Vikan - 21.07.1966, Blaðsíða 6

svefnpokinn er fisléttur og hlýr. Pokanum fylgir koddi, sem festur
er viB hann með rennilás. Pokanum má með einu handtaki breyta
í sæng. Auk þess er auðvelt að reima tvo poka saman (með renni-
lás) og gera að einum tveggja manna. — Farið ekki í útilegu án
dralon-svefnpoka frá Gefjun.
CEnoucmnn® Dfn íPi
btuKUðUlii m H
HVERFISGÖTU 50. - SÍMI 18830.
Þriggja sæta sófi
Verð kp. 14.500,00
NEYTENDASAMTÖK GEGN TANN-
LÆKNUM.
Kæra Vika!
Ég er húsmóðir á fertugsaldri
með fjögur börn. Eiginmaðurinn
hefur 15 þúsund í mánaðarlaun
og eins og gefur að skilja, er mik-
ill barningur að láta þessar krón-
ur hrökkva til. Krakkarnir eru
öll með skemmdar tennur og eitt
af því sem mér blöskrar mest er
okrið hjá tannlæknum. Ég hef
margoft fylgzt með og athugað,
að þeir fá 200 krónur fyrir hverj-
ar fimm mínútur eða því sem
næst. Ég fer venjulega með
1000—1500 krónur á mánuði í
tannviðgerðir fyrir okkur öll. Er
maðúr alveg varnarlaus gegn
þessum mönnum? Er ekki hægt
að stofna einhverskonar samtök
til að vernda fólk gegn okri tann-
lækna? Svo þakka ég fyrir margt
ágætt í blaðinu.
Guðrún.
Sennilega ertu og við öll, varn-
arlaus. Margir kvarta og kveina
yfir þessu, enda er það á almennu
vitorði, að tannlæknar eru orðn-
ir auðugir menn fáum árum eftir
að þeir eru sloppnir út úr skóla.
Þróunin gengur í svipaða átt hér
og í Bandaríkjunum, þar sem það
getur orðið fjárhagslegt reiðar-
slag fyrir fólk að leita læknis-
hjálpar. íslenzkrar fjölskyldur,
búsettar vestra, hafa framundir
þetta séð sér hag í að fljúga heim
til fslands til að láta fjarlægja
botnlanga eða gera einhverja við-
líka aðgerð. Nú förum við bráð-
um að skreppa til Rússlands ti!
þess að láta gera við tann-
skemmdir.
ÞJÓNUSTA EÐA EITTHVAÐ ANNAÐ.
Herra ritstjóri!
Kurteisi og siðfágun mun vera
sá eiginleiki, sem íslendinga
skortir hvað mest, þótt að sjálf-
sögðu sé um margar undantekn-
ingar að ræða í því sambandi.
Sérstaklega á þetta við menn,
sem klæðzt geta einhverskonar
„úniformi“ stöðu sinnar vegna.
Ekki veit ég, hvort þetta er af
skynsemisskorti eða af minni-
máttarkennd en vafalaust á þetta
rætur sínar að rekja til hvoru-
tveggja að einhvreju leyti, á-
samt mjög þröngum sjóndeildar-
hring og moldvörpusýn þessara
manna. Það er því erfitt að
ætla að þess konar fólk sé
afkomendur hinna fornu víkinga
sögualdartímabilsins, þar sem
lítillæti og hógværð var aðals-
merki hetjanna en dusilmenni
ein gumuðu af afrekum sínum
og bárust mikið á í klæðaburði
en höfðu svo hérahjarta er á
hólminn var komið.
Ég ætla því að láta þessum
foræðum lokið og komast að efn-
inu. Útgerðarfélag eitt er rekið
hér á landi með fremur lélegum
ágóða. Félag þetta heitir fullu
nafni Skipaútgerð Ríkisins. Nú
ætla ég mér ekki þá dul að reyna
að fara út í rekstur þess félags,
enda mun þegar margt og mik-
ið satt og logið hafa verið skrif-
að um þetta fyrirtæki. Það, sem
fyrir mér vakir, er að fara nokkr-
um orðum um áhafnir skipa
þessa félags. Ég æta að taka það
fram að ég undanskil áhafnir
„Herjólfs“ og „Skjaldbreiðar“,
því þau skip hafa hér enga fasta
áætlun og hafa þvi ekki komið
hér nema Skjaldbreið örsjaldan.
Það eru því sérstaklega skips-
hafnir stærri skipanna Esju og
Heklu sem ég ætla að taka hér
til bæna. Ég vil þó taka það
fram, að hér er um að ræða
aðallega og sérstaklega stýri-
menn og bátsmenn þessara skipa
Aðra áhafnarliða hef ég ekkert
upp á að klaga.
Það sem einkennir þessa áður-
rituðu yfirmenn er, að þeir eru
undantekningarlítið fullir þótta
og mikilmennsku, þótt þeir hafi,
að því er bezt verður séð, ekkert
til brunns að bera fram yfir aðra
menn, nema ef vera skyldi mis-
jafnlega hreinan einkennisbún-
ing. Það er segin saga að um leið
og þessi strandferðaskip eru lögzt
að bryggju, þá er mikill völlur
á þessum yfirmannalýð. Þeir nota
stór orð um það, að þeir hafi
engan tíma til að tefja á þess-
um óbyggilegu útkjálkum og það
er ekki annað hægt að heyra en
þessir „uppsprottnu sjentilmenn“
séu hreinir bjargvættir byggðar-
lagsins og einungis þeirra hjarta-
gæzka og stórhöfðingsskapur sé
lífakkeri þess auma lýðs, sem
þrífst á þessum úrsvölu annnesj-
um. Svo mörg eru þau orð. En
ég vil vekja athygli þessara
manna á því, að það er ekki í
þeirra verkahring að áhveða né
leggja dóm á, hvar á landinu
byggðir eiga að vera. En ef svo
fer, að þeir eigi þar dóm á að
6 VIKAN