Vikan - 22.12.1964, Blaðsíða 10

Ifll

• - : ■

ÉsgKll
MwæÆís,
A Suourhafseyjum kyssist fólk með
því að núa saman nefjum. O
'ASTIR
'A SUÐURHAFSEYJUM
1. HLUTI
Oagur Þorleifsson
tók saman
O Pólýnesar eru rómaðir fyrir
fegurð og frjálslyndi í ástamálum.
Maður heitir Bengt Danielsson, sænsk-
ur þjóðerni. Hann var einn þeirra ofur-
huga, er fylgdu Tor Heyerdahl á flek-
anum Kon-Tiki yfir Kyrraháf þvert,
s:m frægt er orðið. Siðan lét Daniels-
son v'ða yfir reiðast um Kyrrahafs-
eyjarrtar og kynnti sér sem vendileg-
ast lifnaðarhætti og siðalögmál íbú-
fanna. Einkum voru það viðhorf þsirra
og venjur í kynferðismálum, sem vöktu
athyg'i hans, en um þau efni hafa
Pólýnssar hugmyndir, sem eru vægast
sagt ólíkar þeim, sem við eigum að
venjasí í okkar kristna vestræna sam-
fé'agi. Um rannsóknir sínar og árang-
ur þeirra skrifaði Danielsson bók, sem
gaf nafnið „Söderhavskarlek"
og hefur vakið mikla athygli og verið
þýdd á ýmis tungumál. í grein þeirri,
hér fer á eftir, er stuðzt við nefnda
Sók sem aðalheimiid.
„Augu þeirra eru mjög svipbrigða-
og má þar bæði lesa heitar ástríð-
og hjarfnæma góðvild."
PARADIS A JORÐU.
„Sjáift orðið Suðurhaf býr yfir
töfrum og kallar fram í hugann
myndir af pálmum, kóralrifjum, sól-
heitum sandi, a'dinum, trjám, sem
bera blcm og konum, sem bjóða
mann velkominn af hjartans ein-
lægni . . ."
Ferðamenn, sem ieggja leiðir sín-
ar til Suðurhafseyja, eru um margt
frábrugðnir ferða'.öngum, eins og
ckkur er tamast að hugsa okkur
þá. Þeir hafa hvorki áhuga á
sögulegum byggingum, söfnum eða
öðru fágæti úr fortíðinni, og sízt
af öllu kæra þeir sig um skipu-
lagðar kynnisferðir. Skýringin er
ósköp einföld: þeir eru að leita
að týndri paradís eða réttara sagt
lystigarði, sem þeir gera sér vonir
um að finnist þarna í pálmalund-
um Pólýnesíu. Pólýnesíu, sögðum
við, því rétt er að hafa það í huga,
að það sem flestir eiga við, þegar
rætt er um Suðurhafseyjar, er að-
eins pólýnesísku eyjarnar, en ekki
Míkrónesía og Melanesía, sem þó
eru einnig í Kyrrahafi, en íbúar
þeirra eru mjög frábrugðnir Pólý-
nesum hvað snertir kynþátt, tungu-
mál og trúarbrögð.
Og hvað er það þá, sem evrópsk-
ir og amerískir ferðamenn gera sér
vonir um að finna í hinni pólý-
nesísku paradís. Framúrskarandi
náttúrufegurð, hásumarblíðu árið
um kring, tré sem svigna undan
ávöxtum og lón full af fiskum —
en þó umfram allt hinn heims-
f'eyga prðróm um hið frjálsa og
hamingjuríka ástalíf eyjaskeggja.
Suðurhaf og ást eru orð, sem eru
nátengd hvort öðru í. hugum flestra.
Ferðaskrifstofurnar með öllu sír.u
auglýsingafióði gera sitt til að
hlúa að þeim hugmyndum hjá al-
menningi, en margt annað hefur
komið til. Ýmsir þekktir rithöfund-
ar, svo sem Pierre Loti og Somsrset
Maugham, hafa gert ástir hvítra
manna og pólýneskra kvenna að
söguefni. Franski listmálarinn Gau-
guin dvaldi á Tahiti lengi og máí-
aði þar sínar frægustu myndir og
skrifaði þar á ofan bókina Noa
Noa. En uppruna þessarar paradís-
arhugmyndar ber að leita til sæ-
fara þeirra, sem fyrstir Evrópu-
manna komu til umræddra eyja,
síð'.a á 18 öld. Sem eðli'egt var,
leizt þeim vel á Póiýnssana, sem
mannfræðilega séð eru násk/'dir
hvíta kynstofninum, þótt einkenni
gu'a kynþáttarins og jafnvel hins
svarta séu einnig greinileg á msðal
þeirra. Þeir eru yfirleitt háir vexti
og fagurlimaðir og Ijósbrúnir á
hörund.
Pólýnesar hefðu að líkindum
ekki orðið jafnrómaðir fyrir frjáls-
lyndi í ástamálum, hefði það ekki
farið saman við líkamlega fegurð
og gestrisni, en tvennt það síðast-
talda stakk mjög í stúf við það,
sem evrópskir sæfarar voru vanir
að hitta fyrir utan sína álfu. Sér-
staklega voru pólýnesískar konur
lofaðar fyrir fegurð sína og kær-
leiksríka framkomu. Frakkinn Radi-
guet lýsir konum á Markgreifaeyj-
um sem hér segir:
„Þær eru ! meðallagi háar, og
vöxtur þeirra svo fagur, að í Frakk-
landi jafnast aðeins fegurstu
myndastyttur . á við þær. Stærð
brjóstanna fer aldrei fram úr því,
sem hæfilegt má kallast frá fegurð-
.arsjó.narmiði. Fæturnir eru oft örum