Vikan - 22.12.1964, Síða 18

Vtf*irtrtVrtnrtt»rt«\>i: C
«>*•- •
v ■■v.'.'.w/.;.;,' ;-..
'* ,
ssvKt«»ss%
;. ... . -

ssí«issf<'++«'i

■ ■•■
• s ........................................................

.J.VVV'MV, ■•:■' -.•"••'•.
' SSS ''•>'■" 'Wi
>*'ts'**s*****X >C-rt«s«<
Hiólaborð fyrír tækira

2£e£i

Þegar maður ætlar að n|óta
tónlistar, þarf endrum og
eins að skifta um plötu, stilla
hótalarana, hliómstyrkinn og
tóndýptina. Það væri óþægi-
legt að þurfa alltaf að rísa
ó fætur og ganga kannski
þvert yfir herbergið. Þess
vegna er bezt að hafa tón-
tækið innan seilingar. A þess-
ari mynd er glæsileg lausn
á málinu: Tækin, plötuspilari,
útvarpstæki og magnari, eru
innbyggð í þetta litla, færan-
lega borð. Húsbóndinn getur
sem sagt setzt hvar sem er
með pípuna sína og alltaf
haft tækin við höndina. Gæt-
ið þess aðeins, að borðið sé
stöðugt, því það getur
skemmt plötuna, ef nálin
dansar á henni.
Sinn á
hvorum
vegg
Ekki er alltaf hægt að koma
hátölurunum fyrir eins og
bezt er, það er að segia hlið
við hlið á sama vegg. En
það er líka hægt að setja
þá sinn á hvorn vegg og
njóta þó sömu tóngæða. Frá
sætunum á þá að vera sem
næst jafn langt að báðum
hátölurunum. Leiðslurnar
milli tóntækis og hátaiara
mega ekki liggja þvert yfir
gólfið undir gólfteppinu —
þær skal ævinlega leggja of-
an á gólflistana, þctt þannig
fari í þær meira efni.
Jg — VIKAN 52. tbl.

, # Ég\

. '■''■'■■: ’■'■'■■'':
• ► r
éii»Ií
S M
■ ':■ '■:'■: ':■'■ ■■'■'■ ’:
■ imÍfri'im
■'ý':///•:/'■ Á
■;■: ::■:; .

ý'í'/''

ÍllMi \
-
. '