Vikan - 09.05.1963, Blaðsíða 50

Hann fann hvernig augnlokin sigu
og limi hans þraut allan mátt. Hann
reyndi ac5 hrista af sér mókið. ÞaS
var ekki viðeigandi að sofna þarna
eins og á stóð. Aggie kom hon-
um til aðstoðar og tók um hönd
hans. Hann spennti fingur herinar,
það lá við að sú litla áreynsla þreytti
hann, svo máttvana var hann.
Hann varð gagntekinn hvíld og
friði. Það var ekkert, ekkert ... og
læknirinn stóð frammi fyrir honum.
Clete reis seinlega úr sæti, róiegur
og innilega þreyttur. Engin undr-
un varð á honum séð, ekkert þakk-
læti, ekkert halelúja, þeigar hann
heyrði læknirinn segja: „Það verð-
ur allt í lagi með hana.“ Clete
minntist þess, sem hann hafði svo
oft séð í sjónvarpinu. Þannig var
það líka alltaf i sjónvarpinu: Lækn-
irinn á hvíta kuflinum (með dýr-
lingssvip og mælandi dýrlingsröddu)
sagði líka alltaf, það verður allt i
lagi. En Clete var um megna að leika
sitt hlutverk. Hann gerði einungis
að kinka kolli. Hann hafði nefni-
lega verið þess fullviss nokkra hríð,
að allt mundi verða í lagi. Hann var
RENAULT.
Framhald af bls. 31.
gír á ferð. Hann er aðeins til hess
að taka af stað í. Mér fannst að það
þyrfti svolítið að átta sig á þriðja
gírnum, hann er lengra í burtu en
mér fannst eðlilegt í fyrstu. Stjórn-
tækin eru öll við hendina; Ijósin
eru kveikt með smellurofa neðan
á stýrisstönginni; biðljós kveikt með
sams konar rofa ofan á, ljósastillir
er í armi út frá stýrisstöng vinstra
megin; þar er líka flauta, lágvær
eintóna ef ýtt er laust á en hávær
tvítóna ef betur er fylgt eftir. Hægra
megin er stefnuljósaarmur. Þurrku-
rofinn er í borði vinstra megin og
þar er einnig rúðusprauta, og kraft-
mikil miðstöðin er stillt fyrir miðju.
R-8 er með eina skemmtilega og
þægilega nýjung, sem áreiðanlega
á eftir að ganga aftur í fleiri bíl-
um. Þeir hafa sleppt alveg smá-
gluggunum framan við aðalrúðuna
á framhurðinni, sem ætlaðir eru til
þess að fá þægilega loftræstingu.
í staðinn eru litlar ristar, sín hvor-
um megin í mælaborðinu, sem gust-
sér upp verkstæði fyrir Renault á
Grensásvegi 18. Svo er bara að
spjara sig.
Vél: 48 ha, fjögra strokka, 956
ccm. Borvídd 65 mm, slaglengd 72
mm. Vatnskæld með innsigluðu
kælikerfi, liggur aftan í. Drif á aft-
urhjólum. 4 gírar áfram, allir sam-
stilltir nema fyrsti. Lengd 3,99 m,
breidd 1,49 m, hæð 1,41 m. Hæð
undir 20 cm. Beygjuradíus 4,7 m.
Hámarkshraði 130 km. Viðbragð
0—80 km á 13,9 sek. Þyngd 810 kg.
Verð (fyrir nýju tollskrána) 144
þúsund. — Umboð Columbus. ★
SKYSSAN. Framhald af hls- 34-
stæðum, herra minn. Þér yrðu'ð
mjög undrandi, ef þér sæjuð' lista
yfir viðskiptavini mína.
Colonel Ingalls sagði hægt:
— Vilduð þér vera svo góður að
sýna mér bréf bróður mins.
—• Ah, sagði hr. Joreth og gerði
stút á munninn. -— Þetta er ó-
sanngjarnt af yður, Colonel.
— Þér hljótið tð sjá að ég get
ekki liaft það. Dað væri vægast
Höndin með stafnum tók snögg-
lega viðbragð, og stafurinn slóst
harkalega i úlnliðinn á hr. Joreth.
Skammbyssan flaug úr hendi hans
og skrölti eftir gólfinu, og Colonel
Ingalls sparkaði i hana fyrir aft-
an hann. — Það er ekki mál þeirr-
ar tegundar, sem ættingjar prests
vildu gera opinbert, er það? Þeg-
ar þér lesið um dauða einhvers,
hvað er til að aftra yður í að senda
reikning? Mjög oft borga ættingj-
arnir og þegja síðan. Mjög kænlegt
hragð, herra.
Hr. Joreth tók um úlnliðinn og
kveinkaði sér. Ég slcil ekki þessa
vitleysu ..., sagði hann. — Hvernig
dirfizt þér . . .?
— Sannarlega, sagði Colonel
Ingalls. — Undir venjulegum kring-
umstæðum væri mér lika ómögu-
legt að skilja þetta, herra, en i
þessu tilfelli gerðuð þér skyssu,
herra minn. Það vill svo til að ég
er alveg sannfærður um að bróðir
minn heitinn pantaði engar bæk-
ur hjá yður, einnig að hann geymdi
jjær aldrei leynilega eða las þær
leynilega. Þess hefur áreiðanlega
BIFREIÐA-FERÐA
FULLKOMIN ÞJÓNUSTÁ
TRYGGINGAR FYRIR
SANNVIRÐI - GRFIDDUR
TRYGGING
TEKJUAFGANGUR SIÐAN
1949: 37 MILLJÓNIR KR.
SÍMI 20500
maður trúaður, hann hafði snúið sér
til guðs í bæn.
„Henni voru gefin deyfilyf, svo að
hún sefur eins og er,“ mælti lækn-
irinn enn. „Hún vaknar snemma i
fyrramálið. Kannski getið þið feng-
ið að sjá hana þá.“
Læknirinn beið. Örvæntingarfull-
ir foreldrar spyrja alltaf margs. Þeir
vilja fá að vita hvert smáatriði. En
þessir foreldrar yfirgáfu hann án
þess að spyrja neins og héldu rak-
leitt til dyra. Læknirinn var ný-
kominn til starfa þar í borg. Langt
að. Hann fann, áð sér mundi aldrei
takast að skilja þetta fólk.
Clete ók hægt heimleiðis. Tók víð-
ar beygjur fyrir hvert horn. Þegar
heim kom, settist Aggie í sauinastól-
inn sinn i dagstofunni og teygði
fram langar, magrar býfurnar. Það
minnti hann á fætur Clemmy, langa,
óhreina, nakta og blæðandi. Hann
gekk fram í eldhúsið, nam staðar
við borðið og sá að Aggie hafði,
áreiðanlega í fyrsta skiptið i hjú-
skap þeirra hlaupið frá diskum og
mataráhöldum hálfþvegnum. Hann
fann hreint glas, fyllti það af köldu
vatni og drakk úr því í einum teig.
Svitadroparnir stóðu á enni hans.
Skyrtan loddi við hann. Hann brá
sér úr henni og fleygði henni á
gólfið. Síðan gekk hann út á bak-
dyraþrepin. Næturgolan svalaði
honum. Dvergfururnar í garðinum
bar við myrkan himininn. „Guði sé
lof og dýrð,“ hvíslaði hann. Stjörn-
urnar tindruðu. Blikuðu og döns-
uðu fyrir tárvotum augum hans. ★
ar inn um, ef á þarf að halda. Þetta
er stórsniðugur og sáraeinfaldur út-
búnaður. Annars er hægt að skrúfa
niður rúðurnar í báðum framhurð-
unum, en það er bókaskápasystem
á rúðunum í afturhurðunum.
Það er mikil orka í þessum bíl.
48 hestar, og þeir þurfa ekki að
knýja nema 750 kg, enda fara þeir
létt með það. Og hámarkshraðinn
er 145 km. Mér fannst 100 eiginlega
alveg nógur hraði, og þá er farið
að heyrast dálítið hátt í mótornum.
En það er hægt að halda þeim
hraða langtímum saman, ef vegur-
inn og umferðin hindra ekki.
Að ytra útliti er þetta fallegur
og stílhreinn bíll. Hurðirnar líta út
fyrir að vera heldur litlar, en það
er auðvelt að komast upp í bílinn
og fara út úr honum, enda er hann
fjögurra dyra. Það er einna verst
að komast út undan stýrinu, að
minnsta kosti fyrir fótalanga. Vélin
er að aftan og drif á afturhjólum,
og það er ekki alveg laust við að
maður finni það á hallandi eða mis-
kúptum vegi, að mótorinn er aftaní.
— Farangursrúmið framan í er
rúmgott og vel aðgengilegt, og vara-
hjólið í sérgeymslu undir því.
Þetta er eigulegur gripur •— eða
svo finnst mér. En það gildir hið
sama um hann og marga aðra:
Möguleikinn til þess að eiga hann
hér, er fyrst og fremst kominn undir
því, að umboðið standi sig með
viðgerða- og varahlutaþjónustu.
Viljinn til þess sýnist vera fyrir
hendi, a. m. k. hefur það nú komið
sagt frekt af mér að geyma
nokkuð, sem gæti skapað jafn
mikil vandræði. Ég hef afrit af
reikningnum, og það er nægj-
anlegt, í þessu tilfelli, býst ég við.
Þér hljótið að skilja aðstöðu mína.
— Fyllilega, sagði Colenel Ing-
alls, — það er staða svívirðilegs
þorpara og bófa, og ég hef ánægju
af að lúberja yður. Og hann þreif
stafinn undan liandleggnum. Hr.
Joreth renndi sér fimlega úr sæti
sínu, greip símtólið á skrifborðinu
og kastaði stól í veg fyrir Ingalls.
— Miðstöð, sagði hann, -— ég
þarf að fá lögregluna. Síðan rykkti
hann í borðskúffuna og þreif
skammbyssu upp úr henni. — Jæja,
herra minn, sagði hann og sneri
baki að veggnum. — Við skulum
sjá. Ég hef orðið að þola miklar
skammir af yður, en það er komið
nóg af því. Að vissu leyti skil ég
tilefnið til reiði yðar, þó að það af-
saki ekki hegðun yðar. Ef þér vilj-
ið sjálfur fara út héðan á stund-
inni og senda mér ávísun fyrir
upphæðinni, sem skuldin hljóðar
á, skulum við' láta það gott heita.
Ef þér kjósið heldur að bíða komu
lögreglunnar . . .
Colonel hélt fast um staf sinn.
— Ég held, að ég kjósi heldur að
bíða lögreglunnar, sagði hann af
undraveðri stillingu. Ég var of
fljótfær. Með tilliti til listans yfir
þessa svokölluðu viðskiptavini,
sem þér segið að myndi koma mér
á óvart, þá eru vafalaust fleiri,
sem málið snertir.
ekki verið getið í eftirmælunum,
en siðustu 15 árin var séra Ingalls
svo ólánssamur að vera algjörlega
blindur. Og hérna, herra minn,
kemur lögregluþjónninn, sem þér
báðuð um. ★
ÉJQ — VIKAN 19. tbl.