Vikan


Vikan - 21.07.1966, Blaðsíða 28

Vikan - 21.07.1966, Blaðsíða 28
Fáið hitann frá RUNTAL! RUNTAL er ódýrastur! RUNTAL gefur hitann! Hvað er RUNTAL? Það er svissneskur STÁLOFN framieiddur á ísiandi. RUNTAL-OFNAR H. F. Síðumúla 17. Sími 3-55-55. Síðdegi í Andalúsíu Framhald af bls. 13. konur geta orðið, eftir tveggja vikna dvöl í nautalandinu. Svona er það líka á Ítalíu, þar þarf ekki nema sjö daga í Róm og eina leiðindahelgi á Capri. — Villtu koma á þetta kálfa- próf eða ekki? sagði Barbara. — Mér er sagt að það sé reglu- lega gaman. Mikil hátíð, fullt af fallegu fólki, nóg að drekka og borða. — Vissulega. Alec brosti að barnalegum ákafanum í augum hennar. — Það er orðið langt síð- an ég hefi séð slíka sýningu, ekki síðan ég var í Mexíco með Tom Lea. — Þau settust við borð á veit- ingahúsi og báðu um manzanilla, rækjur, ólívur, ansjónur, steikt- an kolkrabba, reykt svínakjöt og ost. Það er svo margt sem ég hefi ekki séð, sagði Barbara hugs- andi og saug stóra rækju. — Ég býst við að það sé þess vegna sem mér verður svona mikið um, þegar ég rekst á eitthvað nýtt. Ég hefi ekki einu sinni séð nauta- at, svo maður tali nú ekki um tienta. Hver er tilgangurinn með þessu, ég meina burtséð frá skemmtuninni og leiknum. — Það er aðallega til þess að fá ástæðu til að drekka sig full- ann, sagði Alec. — Stórkostleg veizla. En hugmyndin er að reyna hreysti og hugrekki tveggja ára kálfa. Kálfunum, bæði kvígum og nautkálfum er stillt á móti picador á hesti, til að sjá hve margar stungur þeir þola. Hug- rökku kvígurnar, sem ráðast að hestinum þrátt fyrir sársaukann frá spjótstungunum, eru settar til hliðar og aldar vel til undan- eldis. Hræðslukjóarnir eru settar á kjötmarkaðinn. — En litlu nautastrákarnir, hvað er gert við þá? — Þeir eru líka stungnir. Mis- munurinn er bara sá, að þeir eiga kvígurnar, eftir að þær hafa ver- ið stungnar, en það er gert til gamans. Þeir nota ekki skikkjuna til að egna nautkálfana. Naut- kálfarnir fá aðeins þrjár stungur, rétt til að viðhalda hatri til þeirra manna og hesta, manna á hest- baki sem þeir eiga að mæta aftur eftir tvö ár og þá til að berjast fyrir lífi sínu, en nautkálfarnir sem ekki sýna neinn baráttuhug, fara líka á kjötmarkaðinn. — Mér finnst þetta allt mjög flókið. Hvernig er hægt að vita að þeir erfi hreystina frá móð- urinni? — Ég veit það ekki. Ég veit bara það sem mér hefur verið sagt. Spánn er mjög furðulegt land. Hvar er þessi ganaderia? Ekki svo langt í burtu, aðeins hálftíma akstur frá borginni. En Juanillo ætlar að senda bíl eftir okkur um hádegið á sunnudag- inn, ef ef það passar fyrir þig. — Það er allt í lagi, sagði Alec. Hvernig þekkir þú þennan Juan- illo? Ég hefi kynnzt honum hérna. Hann er ágætur. Ég hitti hann á flamenco dansi. Hann hefur boð- ið mér út að borða nokkrum sinnum. — Hvað gerir hann við kon- una sína, þegar hann býður þér út að borða? — Konuna sína? Barbara starði sakleysislega á hann. — Konuna já. Þeir eiga allir konur. En ég býst ekki við að þú hittir hana á sunnudag- inn. Konurnar eru yfirleitt ekki viðstaddar tientas; það eru bara laglegar amerískar ,enskar og franskar konur, sem eru boðnar þangað, og svo auðvitað fjörug- ir útlenzkir karlmenn, eins og rithöfundar, leikarar og ríkir ferðamenn. Lífið er mjög flókið hér á Spáni, eins og ég sagði þér áðan. — Hann hefur aldrei minnzt á neina konu, sagði Barbara hugs- andi. — Honum dettur það ekki í hug. Það er gömul venja frá því að Márarnir réðu hér ríkjum í átta aldir. Andalúsía er ekki Evrópa, ástin mín. Þetta er Af- ríka. Evrópa endar við Pyrenea- fjöllin. Fólk flest skilur það ekki að Spánn er ennþá Máraland. Allt sem byrjar á el eða al, frá algebra til alfalfa og Alhambra er arabiska. Þessi fallega, skít- uga á heitir í raun og veru ekki Guadalquivir, heldur Vad-el- kebir á því bastarðamáli. — Þú gerir mig stundum svo fjúkandi vonda, sagði Barbara, en sýndi þó ekki nokkurn votí reiði. — Þú ert sniðugur asni, veiztu það? Þú kemur mér til af- finnast ég vera svo heimsk. — Ég er ekkert sniðugur asní, ég er rithöfundur. Við erum bæði asnar. Þú ert eins og kamelljón- ið, skiptir um lit eftir lands- lagi. Barbara rak út úr sér tunguna framan í hann. — Æ, við skulum hætta þessu nöldri og koma heim á hótel, sagði hún. — Mig langar ekkert í hádegisverð, það eina sem mig langar til er að fá blund í svölu herbergi.... — Ásetningur þinn er fagur, 28 VIKAN

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.