Vikan - 12.05.1966, Síða 44

MIÐSTÖÐVAROFNAR
Ideai - «$>taitdavd
ERU EINIR STÆRSTU FRAMLEIÐENDUR HITATÆKJA í HEIMINUM MEÐ VERKSMIÐJUR í ENGLANDI, FRAKKLANDI,
BELGÍU, V-ÞÝZKALANDI, ÍTALÍU, BANDARÍKJUNUM, KANADA OG VÍÐAR.
Ideal - c$>ta«dawl
Ideal - c^tattdard
MIÐSTÖÐVAROFNAR HAFA VERIÐ í NOTKUN HÉR Á LANDI í SÍÐASTLIÐIN RÚM 40 ÁR OG ERU í FLEIRI HÚSUM HÉR,
EN AÐRIR INNFLUTTIR OFNAR.
FRAMLEIÐA FLESTAR TEGUNDIR MIÐSTÖÐVAROFNA, SEM Á HEIMSMARKAÐINUM ERU OG ERU ALGENGUSTU TEG-
UNDIRNAR SEM HÉR ERU NOTAÐAR VENJULEGA TIL Á LAGER HJÁ OKKUR.
„RWF“
pottofnar.
„Neo CIassic“
pottofnar.
stálofnar. pottofnar.
ÞAÐ ER TVÍMÆLALAUST MIKIÐ ÖRYGGI FYRIR HÚSEIGENDUR ÁÐ
HAFA í HÚSUM SÍNUM OFNA, SEM SVO LÖNG OG GÓÐ REYNSLA
ER FYRIR OG SEM TIL ERU Á LAGER HÉR, í STÆRÐUM OG GERÐ-
UM, ER HENTA BEZT HVERJU SINNI.
J. ÞORLÁKSSON & NORÐMANN H.F.
BANKASTRÆTI 11 SKÚLAGÖTU 30
Nýjasta gerð af BRILLO stálsvömp-
um sem GLJÁFÆGIR potta og pönn-
ur jafnvel fljótar en nokkru sinni
fyrr.
— Lifir Willie á vöxtunum? spuröi
Tarrant, þegar þau komu út, og
námu staðar, til að augu þeirra
vendust myrkrinu.
— Já. Og góðu lífi. Hann hefur
látið taka alla efri hæðina í gegn.
— Hver hugsar um hann?
— Ég lét hann fá sér ráðskonu.
Hún kemur á hverjum degi, mat-
reiðir fyrir hann og starfsliðið.
— En býr hann einn?
Tarrant fann að hún brosti í
myrkrinu.
— Ýmist eða, sagði hún léttilega.
Hún tók um handlegg hans aft-
ur og leiddi hann niður eftir stein-
götunni, í áttina að gluggalausu
byggingunni. Við dyrnar nam hún
staðar og tók lykil upp úr tösku
sinni. Þegar hún opnaði, tók Tarr-
ant eftir því, hve hurðin var þykk
og hve hún féll þétt að, eins og
hurð á peningaskáp. Þau komu inn
í lítið ferhyrnt herbergi, og þar voru
aðrar dyr. Við hliðina á þeim var
rist á veggnum og hnappar. Mod-
esty þrýsti á hnappinn og talaði
inn í ristina:
— Það er ég, Willie.
Það var andartaksþögn, síðan
smellur, og svo kom rödd Willies,
nokkuð afskræmd af málmhljóði,
gegnum hátalarann: - Gott, prins-
essa. Komið mn. Svo heyrði Tarr-
ant annan smell, að þessu sinni
frá innri hurðinni. Modesty tók í
handfangið, opnaði og benti Tarr-
ant að fara á undan;
Báðir hliðarveggirnir á því her-
bergi, sem nú opnaðist fyrir þeim,
voru hvítmálaðir, en gólfið með
dökkum korkflísum og um það bil
fjörutíu metra langt. Þarna var allt
baðað í Ijósum. Á miðju gólfinu
var dýna, um tuttugu ferfet, úr
gúmmísvampi með striga utan um.
Vinstra megin við hana, í fjarri
enda herbergisins, var örvamark á
veggnum. í sömu hæð hinum meg-
in var sandpokaveggur.
Eitt hornið, vinstra megin við
dyrnar, var hólfað af, og yfir hólf-
veggnum sá Tarrant tvo sturtustúta
niður úr loftinu. Á báðum veggjum
voru snagar og hillur með marg-
brotið vopnasafn, gamaldags og
nýtízkulegt. Þarna voru um tuttugu
gerðir af bogum, á annarri hillu
voru rifflar og á þeirri þriðju hand-
byssur. Tarrant leit kunnugum aug-
um yfir rifflana og sá nýjan Ruger
10/22 karabínriffil með snúnings-
magasíni. Flestar af handbyssunum
voru litlar og léttar. Þarna var
hamarlaus Smith & Wesson Centen-
nial og .38 Special Colt Cobra.
Meðal sjálfvirku skotfæranna sá
Tarrant Astra Firecat og mjög litla
Browningbyssu, sem hann þekkti
ekki frekar, og MAB Brevete.
Framhald í næsta blaði.
Bjarni Benediktsson
Framhald af bls. 13.
alar skáldsögur hér á landi, að senn
þurfi ekki aðrir að nefna þessar
fjórar en þeir sem stunda bók-
menntalegar fornleifarannsóknir.
En hversvegna þyrftu íslenzk
ádeiluverk endilega og einvörðungu
a8 fjalla um þjóðfélagsmál í þröng-
um skilningi? Hversvegna skyldu
íslenzkir sagnamenn ekki taka sam-
þjóðleg efni til meðferðar, í stað
þess að fjötra sig við séríslenzk
fyrirbæri? Hversvegna skyldu ís-
lenzkar hugsanir þurfa stimpluð
vegabréf út fyrir landsteinana, þeg-
ar heimurinn allur mætti vera ríki
þeirra? Hvað væri til dæmis að
segja um stöðu mannsins undir
þrumuskýjum atómsprengjunnar?
BLÓMABÚÐIN
OÖGG
ÁLFHEIMAR 6
SÍIVII 33978
REYKJAVÍK
/y^ VIKAN 19. tw,