safnaðarmeðlimur
rcyndi að varna honum uppgöngu.
Wade þreif í jakka og skegg manns-
ins með háðum liöndum, lyfti hon-
uin hátt upp og kastaði honum sið-
an frá sér, þannig að hann lenti
ofan á einu skrifborðinu og lá þar
endilangur. Svo fór Wade upp til
að rannsaka aðra hæðina og skipti
sér ekkert af reiðihrópunum á neðri
hæðdnni og lét vein stúlknanna í
herbergjunuin á annarri hæð sem
viud um eyrun þjóða. En konungs-
ibúðin var tóm, og þó að flestar ný-
giftu stúlkurnar hefðu komið aftur
í kvennabúrið, var Hazel Ruth og
Cleatus hvergi að finna.
„Hvar eru Wade stúlkurnar?”
spurði hann aftur og aftur. En stúlk-
urnar kúrðu hræddar úti í horni og
svöruðu ekki.
Andlit lians var nú orðið eins og
þi-unniský og hann hljóp niður stig-
ann og í gegnum skrifstofuna.
„Það er betra fyrir þig, að koma
jEr héðan út!“ kallaði Cora Mooney
á eftir honum áður en hann slcellti
á eftir sér útidyrahurðinni. Hann
hljóp í gegnum súlnagöngin i átt
að Jerusalem.
Nokkrir ungir ísraelsmenn biðu
þar eftir honum með kylfur i hönd-
unum. Richard Wade stanzaði og
hneppti frá sér frakkanum og liélt
svo áfram. Piltunum féllust hendur
og horfðu jiögulir á hann sparka á
dyr Jerusalem þar til þær opnuð-
ust.
Inni voru tveir menn fyrir honum
og reyndu að loka leiðinni. Annar
þeirra beindi meira að segja við-
vaningslega að honum lítilli byssu.
Hann fletti betur frá sér frakkan-
um, svo skein í báðar byssurnar
og sagði:
„Ég gef ykkur tvær sekúndur til
að víkja, eða ég verð að taka til
annarra ráða!“
Þeir liörfuðu til hliðar og hann
æddi um bygginguna, iir einu her-
bergi í annað og leit í hvern krók og
kima án þess að skipta sér af mót-
mælum íbúanna. En dætur hans voru
ekki þar. Heldur ekki skeggjaði kon-
ungurin n.
„Einhvers staðar hlýtur hann að
vera!“ kallaði liann til Mary drottn-
ingar. „Ég skal finna hann hvað
sem það lcostar!“ En hún starði
á hann, kuldalega og steinþegjandi.
Framhald í næsta Iilaði.
Allt fyrir unga fólkið.
Framhald af bls. 22.
raunverulega fallegust, en ekki kom-
izt að neinni sameiginlegri niður-
stöðu. Það væri ekkert að því að
heyra eitthvað um skoðanir lesenda
á því. En — ef þið viljið benda á
einhverjar, sem ekki eru þarna, sem
fallegustu konurnar, væri bezt að
mynd fylgdi, svona til sönnunar.
H. F. RAFTÆKJAVERKSMIÐJAN
Hufnarfirfíi - Rimar: r>()():i2, r>002:> <><j r>0:>22. - Rcykjavik - Simi 10322 - Vcsturvcr

fáanlegar með
3 eða 4 hellum, glópípu
eða steyptum (heilum),
klukku og Ij'ósi, glóðarrist
og hitaskúffu.
Verð frá kr. 4.750.00
VIKAN 8. tbl.
51