Vikan


Vikan - 22.12.1964, Síða 47

Vikan - 22.12.1964, Síða 47
Nýír danslagatextar „ __ ■ Fimmta heftið komið með öll- um nýjustu textunum. Sendið kr. 25,00 og þiS fáið heftið sent um hæl burðargjaldsfrítt. NÝIR DANSLAGATEXTAR Box 1208, Reykjavfk. Þau gengu aftur til klefa sinna, Bond með töskuna sem fyrr. — Það verður ekki langt þangað til við verðum trufluð aftur, sagði Kerim. — Við verðum komin að landamær- unum klukkan eitt. Grikkirnir valda okkur engum óþægindum, en Júgó- slavarnir hafa það fyrir sið að vekja alla, hvort sem þeir sofa eða ekki. Ef þeir valda þér miklum óþægind- um, skaltu senda eftir mér. Jafn- vel í þeirra landi eru til nokkur nöfn, sem ég get nefnt. Eg er í klefa í næsta vagni. Það er einka- klefi. Á morgun ætla ég svo að flytja í klefann, sem Goldfarb vinur okkar hafði, á númer 12. Bond dró ýsur þegar lestin lagði af stað inn í Júgóslavíu. Tatiana svaf á ný með höfuðið í kjöltu hans. Hann hugsaði um það, sem Darko hafði sagt. Hann velti því fyrir sér, hvort hann gæti ekki sent stóra manninn aftur til Istanbul, þegar þau væru komin heilu og höldnu gegnum Belgrad. Það var ekki fallega gert að draga hann í gegnum þvera Evrópu í ævintýra- ferð, sem var utan áhrifasvæðis hans, og sem hann langaði ekki til að taka þátt í. Darko grunaði greinilega, að Bond væri orðinn stórtruflaður af stúlkunni, og gæti ekki hugsað skýrt lengur. Og ( rauninni var sannleikskorn ( því. Það var áreiðanlega öruggara að fara af lestinni og fara alla leið heim. En Bond varð að viðurkenna fyrir sjálfum sér, að honum gazt ekki að þeirri hugmynd að laum- ast burt frá þessum leik, ef þetta var leikur. Ef það var ekki leikur, gat hann heldur ekki hugsað sér að fórna þrem dögum í viðbót með Tatiönu. Og M hafði látið honum ákvörðunina eftir. Eins og Darko hafði sagt, M langaði líka að vita, hvernig leikurinn myndi enda. Þar af leiddi, að M langaði líka að sjá hvað kæmi út úr þessu. Bond reyndi að hafa ekki áhyggjur. Ferðin gekk vel. Hvers vegna að hafa áhyggj- ur? Tíu mínútum eftir að þau komu að grísku landamærunum var barið snöggt á dyrnar. Stúlkan vaknaði. Bond reis upp. Hann lagði eyrað að hurðinni. — Já? — Le conducteur, Monsieur. Það hefur orðið slys. Vinur yðar, Kerim Bay . . . — Bíðið, sagði Bond hörkulega. Hann stakk Berettunni í hulstrið og fór í jakkann. Svo reif hann dyrn- ar upp á gátt. — Hvað kom fyrir? Andlit lestarvarðarins var gult undir gangljósinu. — Komið. Hann þaut niður ganginn, ( áttina að fyrsta farrými. Umhverfis dyr annars klefa í næsta vagni var hópur opinberra embættismanna. Þeir stóðu og störðu. Lestarvörðurinn ruddi Bond braut í gegnum þvöguna. Bond steig inrv fyrir þröskuldinn og hárin risu hægt á höfði hans. í sætinu hægra meg- in í klefanum voru tveir manns- líkamir. Þeir voru eins og frosnir í óhugnanlegum dauðateygum, eins og þeir hefðu stillt sér upp fyrri myndatöku. Neðri líkaminn var líkami Ker- ims með upplyft hné í síðustu til- raun til að rísa á fætur. Útskorið skefti rýtings stóð út úr hálsi hans við hliðina á háísslagæðinni. Höfuð hnas var keyrt aftur á bak og tóm blóðhlaupin augun störðu upp í loftið. Það var gretta á munnin- um. Lítill blóðtaumur rann niður hökuna. Að hálfu leyti ofan á honum var fyrirferðarmikill líkami MGB manns- ins, sem kallaði sig Benz, fastur undir vinstri handlegg Kerims. Bond sá endann á Stalínyfirskegg- inu og vangasvipinn af dökkleitu andlitinu. Hægri handleggur Kerims lá þvert yfir bak mannsins, eins og kæruleysislega. Hnefinn var kreppt- ur og út úr honum stóð endinn á hnífsskefti og undir hendinni var stór, dökkur blettur, á jakka MGB mannsins. Bond gaf ímyndunaraflinu lausan tauminn. Þetta var eins og að horfa á kvikmynd. Hann sá fyrir sér, hvar Darko svaf í sætinu, maður- inn laumaðist hljóðlátur inn um dyrnar, gekk tvö skref áfram og brá rýtingnum að hálsslagæðinni. í sama bili tók hinn deyjandi mað- ur viðbragð, sló út handleggjunum, þrýsti að sér morðingja sínum og rak hann á hol undir fimmta rif- beini. Þessi dásamlegi maður, sem hafði borið sólina í sjálfum sér. Nú var hann búinn að vera. Steindauður. Bond snerist á hæl og gekk burt frá manninum, sem hafði dáið fyr- ir hann. Hann byrjaði gætilega og áhuga- laust að svara spurningum. 24. KAFLI. - ÚR HÆTTU. Austurlandahraðlestin rann hægt inn ! Belgrad klukkan þrjú eftir há- degið, hálftíma of sein. Það var svo væntanlega átta tíma töf, þang- að til hinn hluti lestarinnar kæmi gegnum járntjaldið frá Búlgaríu. Bond horfði á mannfjöldann og beið eftir því, að maður Kerims kveddi dyra. Tatiana sat í pelsin- um sínum við dyrnar og horfði á Bond og velti þv! fyrir sér, hvort hann kæmi aftur til hennar. Hún hafði séð þetta allt ! gegnum glugg- ann; stóru körfuna, sem borin var út úr lestinni, glampandi af bloss- um lögregluljósmyndaranna og patandi lestarstjórann, sem var að reyna að flýta fyrir formsatriðum, og hávaxinn líkama James Bond, beinan, harðan og kaldan eins og slátrarahníf, koma og fara. Svo kom Bond aftur, settist og horfði á hana. Hann hafði spurt snöggra ,ruddalegra spurninga, og hún hafði barizt örvæntingarfull á móti; hélt fast við sögu sína og vissi nú, að ef hún segði honum allt, til dæmis að SMERSH ætti hluta að máli, myndi hún áreiðanlega imissa hann að eilífu. Framhald í næsta blaði. Svalandi - ómissandi é hverju heimiii VIKAN 52. tbl. 47

x

Vikan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.